Πολυδιαφημισμένο, πολυαναμενόμενο, αλλά και αρκετά απογοητευτικό. Το μιούζικαλ «Η Μαρινέλλα συναντά τη Βέμπο» στο θέατρο Badminton σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια σε αφήνει με μια πολύ βασική απορία στο τέλος: πού ακριβώς βρισκόταν η Σοφία Βέμπο; Γιατί από Μαρινέλλα χόρτασε το μάτι μας. Ομως ούτε η επίμονη αλλαγή κοστουμιών ούτε οι φωνητικές της ικανότητες που καλά κρατούν δεν σε πείθουν ότι όλη αυτή η φαντασμαγορία στήθηκε ως ένας φόρος τιμής μιας μεγάλης κυρίας του ελληνικού τραγουδιού απέναντι σε μια ακόμη μεγαλύτερη. Πολύ χαοτικό το κόνσεπτ «η Μαρινέλλα που από μικρή ήθελε να γίνει Βέμπο αλλά δεν τολμούσε, όμως σε πολλές σκηνές γινόταν η Βέμπο ενώ ήταν ταυτόχρονα η Μαρινέλλα». Ατυχής σύλληψη ο βουβός ρόλος της κατά τα λοιπά πολύ καλής ηθοποιού Αγορίτσας Οικονόμου, η οποία υποδύεται τη Βέμπο σε νεαρή ηλικία και όταν ανοίγει το στόμα της ακούγεται η φωνή της Μαρινέλλας. Στέκονται στο ύψος τους και ξεχωρίζουν τόσο στην υποκριτική όσο και στο τραγούδι ο Χρήστος Στέργιογλου στον ρόλο του Τραϊφόρου και ο Αντώνης Λουδάρος ως Παυλάρας. Πάντως, αν ο τίτλος της παράστασης ήταν διαφορετικός και δεν υπήρχε αυτή η βιογραφική απόπειρα, θα έφευγες περισσότερο ικανοποιημένος από ένα θέαμα που στρέφει όλους τους προβολείς πάνω στη Μαρινέλλα, αφήνοντας τους υπόλοιπους συντελεστές να περιστρέφονται γύρω της σαν υποφωτισμένοι δορυφόροι.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
