Δεν υπάρχουν πολλοί που να τους αξίζει πραγματικά ο χαρακτηρισμός «ζωντανός θρύλος», όμως ο σερ Ροντ Στιούαρτ ανήκει σίγουρα σε αυτούς. Το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου ο 80χρονος σταρ της ροκ θα εμφανιστεί στο Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ OAKA για μια συναυλία που θα μείνει σίγουρα αξέχαστη στους θαυμαστές του και που αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία να θυμηθούμε τη μυθιστορηματική ζωή του και την επιτυχημένη καριέρα του, που μετρούν δεκάδες επιτυχίες, οκτώ παιδιά, τρεις γάμους, πολυάριθμες ερωμένες και μια αξέχαστη κόμη που μένει ίδια και απαράλλαχτη μέσα στο πέρασμα των δεκαετιών. Γνωρίζατε, ας πούμε, ότι το MTV, στις πρώτες 24 ώρες λειτουργίας του, έπαιξε 16 από τα βίντεό του; Ή ότι κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ Guinness για το μεγαλύτερο κοινό δωρεάν συναυλίας – 3,5 εκατομμύρια θεατές στην παραλία Κοπακαμπάνα το 1994, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Photo Reuters

Eνα «ανέμελο» παιδί στο βόρειο Λονδίνο

Προτού όμως γίνει ένα από τα δημοφιλή μουσικά είδωλα των 70s, πριν από τις εκκεντρικές εμφανίσεις, τα πλατινένια άλμπουμ και τις πρώτες θέσεις στις λίστες επιτυχιών, ο Ρόντρικ Ντέιβιντ Στιούαρτ ήταν απλώς το μικρότερο παιδί μιας οικογένειας του βόρειου Λονδίνου που ζούσε πάνω από ένα μικρό παντοπωλείο. Eνα «ανέμελο» παιδί, όπως έχει πει ο ίδιος, που δεν συμπαθούσε τα γράμματα, δεν σκόπευε να γίνει τίποτα το ιδιαίτερο και ενδιαφερόταν για δύο πράγματα: το ποδόσφαιρο και τη φυσαρμόνικα. Το πρώτο του μεγάλο πάθος ήταν η μπάλα. Μάλιστα, πέρασε από δοκιμαστικά για την Μπρέντφορντ, χωρίς όμως επιτυχία. Το δεύτερο πάθος ήταν εκείνο που θα κέρδιζε στο τέλος: η μουσική. Στα 15 του παράτησε το σχολείο, δούλευε ως νεκροθάφτης, ως βοηθός σε νεκροτομείο, ως πωλητής σε μαγαζί με ταπετσαρίες και τα βράδια τριγυρνούσε με τη φυσαρμόνικα ως πλανόδιος μουσικός, μέχρι που κατέληξε να συλληφθεί τρεις φορές σε καθιστικές διαμαρτυρίες. «Λοιπόν, η ζωή ενός μουσικού είναι πολύ πιο εύκολη. Μπορώ να μεθύσω και να φτιάξω μουσική, δεν μπορώ να το κάνω αυτό και να παίξω ποδόσφαιρο. Αγάπησα τη μουσική… Αυτά είναι τα μόνα δύο πράγματα που μπορώ να κάνω στην πραγματικότητα: να παίζω ποδόσφαιρο και να τραγουδάω», έχει πει.

Το 1962 άρχισε να κάνει παρέα με τον τραγουδιστή της folk Γουίζ Τζόουνς. Το 1963 υιοθέτησε τον τρόπο ζωής και την εμφάνιση του κινήματος των Mods και άρχισε να δημιουργεί (κατά βάση με ζαχαρόνερο) το χτένισμα που θα γινόταν το σήμα κατατεθέν του. Απογοητευμένος από τη rock ‘n’ roll, μαγεύτηκε όταν είδε τον Οτις Ρέντινγκ σε συναυλία και άρχισε να ακούει δίσκους του Σαμ Κουκ. Γοητεύθηκε από την R&B και τη soul μουσική. Εκείνη τη χρονιά έγινε μέλος της μπάντας The Dimensions, όμως η συνεργασία αποδείχθηκε βραχύβια. Η τύχη τού χτύπησε την πόρτα όταν ο Λονγκ Τζον Μπάλντρι τον άκουσε να παίζει το «Smokestack Lightnin’» στη φυσαρμόνικα, στην αποβάθρα του σταθμού Twickenham, και τον προσκάλεσε αμέσως στο συγκρότημά του. Ετσι γεννήθηκε ο «Rod the Mod».

To 1967 βρέθηκε να κάνει φωνητικά στο Jeff Beck Group και αυτό του χάρισε αρκετή αναγνωρισιμότητα ώστε να γίνει μέλος των Faces (αντίπαλου τότε δέους των Rolling Stones) αλλά και να υπογράψει προσωπικό συμβόλαιο σε δισκογραφική εταιρεία. Το «An Old Raincoat Won’t Ever Let You Down», το πρώτο σόλο άλμπουμ του, κυκλοφόρησε το 1969 και καθιέρωσε τον ήχο του: ένα εγκάρδιο μείγμα folk, rock και country blues, με αναφορές στην καθημερινότητα και τα βιώματα της βρετανικής εργατικής τάξης, το οποίο περιλάμβανε τόσο πρωτότυπο υλικό όσο και διασκευές. Το καλοκαίρι του 1971 συνέβη το αδιανόητο: το άλμπουμ «Every Picture Tells a Story» και το τραγούδι «Maggie May», ένα B-side, έφτασαν ταυτόχρονα στο Νο 1 σε ΗΠΑ, Βρετανία, Αυστραλία και Καναδά. Ακολούθησαν τα «You Wear It Well», «Sailing», «Tonight’s the Night», και η βραχνάδα του είχε γίνει πλέον διάσημη στα πέρατα του κόσμου. Το 1978 το disco-infused «Da Ya Think I’m Sexy?» έσκασε σαν βόμβα. Οι κριτικοί το μίσησαν, οι θαυμαστές του το θεώρησαν προδοσία. Δημιουργήθηκε και θέμα πνευματικής ιδιοκτησίας, διότι το ρεφρέν ήταν ολόιδιο με του προγενέστερου «Taj Mahal» του Ζόρζε Μπεν (το οποίο εμείς γνωρίζουμε ως «Μη ζητάς συγγνώμη» με τη φωνή του Αντώνη Ρέμου). Πάντως, στο ερώτημα που έθετε το προαναφερθέν κομμάτι, αμέτρητες γυναίκες απάντησαν καταφατικά και η ερωτική του ζωή μόνο τρικυμιώδης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.

Η σχέση του με τις γυναίκες

Στην αυτοβιογραφία του με τον αναπάντεχο τίτλο «Rod: The Autobiography» (κυκλοφόρησε το 2012) καυχιέται επειδή απατούσε κάποια playmate με άλλο μοντέλο του «Playboy». Ή επειδή βγήκε κρυφά για ένα πρώτο ραντεβού με το πανέμορφο μανεκέν Κέλι Εμπεργκ ενώ ήταν ακόμα παντρεμένος με την πρώτη του γυναίκα, και στη συνέχεια έφυγε από το ραντεβού («γοητευμένος», όπως λέει) για να πάει στο κρεβάτι με την επίσημη ερωμένη του. Είχε σχέση με την καλλονή ηθοποιό Μπριτ Εκλαντ (αυτή τον αποκαλούσε «Soddy» και αυτός την αποκαλούσε «Poopy»), στην οποία δεν φέρθηκε καλά και παραδέχεται ότι πολλές φορές υπήρξε κάτι λιγότερο από τζέντλεμαν. Η Ρέιτσελ Χάντερ ήταν εκείνη που του ράγισε την καρδιά. Εκείνη ήταν 21 ετών όταν γνωρίστηκαν. Πέρασαν οκτώ χρόνια μαζί και ήταν η μόνη γυναίκα μέχρι τότε που δεν πρόδωσε ποτέ: «Εβαλα την τελευταία μου μπανάνα στη φρουτιέρα» διαβεβαίωνε τους δημοσιογράφους, για να συμπληρώσει εκ των υστέρων: «Δυστυχώς, αυτή η φρουτιέρα χάθηκε αναζητώντας πιο φρέσκες μπανάνες». Βρήκε τελικά τον έρωτα της ζωής του στην τρίτη σύζυγό του, Πένι Λάνκαστερ, με την οποία είναι μαζί ευτυχισμένοι, κατά τα φαινόμενα, ακόμη και σήμερα.

Από τη δεκαετία του ’80 και μετά

Ας επιστρέψουμε ωστόσο στη μουσική του πορεία. Με το «Tonight I’m Yours» (1981), ο Ροντ Στιούαρτ αγκάλιασε τους ήχους της new wave και της synth-pop μουσικής, σημειώνοντας έναν ακόμη πλατινένιο δίσκο πριν μπει σε μια σύντομη εμπορική αδράνεια. Μεταξύ 1982 και 1988 κυκλοφόρησε τέσσερα άλμπουμ που έμοιαζαν βεβιασμένα και παρήγαγαν μόνο τρεις επιτυχίες. Η επιστροφή του στις κορυφές των charts ξεκίνησε το 1988 με το «Out of Order», ηχογραφημένο μαζί με τον Αντι Τέιλορ των Duran Duran και τον Μπέρναρντ Εντουαρντς των Chic. Εναν χρόνο αργότερα, η δική του διασκευή στο «Downtown Train» του Τομ Γουέιτς έγινε μεγάλη επιτυχία. Οι αρχές της δεκαετίας του ’90 έφεραν το «Vagabond Heart» (1991), ένα πιο ώριμο, στοχαστικό άλμπουμ, και το 1993 επανενώθηκε με τον Ρόνι Γουντ για μια εμφάνιση στο «MTV Unplugged». Το άλμπουμ που προέκυψε, «Unplugged… and Seated», παρήγαγε την επιτυχία «Have I Told You Lately» και σηματοδότησε μια πιο ακουστική κατεύθυνση. Ο Στιούαρτ άλλαξε ξανά πορεία με το «Human» (2001), μια προσπάθεια να προσεγγίσει το σύγχρονο κοινό της R&B, αποτυγχάνοντας αξιοπρεπώς. Η επόμενη κίνησή του, ωστόσο, αποδείχθηκε εμπνευσμένη: Το «It Had to Be You» (2002) ήταν η αφετηρία ενός εξόχως δημοφιλούς πρότζεκτ, στο πλαίσιο του οποίου ασχολήθηκε με το «Great American Songbook». Επέστρεψε στις ροκ καταβολές του με το «Still the Same» (2006), στη συνέχεια θυμήθηκε τη soul με το «Soulbook» (2009) και ασχολήθηκε εκ νέου με τα κλασικά standards στο «Fly Me to the Moon» (2010). Το 2012 κυκλοφόρησε το «Merry Christmas, Baby». Παραμένει ενεργός μέχρι σήμερα, με πιο πρόσφατα άλμπουμ το «You’re in My Heart» (2019), το «The Tears of Hercules» (2021) και το «Swing Fever» (μια συνεργασία που έκανε το 2024 με τον Τζουλς Χόλαντ), επιβεβαιώνοντας ότι η αγάπη του για τη μουσική δεν έχει υποστεί φθορά.

Μέσα στα τελευταία χρόνια ο Ροντ εξελίχθηκε και σε κάτι που δεν περιμέναμε: επιχειρηματία. Το δικό του whisky brand, Wolfie’s, έκανε αξιοπρεπέστατες πωλήσεις, είναι διαθέσιμο σε 400 Tesco στο Ηνωμένο Βασίλειο και τώρα επεκτείνεται στην Ολλανδία. Το ανακοίνωσε μιλώντας σπαστά ολλανδικά σε βίντεο, πριν παραδεχθεί με την κλασική του άνεση: «Μα τι σας λέω, I’m British!». Στο μεταξύ, οι δύο μικρότεροι γιοι του, ο 19χρονος Αλαστερ και ο 14χρονος Εϊντεν, εμφανίζονται πλέον συχνά στα παρασκήνια των συναυλιών του. Σε πρόσφατη φωτογραφία που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο αειθαλής σταρ καθόταν ανάμεσά τους χαμογελώντας, κουρασμένος αλλά περήφανος.

Ο Στιούαρτ έχει τρέλα με τα ακριβά αυτοκίνητα και είναι κάτοχος μιας από τις μόλις 400 Ferrari Enzo. Επίσης ένα άλλο μεγάλο πάθος του είναι τα τρένα και οι σιδηρόδρομοι. Στα πολιτικά θέματα, φάσκει και αντιφάσκει ενίοτε. Τον Ιανουάριο του 2023 περιέγραψε τον εαυτό του ως «ψηφοφόρο των Tories εδώ και πολύ καιρό», αλλά κάλεσε τη συντηρητική κυβέρνηση του Ρίσι Σούνακ να παραιτηθεί και να δώσει στο Εργατικό Κόμμα «μια ευκαιρία» να κυβερνήσει. Αποκάλεσε το Brexit «ένα τεράστιο λάθος και το συνειδητοποιούμε πολύ αργά» και είπε ότι η ανεξαρτησία της Σκωτίας θα ήταν «ντροπή». Τον περασμένο Ιούνιο εξέφρασε την υποστήριξή του στο κόμμα Reform UK και τον ηγέτη του Νάιτζελ Φάρατζ, έχοντάς τον προηγουμένως επικρίνει επειδή είπε ότι η Δύση είχε προκαλέσει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ιδιοσυγκρασιακός και εκκεντρικός, μας υπενθυμίζει με την παρουσία του ότι κάποτε τα μεγάλα αστέρια της μουσικής ήταν πραγματικά «larger than life».