Με εντελώς άδεια χέρια επιστρέφει η κυβέρνηση από το Παρίσι, όπως άλλωστε ήταν απολύτως αναμενόμενο για όποιον δεν πέφτει, από άγνοια ή από άλλους λόγους, στα δίχτυα της προπαγάνδας της. Η ελληνική αντιπροσωπεία δεν κατάφερε σπολύτως τίποτα, πλην του να ανεβάσει λιγάκι ακόμα τα κρατικά έξοδα με το κόστος ταξιδιού της…

Ηταν πραγματικά μια τρύπα στο νερό. Όχι μόνον δεν πέτυχαν το παραμικρό σε όλα υποτίθεται ότι θα έφερναν αποτέλεσμα, αλλά, επίσης, «ξέχασαν» και τη συζήτηση για το δημόσιο χρέος που θα άνοιγε, υποτίθεται το Φθινόπωρο, όπως μετά τις εκλογές «ξέχασαν» μέσα σε λίγη ώρα τη διαβόητη «επαναδιαπραγμάτευση», το αντίστοιχο «λεφτά υπάρχουνε» της σημερινής κυβέρνησης…

Τώρα, το γνωστό σύστημα θα λειτουργήσει ξανά: θα ευχηθούν, από το βήμα της ΔΕΘ να είχαμε λιγότερους φόρους και περισσότερη ανάπτυξη, θα επικαλεστούν τα θεία και θα συνεχίσουν ακριβώς τα ίδια: δηλαδή, θα κάνουν ότι ακριβώς τους επιβάλλουν. Επί της ουσίας πάντως, δεν πρόκειται να υπάρξει η παραμικρή μεταβολή πορείας.

Σε αυτή τη (μεταξύ άλλων και) πολιτική μάχη με το χρόνο μέχρι την προεδρική εκλογή στην οποία ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει ακόμα τι θα συμβεί, η κυβέρνηση νιώθει να απέκτησε ξαφνικά έναν από μηχανής θεό – σύμμαχο μετά τις αποφάσεις του Μάριο Ντράγκι. Είναι όμως πράγματι έτσι; Ή πρόκειται για άλλη μία τρύπα στο νερό;

Το «αντάρτικο Ντράγκι» κατά της πολιτικής του Βερολίνου, έχει συγκεκριμένες διαστάσεις και σημαίνει αντίστοιχα πράγματα, όπως λ.χ. ότι το Βερολίνο βλάπτει σοβαρά την Ευρώπη – αλλιώς γιατί τώρα όλοι οι φανατικοί φίλοι αυτής της πολιτικής λένε ξαφνικά μπράβο στον διοικητή της ΕΚΤ; Πρόκειται για (έναν ακόμα) θρίαμβο της υποκρισίας….

Πέρα όμως από αυτό, είναι αστείο και να συζητά κανείς ότι τα ανακοινωθέντα μέτρα συνιστούν «νέα πολιτική» στην Ευρώπη: τόσο το μέγεθος όσο και ο χρόνος στον οποίο έρχονται, καθιστούν το συζήτηση ουσιαστικά ανούσια.

Είναι επίσης ένα μεγάλο ερώτημα το αν αυτά τα μέτρα λαμβάνονται πραγματικά χωρίς τη γερμανική άδεια, ή αν απλώς το Βερολίνο αφήνει να ληφθούν προκειμένου να εκτονώσει, χωρίς ουσιαστική αλλαγή πολιτικής, ένα μέρος της πίεσης που έχει μαζευτεί παντού στην Ευρώπη. Γιατί ας μην πλανώνται διάφοροι: αν το Βερολίνο είναι πραγματικά αντίθετο με αυτές τις αποφάσεις, τότε, το αποτέλεσμά τους θα είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο που φαντάζονται… Αν…