Εχει υπερβολές το «Μπρούσκο». Και στα πρόσωπα και στην πλοκή. Αλλά δεν είναι αρνητικό αυτό. Αντιθέτως, αυτή η υπέρβαση της πραγματικότητας, οι υπερήρωες μιας καθημερινότητας που δεν θυμίζει τη δική μας, με πολύπλοκους δεσμούς και δαιδαλώδεις συνωμοσίες, με ανατροπές που κάνουν Κύπρο και Κρήτη να θυμίζουν πλανήτη Αρη, ενίοτε λειτουργούν γοητευτικά.
Για μια καθημερινή σειρά που πριν από τον βομβαρδισμό των ειδήσεων έρχεται απλά να παρηγορήσει και να ταξιδέψει μια γενιά εθισμένη στο είδος και στην υπερβολή καθετί που προσπερνά την πραγματικότητα είναι όμορφο. Επιπλέον η σειρά του ΑΝΤ1 πέτυχε διάνα στο καστ, ρισκάροντας μάλιστα με την επιλογή νέων ηθοποιών και την «επιστροφή» παλαιότερων. Το σενάριο δεν επαναπαύεται στην κατάκτηση του κοινού και επιχειρεί την ανατροπή ανεβάζοντας διαρκώς ταχύτητα, η σκηνοθεσία αναδεικνύει τους τόπους και την ομορφιά τους, εναλλάσσει κοντινά και μακρινά πλάνα, ζουμάρει στην έκφραση, δεν ξεχειλώνει στις παύσεις.
Η παραγωγή δεν μαρτυρεί φτώχεια αλλά υποστηρίζει τη συνολική εικόνα. Αλλωστε στις 7 το απόγευμα ο τηλεθεατής, λίγο πριν από τις ειδήσεις, αυτό θέλει: το γλυκό βούτημα που θα κάνει τον απογευματινό καφέ πιο απολαυστικό. Κάπως έτσι λειτουργεί και το «Μπρούσκο».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
