«Σκυλίσια» επιτυχία διά χειρός Ρενουάρ

Εντυπωσιακή είναι η εισπρακτική κίνηση της ταινίας «Η σκύλα» του Ζαν Ρενουάρ η οποία προβάλλεται από την περασμένη Πέμπτη (10 Ιουλίου) αποκλειστικώς στον Ζέφυρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι την περασμένη Κυριακή 13 Ιουλίου, ημέρα του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, η θερινή αίθουσα της οδού Τρώων των Ανω Πετραλώνων ήταν σχεδόν γεμάτη.

Από την άλλη πλευρά, βέβαια, ίσως να μην είναι και τόσο εντυπωσιακή η επιτυχία της ταινίας. Εδώ και μερικά χρόνια ο συγκεκριμένος θερινός κινηματογράφος σημειώνει επιτυχία ακολουθώντας μια πολύ συγκεκριμένη τακτική. Στηρίζει αυστηρά το πρόγραμμά του σε επιλογές ταινιών που προέρχονται από το παρελθόν, που δεν παίζονται πουθενά και μπορούν να ελκύσουν το ενδιαφέρον και την περιέργεια ενός κινηματογραφόφιλου κοινού. Θυμίζουμε ότι στην ίδια αίθουσα προβλήθηκε πριν από λίγο καιρό το «Θεώρημα» του Πιερ Πάολο Παζολίνι, που επίσης κινήθηκε εξαιρετικά στα εισιτήρια.

Η «Σκύλα» γυρίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και αποτελεί τη δεύτερη ομιλούσα του Ρενουάρ μετά το «On purge bébé». Το σενάριο είναι μια διασκευή του μυθιστορήματος (και στη συνέχεια θεατρικού έργου) των Ζορζ ντε λα Φουσαρντιέρ και Αντρέ Μουεζί-Εόν, ένα μελόδραμα με έξοχες σκωπτικές πινελιές που αφηγείται μια τραγική ερωτική ιστορία καταδικασμένη να μην αντέξει κάτω από το βάρος ενός ανελέητου κοινωνικού κυνισμού.

Στην ταινία ένας φιλήσυχος μεσήλικος, ο Μορίς Λεγκράν (Μισέλ Σιμόν), υπάλληλος τράπεζας και χομπίστας ζωγράφος, παντρεύεται για βιοποριστικούς λόγους μια ευκατάστατη και ιδιότροπη χήρα (Μαγκνταλέν Μπερουμπέ). Ωστόσο η γνωριμία του με μια νεαρή κοπέλα ελαφρών ηθών, τη Λουλού (Ζανί Μαρές), θα σημάνει για πρώτη φορά στη ζωή του τη γνωριμία με τον έρωτα. Και συγχρόνως την καταστροφή, αφού η Λουλού με τη στήριξη του προστάτη και εραστή της (Ζορζ Φλαμάν) τον εμπαίζει. Θα φτάσουν στο σημείο να πουλήσουν τους πίνακές του και να καρπωθούν τα χρήματα.

Γυρισμένη σε φυσικά ντεκόρ της Μονμάρτρης, μιας ως επί το πλείστον μποέμ γειτονιάς καλλιτεχνών, ζωγράφων και ποιητών, η «Σκύλα» είναι ένα κοινωνικό – αναρχικό δράμα που σήμανε την αρχή της ρεαλιστικής περιόδου του Ρενουάρ. «Οι σκηνές του δρόμου, η πανταχού παρούσα Μονμάρτρη, οι σκάλες της και τα τόσο χαρακτηριστικά φανάρια της δίνουν στο έργο την αίσθηση ότι οι σκηνές έχουν ληφθεί επί τόπου» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ντανιέλ Σερσό, βιογράφος του Ρενουάρ.

Ο Ζαν Ρενουάρ είχε αρχίσει να σκηνοθετεί από τη «χρυσή» εποχή του βωβού κινηματογράφου και όταν διανεμήθηκαν οι πρώτες ομιλούσες ταινίες του, το «On purge bébé» και η «Σκύλα», ήταν ήδη αναγνωρισμένος σκηνοθέτης. Πέρα από τη «Σκύλα», οι πρώτες αξιομνημόνευτες ομιλούσες ταινίες του είναι το αστυνομικό φιλμ «Η νύχτα στο σταυροδρόμι» (1932), «Ο Μπουντί σώζεται από τον πνιγμό» (1932) και «Το έγκλημα του κυρίου Λανζ» (1935).

Ωστόσο η απόλυτη καταξίωση του Ρενουάρ από την κριτική κινηματογράφου οφείλεται στον Αντρέ Μπαζέν και έμελλε να έρθει προς τα τέλη της δεκαετίας του 1930 μετά τη «Μεγάλη χίμαιρα», το «Ανθρώπινο κτήνος» και τον «Κανόνα του παιχνιδιού», την τελευταία ταινία του στη Γαλλία πριν από τη μετακίνησή του στο Χόλιγουντ, όπου επίσης γύρισε σπουδαίες ταινίες («Το ξύπνημα του σκλάβου», «Σκλάβος της γης» κ.ά.).

Θα πρέπει να σημειωθεί, τέλος, ότι η κεντρική πλοκή της «Σκύλας»… παίχτηκε στην αληθινή πορεία των ηθοποιών. Ο M. Σιμόν ήταν ερωτευμένος με τη Ζ. Μαρές, αλλά αυτή προτιμούσε την παρέα του Ζ. Φλαμάν, κάτι που ενθάρρυναν παραγωγός και σκηνοθέτης για να πάρουν τις καλύτερες πιθανές ερμηνείες. Ο Φλαμάν όμως ήταν άπειρος στην ηθοποιία και επαγγελματίας κακοποιός. Οταν τελείωσαν τα γυρίσματα, η Μαρές σκοτώθηκε σε τροχαίο με οδηγό τον Φλαμάν…