Ο κ. Παναγιώτης Γιαννάκης είναι το φαβορί για τη διαδοχή του κ. Αντρέα Τρινκιέρι και τη δεύτερη επιστροφή του (η πρώτη ήταν το 2004) στην τεχνική ηγεσία της Εθνικής.
Οποιος βέβαια και αν είναι ο διάδοχος του Ιταλού, που φεύγει ως αποτυχημένος μετά το Ευρωμπάσκετ 2013, χωρίς ακόμη να έχει βρεθεί η «χρυσή τομή» με την Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης ως προς τη διακοπή του διετούς συμβολαίου του, θα πρέπει να έχει στο μυαλό του τρία ονόματα παικτών που αγωνίζονται στην άλλη όχθη του Ατλαντικού: Νικ Καλάθης, Κώστας Κουφός, Γιάννης Αντετοκούμπο. Με αυτή τη σειρά…
Και είναι ορθή αυτή η σειρά στη σκέψη του προπονητή, που θα επιχειρήσει την… ολική επαναφορά της Εθνικής έπειτα από τέσσερις σερί αποτυχίες (Μουντομπάσκετ 2010, Ευρωμπάσκετ 2011, Προολυμπιακό 2012 – Αποκλεισμός από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, Ευρωμπάσκετ 2013), για τον απλούστατο λόγο ότι ο Καλάθης ήταν ο παίκτης που έλειψε περισσότερο από τον καθένα από το ρόστερ που παρέταξε η ελληνική ομάδα στη Σλοβενία.
Ο πρώην παίκτης της Λοκομοτίβ Κουμπάν και του Παναθηναϊκού πέρασε δύσκολα τον πρώτο καιρό κατά την παρθενική, φετινή σεζόν του στο ΝΒΑ, που αποτελούσε για αυτόν παιδικό όνειρο. Οταν έμπαινε ως αλλαγή στους αγώνες των Μέμφις Γκρίζλις, οι οπαδοί τον αποδοκίμαζαν, αλλά ο «χαρακτήρας του Νικ είναι άκαμπτος σαν ένα κομμάτι ατσάλι», σύμφωνα με το χαρακτηριστικό σχόλιο του συμπαίκτη του στο Μέμφις Κώστα Κουφού στην ελληνική έκδοση του ΝΒΑ.
Πράγματι, ο Καλάθης (μ.ό. 3,7 π., 2,3 ασ. σε 13,9′ συμμετοχής) χρειάστηκε να αγωνιστεί βασικός, όταν τραυματίστηκε ο Μάικ Κόνλεϊ, πραγματοποιώντας μια εμφάνιση (22 πόντοι, 0 λάθη σε 40 λεπτά) που θα ζήλευε κάθε πρωτοεμφανιζόμενος παίκτης στο ΝΒΑ, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι μόλις τρεις παίκτες είχαν σκοράρει πάνω από 20 πόντους στην πρώτη συμμετοχή τους στη βασική πεντάδα στην ιστορία του συλλόγου (Πάου Γκασόλ, Ρόντνι Μπιούφορντ, Εντι Γκιλ), δείχνοντας τις πραγματικές δυνατότητές του στο παρκέ.
Ο δεύτερος στη σειρά είναι ο Κουφός, ο οποίος στην αρχή της χρονιάς αντικατέστησε επάξια τον τραυματία Μαρκ Γκασόλ, ωστόσο μόλις ο Ισπανός επέστρεψε στη δράση συγκροτώντας ένα εκ των κορυφαίων δίδυμων ψηλών στο ΝΒΑ με τον Ζακ Ράντολφ, ο ρόλος του διεθνούς σέντερ στο Μέμφις υποβαθμίστηκε. Παρ’ όλα αυτά, έχει 7,1 πόντους, 6,2 ριμπάουντ και 1 τάπα σε 19,3′ συμμετοχής κατά μέσον όρο, ενώ οι ετήσιες αποδοχές του στο ΝΒΑ είναι 3 εκατ. δολάρια (περίπου 2,2 εκατ. ευρώ). Αναμφισβήτητα είναι ένας σέντερ που θα σκεφτόταν σοβαρά ο εκάστοτε ομοσπονδιακός προπονητής.
Ο τρίτος της παρέας είναι εκείνος που έχει προκαλέσει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο, από την παρθενική κιόλας χρονιά του στο ΝΒΑ, εξ ου και η «Adeto-mania» των Αμερικανών προς το πρόσωπό του. Ο 19χρονος Γιάννης Αντετοκούμπο βρέθηκε από τον Φιλαθλητικό, ομάδα της ελληνικής Α2, στη λάμψη του κορυφαίου πρωταθλήματος, και όχι απλά δεν κουβαλάει τις τσάντες των παλαιότερων συμπαικτών του στους Μιλγουόκι Μπακς, όπως συνηθίζουν όλοι οι «rookies» του ΝΒΑ, αλλά αγωνίζεται βασικός στην ομάδα του (μ.ό. 7,3 π., 4,6 ρ., 1,8 ασ. σε 23,9′ συμμετοχής) και σχεδόν κάθε βράδυ οι φάσεις που δημιουργεί αριθμούν χιλιάδες θεάσεις στο δημοφιλές «YouTube».
Αν η Εθνική και ο προπονητής που θα αναλάβει το «πλοίο», σε συνδυασμό με την Ελληνική Ομοσπονδία, αποφασίσουν να προχωρήσουν σε ανανέωση, τότε ο «Greek Freak», όπως τον αποκαλούν οι Αμερικανοί, έχει σίγουρη θέση στη δωδεκάδα που θα αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Αν πάλι προταθεί η εμπειρία κάποιων άλλων παιδιών, που αγωνίζονται στην περιφερειακή γραμμή, ο Αντετοκούμπο θα έχει όλο το μέλλον μπροστά του ώστε να αναδείξει τις «εξωπραγματικές» αθλητικές αρετές του τα επόμενα καλοκαίρια…
Δημοσιεύτηκε στο helios plus στις 5 Φεβρουαρίου 2014
HeliosPlus
