Εβδομήντα χρόνια μετά το κινηματογραφικό αριστούργημα του Ρομπέρτο Ροσελίνι, η Ρώμη μοιάζει και πάλι με «ανοχύρωτη πόλη». Τη φορά αυτή δεν είναι ο γερμανικός στρατός κατοχής που απειλεί με συσκοτίσεις, με συρρίκνωση των δρομολογίων των δημόσιων συγκοινωνιών και με την αναστολή διαφόρων λειτουργιών της πόλης, όπως είναι η θέρμανση των δημοτικών υπηρεσιών. Είναι οικονομική κρίση. Τα χρέη της Αιώνιας Πόλης συγκεκριμένα, που την απειλούν με χρεοκοπία.
Καψώνια με τα σκουπίδια


Την περασμένη Κυριακή το Δημοτικό Συμβούλιο της Ρώμης αποφάσισε να αυξήσει κατά 0,8% τους δημοτικούς φόρους για να αποτραπεί μια άμεση κήρυξη στάσης πληρωμών, υπό το βάρος των 864 εκατ. ευρώ που χρειάζεται η πόλη για να «κλείσει» τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τον προϋπολογισμό του 2013! «Είναι αδύνατον να διοικήσεις μια πρωτεύουσα σε ημερήσια βάση. Οι πολιτικοί που κατασπατάλησαν τα χρήματα της πόλης την τελευταία πεντηκονταετία φέρουν ακέραια την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση» δήλωσε ο δήμαρχος της πόλης Ινιάτσιο Μαρίνο. Για να πιέσει τη νέα κυβέρνηση του Ματέο Ρέντσι να βοηθήσει την πόλη, στην οποία άλλωστε εδρεύει (η κυβέρνηση), ο ηλικίας 59 ετών γιατρός χειρουργός, ο οποίος πέρυσι εκλέχθηκε δήμαρχος της Ρώμης ως επικεφαλής ενός κεντροαριστερού δημοτικού σχηματισμού, είναι αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα.
Πέρα από τη διακοπή αποκομιδής των σκουπιδιών έξω από τα κτίρια όπου στεγάζονται κυβερνητικές υπηρεσίες, από το σβήσιμο των δημοτικών φώτων στο διοικητικό κέντρο της πόλης και από άλλα παρόμοια καψώνια, σκέπτεται να τινάξει στον αέρα (μεταφορικά βεβαίως, κόβοντας δηλαδή κάθε δημοτική παροχή) τις εκδηλώσεις για τη διπλή αγιοποίηση των τεθνεώτων παπών Ιωάννη ΙΓ’ και Ιωάννη Παύλου Β’ που πρόκειται να γίνει στις 27 Απριλίου. Πρόκειται, όπως αντιλαμβάνεται κανείς, για ένα γεγονός που όχι μόνο θα συγκεντρώσει στο Βατικανό το ενδιαφέρον ολόκληρου του πλανήτη αλλά θα προσελκύσει στην πόλη πλήθος θρησκευτικών αρχόντων και πιστών από όλον τον κόσμο.
Η οικονομική κατάσταση για τον Δήμο Ρώμης έχει γίνει αβάστακτη από το 2010, όταν ετέθη σε εφαρμογή ένα ειδικό καθεστώς στην πόλη που την κατέστησε απολύτως αυτόνομη διοικητικά και οικονομικά, με αποτέλεσμα να κοπεί εν μια νυκτί κάθε οικονομική προς αυτήν στήριξη από το κράτος. Ηδη το συνολικό χρέος της πόλης ανέρχεται σε 1,2 δισ. ευρώ, αντιστοιχεί δηλαδή σε 436 ευρώ για κάθε Ρωμαίο!
Παρά την κεντροαριστερή στήριξη και τις καταβολές του εν γένει, ο Ινιάτσιο Μαρίνο δεν διστάζει να παραδεχθεί ότι οι υπηρεσίες που πρέπει να υποστηρίξει ο δήμος είναι πολλές και δαπανηρές. Οι δημοτικοί υπάλληλοι πλήρους απασχόλησης ανέρχονται σε 62.000 και από αυτούς οι 37.000 απασχολούνται σε 26 δημοτικές επιχειρήσεις. Επιπλέον οι αμοιβές κάποιων εξ αυτών είναι προκλητικά υψηλές. Η «Corriere della Sera» φέρνει για παράδειγμα τους 23 δικηγόρους πλήρους (αλλά όχι και αποκλειστικής φυσικά) απασχόλησης που διαθέτει ο Δήμος Ρώμης. Οι ετήσιες αποζημιώσεις των δικηγόρων αυτών ξεκινούν, σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα, από τις 262.000 ευρώ και φθάνουν ως τις 321.000 ευρώ.
Στόχος του δημάρχου Μαρίνο είναι να μειωθούν κατά 30% οι μισθολογικές δαπάνες του δήμου του. Είναι βέβαιον ότι οι δαπάνες των 23 δικηγόρων θα μπορούσαν να περιοριστούν κατά ακόμη υψηλότερο ποσοστό. Στόχος του Μαρίνο είναι επίσης να βελτιώσει την αποδοτικότητα των υπηρεσιών του δήμου. Διότι εκεί κι αν περισσεύουν τα παράπονα… Μελέτες συγκοινωνιολόγων αποδίδουν τους 56 θανάτους πεζών σε τροχαία που σημειώθηκαν πέρυσι στη Ρώμη στην πλημμελή σήμανση και στον ανεπαρκή φωτισμό των δρόμων της πόλης. Σε κακή συντήρηση του αστικού και περιαστικού οδικού δικτύου αποδίδουν επίσης οι ειδικοί πολλά θανατηφόρα δυστυχήματα με δίκυκλα.
«52 χρόνια για έναν δρόμο»


«Με τα κονδύλια που διαθέτω δεν μπορώ παρά να επιδιορθώνω έναν δρόμο της Ρώμης κάθε 52 χρόνια» δηλώνει ο Ινιάτσιο Μαρίνο! Και δεν τολμά να προτείνει στους Ρωμαίους να πάρουν τις δημόσιες συγκοινωνίες καθώς αυτές είναι προβληματικές, κυρίως στα προάστια, ενώ χρονιά με τη χρονιά τα μποτιλιαρίσματα στους δρόμους γίνονται όλο και πιο απελπιστικά. Τέλος, σε κακή κατάσταση βρίσκονται τα πολυάριθμα μνημεία της πόλης. Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Ρώμης απειλείται με λουκέτο, όπως και άλλα έξι από τα 19 συνολικά μουσεία που διαθέτει η πόλη. Οσο για την Οπερα (δημοτική επιχείρηση κι αυτή), ανέβασε τις προάλλες τη «Μανόν Λεσκό» του Τζιάκομο Πουτσίνι μάλλον… κατά τύχη, όπως γράφει ο ανταποκριτής της γαλλικής «Figaro» στη Ρώμη Ρισάρ Εζέ. «Την τελευταία στιγμή οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αναστείλουν την απεργία τους…» εξηγεί.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ