Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν βίαια επεισόδια στα ελληνικά πανεπιστήμια. Αυτά που συνέβησαν όμως την ημέρα των φοιτητικών εκλογών ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο ως προς την έκταση τους τουλάχιστον. Σε 11 πόλεις σε 40 σχεδόν σχολές είχαμε συγκρούσεις και εισβολές κουκουλοφόρων ,που μόνο στόχο είχαν την ανεξέλεγκτη χρήση βίας, την επίδειξη δύναμης. Είμαστε ίσως η μοναδική χώρα στον κόσμο και πάντως η μόνη στην Ευρώπη που η βία ενδημεί στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης.

Από χώρος ακαδημαϊκής ελευθερίας και διακίνησης ιδεών, τα πανεπιστήμια εδώ και πολλά χρόνια έχουν μετατραπεί σε πεδία ελεύθερης άσκησης βίας. Με την ανοχή, είναι γεγονός, μέρους των φοιτητών καταρχήν, αλλά και του πολιτικού μας συστήματος και της κοινωνίας γενικότερα. Εν ονόματι του ασύλου και μιας χωρίς όρια ιδεολογικής και πολιτικής αντπαράθεσης,οι βίαιες αντιπαραθέσεις ξέφυγαν από τις «συστημικές» παρατάξεις, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο σε ποικιλώνυμες ακραίες ομάδες ,που θεωρούν ότι με τον τρόπο αυτό κάνουν την επανάσταση τους.

Η κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, προσέφερε ένα ακόμα άλλοθι, καθώς διογκώθηκε η ανοχή σε τέτοιου είδους φαινόμενα και πρακτικές. Η επίδειξη δύναμης των τελευταίων ημερών σε πανελλαδικό επίπεδο, δείχνει δυστυχώς ότι οι ακραίες αυτές ομάδες έχουν αποκτήσει ευρύτερη δυναμική και δυνατότητα συντονισμού ,αφού η ανοχή στη δράση τους έχει διευρυνθεί, ενώ η αστυνομία ακόμα και όταν έχει τη δυνατότητα αποφεύγει να επέμβει.

Κάποιοι έχουν μπερδέψει για τα καλά την απεριόριστη δυνατότητα διακίνησης ιδεών, με την επιβολή τους με οποιεσδήποτε μεθόδους, αδιαφορώντας ακόμα και για τον κίνδυνο να χαθούν ανθρώπινες ζωές. Ο παραλογισμός αυτός όμως πρέπει να σταματήσει πριν βρεθούμε μπροστά σε ανεξέλεγκτες εντελώς καταστάσεις. Είναι ευθύνη και υποχρέωση της πολιτείας,να απαιτήσει το σεβασμό των νόμων και του Συντάγματος, αλλά και της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας και των φοιτητών, να σταματήσουν τα πανεπιστήμια να είναι εκτροφεία της βίας.

Είναι παράλογο και βαθύτατα αντιδημοκρατικό, μια μικρή μειοψηφία, να καταδυναστεύει το χώρο της εκπαίδευσης με τραμπουκισμούς και βιαιότητες και να μην μπορεί να απομονωθεί.

ΤΟ ΒΗΜΑ