Έπρεπε να μεσολαβήσει μια τραγωδία, να θρηνήσουμε το θάνατο ενός παιδιού, για να αντιληφθούμε ότι είμαστε μια χώρα χωρίς κανόνες, χωρίς ελέγχους, όπου βασιλεύει η ασυδοσία, η τσαπατσουλιά και η προχειρότητα.

Ακόμα και σε χώρους και σε τομείς όπου θα έπρεπε να υπάρχουν αυστηρότατες προδιαγραφές, διαρκείς έλεγχοι , όπως είναι οι χώροι ψυχαγωγίας των παιδιών, αποδεικνύονται ότι όλα επαφίενται στην τύχη και την καλή προαίρεση του κάθε επιχειρηματία.

Νόμοι ψηφίζονται κατά κόρον, αλλά ουδείς ασχολείται από εκεί και πέρα με την εφαρμογή τους. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο η κεντρική διοίκηση που αδιαφορεί ή λειτουργεί με ρυθμούς χελώνας, αλλά και και οι δημοτικές αρχές που λογικά θα έπρεπε να προασπίζουν και να φροντίζουν με περισσότερη προσοχή τα συμφέροντα και την υγεία των δημοτών τους.

Ο δήμος Αργυρούπολης – Ελληνικού, στην περίπτωση μας, με δήμαρχο προερχόμενο μάλιστα από την αριστερά, που επί χρόνια έδινε αγώνες για ελεύθερους χώρους, για να μην γίνουν κέντρα στην παραλία, έδωσε μια άδεια παραχώρησης χώρου, χωρίς κανένα έλεγχο όπως αποδείχθηκε και χωρίς να ενδιαφερθεί καθόλου για το τι συνέβαινε στον επίμαχο χώρο όπου επί μήνες λειτουργούσε το λούνα παρκ χωρίς άδεια.

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε όλοι και πρώτα από όλους αυτοί που διαχειρίζονται δημόσια αξιώματα, ότι δεν αρκούν οι βαρύγδουπες δηλώσεις και υποσχέσεις για προστασία των λαϊκών συμφερόντων, αν δεν συνοδεύονται με συγκεκριμένες πράξεις και κυρίως αν δεν υπάρχει συνέπεια και υπευθυνότητα στην καθημερινή μας πρακτική.

Αλίμονο σε μια χώρα και μια κοινωνία, αν χρειάζεται να συμβεί μια τραγωδία για να ξυπνήσει και να αρχίσει να αναρωτιέται γιατί δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, γιατί δεν υπάρχουν προληπτικοί έλεγχοι ή γιατί οι κάθε λογής υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος, ενδιαφέρονται κυρίως μόνο για το δικό τους συμφέρον, με συνέπεια να πληρώνουν οι πολίτες το οδυνηρό τίμημα της αδιαφορίας τους

ΤΟ ΒΗΜΑ