Αγαπητοί συνάδελφοι
Θα ξεκινήσω με στίχους του αγαπημένου μου Αλεξανδρινου ποιητη:
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του
Με πολλούς από σας ξεκινήσαμε ένα συναρπαστικό ταξίδι πριν δώδεκα χρόνια, ιδρύοντας στην ουσία την Εταιρεία αυτή.
Σήμερα μετά από μια κοινή πορεία τόσων ετών έφτασε η στιγμή να σας αποχαιρετήσω και να σας ευχαριστήσω για την άριστη συνεργασία που είχα μαζί σας. Είναι φυσιολογικό μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας να νοιώθω λίγο αμήχανα την στιγμή αυτή που σας ανακοινώνω την αποχώρηση μου από την Εταιρεία.
Σίγουρα δεν είναι επιλογή μου, απλώς η τωρινή Διοίκηση με την τελευταία αναδιοργάνωση που την έμαθα και εγώ σήμερα μου κατέστησε σαφές ότι δεν με υπολογίζει στα μελλοντικά της σχέδια. Θεμιτό και άξιο μη σχολιασμού.
Δεν επιθυμώ να κρίνω τις αποφάσεις της τωρινής Διοίκησης της Εταιρείας, αυτές έξαλλου θα κριθούν στο χρόνο. Απλώς θέλω να τιμήσω και να υπερασπίσω την μέχρι τώρα πορεία και δράση μου στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων και καθηκόντων που μου είχαν δοθεί από όλες τις προηγούμενες Διοικήσεις της Εταιρείας.
Δεν γνωρίζω σύμφωνα με ποιους κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης ένας εργαζόμενος που έχει προσφέρει από όποια θέση και αν του έχει ζητηθεί στην εταιρεία επί δώδεκα χρόνια, μαθαίνει από απόφαση του τωρινού Δ/ντος Συμβούλου ότι :
α) Υποβαθμίζεται ιεραρχικά ,βαθμολογικά και μισθολογικά.
β)Απομακρύνεται από την Διεύθυνση του, Τεχνική εν προκειμένω , χωρίς λόγο και χωρίς προηγούμενη ενημέρωση , από όπου έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του επί δώδεκα έτη και έχει αξιολογηθεί θετικά από τις προηγούμενες Διοικήσεις.
Είναι αλήθεια ότι βρέθηκα πάντοτε στην πρώτη σειρά των αντιπαραθέσεων απέναντι, σε όσους απαξιώνουν δομές και λειτουργίες της Εταιρείας μας και του Δημοσίου γενικότερα, σε όσους θεοποιούν τις μεθόδους και τις λειτουργίες της «ελεύθερης αγοράς» αλλά ταυτόχρονα οι ίδιοι προτιμούν την σιγουριά του Δημοσίου. Σε όσους, εν τέλει, θεωρούν ότι η ανάπτυξη μιας Δημόσιας Εταιρείας Ακινήτων θα μπορούσε να επιτευχτεί μέσα σε ένα περιβάλλον πλήρους αδιαφάνειας, πλήρους απαξίωσης του έμπειρου στελεχιακού δυναμικού και πλήρους έλλειψης θεσμών και διαδικασιών αξιολόγησης προσωπικού.
Η στάση μου τόσα χρόνια μέσα στην εταιρεία δεν υπήρξε ποτέ φιλική με τη διάσταση της αλληλοϋπονομευσης για ανέλιξη καριέρας, και για κατοχή τίτλων και αξιωμάτων, γιατί για μένα είχε και έχει σημασία ο επαγγελματισμός, η ανάληψη των αναλογουσών ευθυνών και ο σεβασμός και η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων σε μια εταιρεία.
Σαν παρακαταθήκη όλων αυτών των χρόνων στην Εταιρεία μας επιτρέψτε μου να σας καταθέσω την πεποίθηση μου ότι εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε οι πραγματικοί ιδιοκτήτες και οι μόνοι που μπορεί και πρέπει να διαφυλάξουμε και να εγγυηθούμε την ανάπτυξη της και τα πραγματικά της συμφέροντα, απλώς η εκάστοτε ηγεσία είναι πάντα προσωρινή.
Θα μου επιτρέψετε να σας αποχαιρετήσω με τον τρόπο που άρχισα.
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους
Κουφογεωργος Δημήτρης
