Πόπη Τσαπανίδου δεν αστειεύεται. Απαιτεί από την κυβέρνηση να φέρει τώρα, αύριο κιόλας (και με φόρα, εξυπακούεται), Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που θα αναστέλλει τους πλειστηριασμούς μέχρι τις εκλογές. Κατ’ αρχάς, αναρωτιέμαι γιατί μέχρι τις εκλογές και όχι για πάντα. Δεν μας έχει συνηθίσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε τέτοιες τσιγκουνιές, τουλάχιστον ως προς τα λόγια. Επειτα, είναι και το άλλο: Αν η κυβέρνηση ακολουθούσε την κατηγορική προσταγή της κυρίας Τσαπανίδου και έφερνε την ΠΝΠ δεν θα ήταν προεκλογική η ρύθμιση, όπως είναι οι παροχές για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ μέμφεται τη ΝΔ; Με βάση ποιο κριτήριο λοιπόν τα οικονομικά βοηθήματα είναι προεκλογικά, ενώ το πάγωμα των πλειστηριασμών δεν θα ήταν; Και εδώ, διπλά μέτρα και σταθμά, όπως και στο θέμα της πολιτικής βίας.

Το ΚΚΕ τουλάχιστον δεν τσιλιμπουρδίζει με ημίμετρα και αντιφάσεις για τους πλειστηριασμούς. Κατέθεσε σχετική τροπολογία στη Βουλή, με την οποία εισηγείται την παύση τους για «την πρώτη-κύρια κατοικία και άλλα περιουσιακά στοιχεία των λαϊκών οικογενειών, ανέργων, αυτοαπασχολουμένων, μικρών ΕΒΕ, αγροτών, κτηνοτρόφων και ψαράδων» – δηλαδή, για να μη παίζουμε με τις λέξεις, παύση πλειστηριασμών για όλους. Τα κριτήρια που καθιστούν μια οικογένεια «λαϊκή», ώστε να επωφεληθεί από τη ρύθμιση, δεν τα περιλαμβάνει η τροπολογία. Είμαι βέβαιος όμως ότι θα εργάζεται επ’ αυτού κάποια επιτροπή ειδικών του κόμματος. Ας μη βιαστούν, έτσι κι αλλιώς χάνουν τον χρόνο τους.

Σε τελευταία ανάλυση, μικρή διαφορά κάνει αν η παύση θα είναι οριστική ή προσωρινή για τις εκλογές. Η ζημία θα είναι η ίδια και στις δύο περιπτώσεις: η προσθήκη 18 δισ. επιπλέον στο δημόσιο χρέος. Γιατί αυτό θα είναι το κόστος της κυβερνητικής γενναιοδωρίας για τους σημερινούς φορολογουμένους και τους απογόνους τους, που θα το φορτωθούν. Αλλά και εκείνοι που φοροδιαφεύγουν θα έπρεπε να ανησυχούν από μια τέτοια εξέλιξη, διότι μια εκτόξευση του δημόσιου χρέους θα επηρέαζε γενικότερα το κλίμα και τις προοπτικές της οικονομίας και, συνεπώς, πώς θα μπορούσαν αυτοί οι επιτήδειοι να συνεχίσουν να κλέβουν;

Να προσπαθήσω τώρα να εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ γιατί η παύση των πλειστηριασμών θα επέφερε την αύξηση του χρέους κατά 18 δισ. Προκειμένου να ξεφορτωθούν οι τράπεζες τα κόκκινα δάνεια, τα τιτλοποίησαν. Κοινώς, τα σαλαμοποίησαν σε ομόλογα. Αυτά είναι τριών κατηγοριών, βάσει των υλικών της παρασκευής τους και των αποδόσεών τους. Τα «senior» έχουν τα πιο ασφαλή δάνεια από τα κόκκινα και δίνουν υψηλότερη απόδοση. Είναι, δηλαδή, το καλής ποιότητας σαλάμι, που είναι ακριβότερο επειδή έχει παρασκευαστεί με καλά υλικά. Ακολουθούν τα χαμηλότερων αποδόσεων «mezannine» (σαν να λέμε ζαμπόν από ωμοπλάτη, όχι μπούτι) και, τέλος, τα «junior» (το παριζάκι της λαϊκής οικογένειας). Σημειώστε ότι, από το σύνολο των δανείων που σαλαμοποιήθηκαν, μόνο το 50% είναι στεγαστικά, ενώ τα υπόλοιπα είναι εμπορικά και επιχειρηματικά ως επί το πλείστον.

Το λεπτό σημείο είναι ότι τα περιβόητα «funds» αγόρασαν μόνο τα δεύτερης και τρίτης κατηγορίας ομόλογα, ενώ τα πρώτης τα κράτησαν οι ίδιες οι τράπεζες. Ομως, η συμφωνία που έκαναν οι τράπεζες με τα επενδυτικά ταμεία (τους αγοραστές) ορίζει ότι το κόστος των ομολόγων που κράτησαν οι τράπεζες (τοκοχρεολύσια κ.λπ.) καταβάλλεται από τις εταιρείες που έχουν αναλάβει την είσπραξη των δανείων («servicers», στην ορολογία του χώρου, ή «κοράκια» κατά τον ΣΥΡΙΖΑ). Επομένως, από τις εισπράξεις των «servicers», των εισπρακτικών εταιρειών, πληρώνονται τα ομόλογα των τραπεζών και, αν οι εισπράξεις τους μειωθούν ή παύσουν, τα ομόλογα καταπίπτουν. Τότε παρεμβαίνει το Δημόσιο, δεδομένου ότι έχει εγγυηθεί τα «senior», και σκάει τα 18 δισ. που προστίθενται στο χρέος. Πραγματικά, αυτό θέλουμε, μετά από τη δεκαετή περιπέτεια της χρεοκοπίας; Περάσαμε τόσα και δεν καταλάβαμε ούτε τα βασικά;

Επιπλέον, οι πλειστηριασμοί κατοικιών είναι, στην πραγματικότητα, πολύ λιγότεροι από όσο προβάλλει η αντιπολίτευση. Βάσει στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος, στο διάστημα 2020-2022, το 83% των ανακτήσεων από μη εξυπηρετούμενα δάνεια διευθετήθηκαν συναινετικά και μόνο το 17% κατέληξε στον πλειστηριασμό. Αυτό αποδεικνύει ότι ο πλειστηριασμός είναι η έσχατη λύση, ακόμη και για τα «κοράκια». Σημαίνει επίσης ότι προσφέρονται δυνατότητες διευθέτησης στους δανειολήπτες και αυτοί τις αξιοποιούν. Συνεπώς, τι λέτε, αξίζει να φορτωθούμε 18 δισ. στο χρέος, για χάρη αυτού του 17%; Αξίζει για τον μπαμπούλα των πλειστηριασμών να πάρουμε ξανά τον δρόμο προς τη χρεοκοπία;

Για τη θέση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στο ερώτημα, δεν έχω αμφιβολία. Αυτός δεν μετρά το χρήμα, όπως διαπιστώσαμε από τα 45 δισ. στα οποία υπολογίζεται το κόστος των υποσχέσεων του προγράμματός του. Εξάλλου, όπως είπε σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του, «είμαστε θα έλεγα, δεδομένων των συνθηκών, πάρα πολύ φειδωλοί και όχι σπάταλοι σε αυτά που προτείνουμε». Πάλι καλά, να λέμε. Φαντάσου να μην ήταν…

ΑΡΧΙΣΑΜΕ

Ο Μάνφρεντ Βέμπερ, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, συνεχάρη τον Νίκο Χριστοδουλίδη για τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές της Κύπρου και τον προσκάλεσε στην προσεχή σύνοδο του ΕΛΚ. Το περίεργο στην επιστολή του Γερμανού είναι η βεβαιότητα την οποία εκφράζει ότι ο κ. Χριστοδουλίδης θα στηρίξει «τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες» κατά τη διάρκεια της θητείας του. Μα χρειαζόταν αυτή η μνεία; Σε άλλη περίπτωση θα ήταν περιττή. Επειδή πρόκειται για τον κ. Χριστοδουλίδη χρειαζόταν…