Απροστάτευτοι δημιουργοί

Απροστάτευτοι και χωρίς την παραμικρή αποζημίωση για την ιδιωτική ηλεκτρονική αναπαραγωγή του έργου τους είναι οι δημιουργοί λόγου και εικόνας στην Ελλάδα, συγγραφείς, μεταφραστές, δημοσιογράφοι, εικαστικοί, φωτογράφοι κ.ά. Παρότι η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που προέβλεπε στον νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων του 1993 «εύλογη αμοιβή» σε αντιστάθμισμα της οικονομικής απώλειας που υφίστανται οι δημιουργοί –έναν φόρο επί της αξίας παραγωγής ή εισαγωγής των τεχνικών μέσων αναπαραγωγής -, από τη νομοθεσία εξαιρέθηκαν το 2002, ύστερα από πιέσεις των εισαγωγέων ηλεκτρονικών υπολογιστών, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Ενώ οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν καταστήσει τον ηλεκτρονικό υπολογιστή το νούμερο 1 μέσο αναπαραγωγής και η αντιγραφή μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών είναι ανεξέλεγκτη -φτάνει να σκεφθούμε τα ποιήματα και κάθε λογής κείμενα και εικόνες άλλων που ανεβάζει κάθε χρήστης στο Διαδίκτυο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.τ.λ. -, στην Ελλάδα δημιουργοί και εκδότες στερούνται την ελάχιστη αποζημίωση της «εύλογης αμοιβής» που τους οφείλεται σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων διεκδικούν την επαναφορά του φόρου του 2% επί των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Από τη μία, κάθε φόρος είναι από τα γεννοφάσκια του ανεπιθύμητος, από την άλλη, όσο δεν επιβάλλεται, το κράτος νομιμοποιεί την κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας. Διαλέγουμε και παίρνουμε.