Μπορεί να είναι η προστασία των ελληνορθόδοξων πληθυσμών στη Μέση Ανατολής «κύριος στόχος της κυβέρνησης», όπως υποστήριξε ο Νίκος Δένδιας; Ως σχήμα λόγου, ναι, θα μπορούσε. Ποιος μπορεί να εμποδίσει τον οποιονδήποτε στην κυβέρνηση να σχεδιάζει με ήχους στον αέρα πράγματα ανεδαφικά και όντα ανύπαρκτα; Η αερολογία είναι δικαίωμα κατοχυρωμένο. Οταν φτάνουμε στην πράξη όμως, εκεί οι πομφόλυγές της διαλύονται με ένα ανεπαίσθητο «πλοπ». Γιατί, αν η προστασία των ελληνορθόδοξων της Συρίας και του Λιβάνου είναι «κύριος στόχος» της κυβέρνησης, τότε η αντιμετώπιση του τουρκικού αναθεωρητισμού τι είναι; Οι χάρτες που κατέθεσε η Λιβύη, καθώς και η ευρωτουρκική συνεργασία στον αμυντικό τομέα, τι είναι; Η όξυνση του μεταναστευτικού από τη Λιβύη και μάλιστα με ρωσικό δάκτυλο (αν πιστέψουμε τον αρμόδιο Ευρωπαίο Επίτροπο), το αδιέξοδο στο Κυπριακό, αυτά και τόσα άλλα τι είναι; Πόσοι διαφορετικοί στόχοι, τέλος πάντων, χωράνε στην έννοια του «κύριου στόχου», όπως την αντιλαμβάνεται ο υπουργός Εθνικής Αμυνας; Μάλλον ως σχήμα λόγου το είπε και ο υπουργός, γι’ αυτό και το είπε δειλά και χαμηλοφώνως στο τέλος της δήλωσής του.

Αλλα ας πούμε ότι γίνεται, για χάρη της συζήτησης. Πιστεύετε ότι μας θέλουν οι πληθυσμοί τους οποίους η κυβέρνηση, όπως λέει ο υπουργός, έχει κύριο στόχο να προστατεύσει; Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μας θέλουν, διότι αυτοί είναι Αραβες, ενώ εμείς τους επιβάλλουμε εκκλησιαστική ιεραρχία (αρχιεπισκόπους και επισκόπους) από την Ελλάδα, κάτι που δεν τους αρέσει καθόλου, όπως δεν θα άρεσε σε εμάς αν ήμασταν στη δική τους θέση. Ειδικά εκεί, όμως, αυτός ο πατερναλισμός ερεθίζει τις παλιές πληγές της αποικιοκρατίας. Κατά καιρούς μάλιστα, η ένταση ξεσπά με τη μορφή βίαιων επεισοδίων από πλευράς των ελληνορθόδοξων, αραβικών πληθυσμών, τα οποία εμείς προσπερνάμε. Εκτός, βέβαια, αν η κλωτσοπατινάδα λάβει διαστάσεις διεθνούς ενδιαφέροντος, οπότε στην περίπτωση αυτή παρουσιάζουμε το γεγονός ως κάτι εξαιρετικό, ανεξήγητο και περίεργο.

Γιατί συντηρούμε αυτόν τον άχαρο ρόλο; Επειδή, υποθέτω, καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να τα βάλει με την οργή των κληρικών που θα στερηθούν θέσεις εργασίας με ιστορικούς τίτλους. Ενας άλλος λόγος είναι επειδή ο ρόλος αυτός καταλήγει σε εμάς ως αρχαιολογικό υπόλειμμα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της οποίας εμείς διεκδικούμε τον τίτλο των ιστορικών κληρονόμων. Εδώ, δεν πρέπει να μας διαφεύγει η ειρωνεία ότι, ενώ συντηρούμε το φάντασμα ενός αυτοκρατορικού παρελθόντος που έχει πάψει να υπάρχει εδώ και πάνω από πέντε αιώνες, ενοχλούμαστε από τις τάσεις αναβίωσης της οθωμανικής αυτοκρατορικής κληρονομιάς στην Τουρκία, μολονότι δεν έχουν συμπληρωθεί ακόμη 110 χρόνια από την επίσημη κατάργησή της.

Τα επισημαίνω αυτά, γιατί το πρόβλημα με την αερολογία, ξέρετε, δεν αφορά τους εμπορευόμενους το είδος, αλλά εκείνους που την αγοράζουν και την καταναλώνουν. Στην προκειμένη περίπτωση, το καταναλωτικό κοινό στο οποίο απευθύνεται η υπουργική αερολογία δεν είναι εκείνο των Αράβων, αλλά το δικό μας κοινό, στο εσωτερικό. Τέτοιες δηλώσεις εκ μέρους του κ. Δένδια είναι ψηφίδες στην εικόνα του υπερευαίσθητου πατριώτη, που θα επαναφέρει τη ΝΔ στην κοίτη της λεγόμενης λαϊκής Δεξιάς και στον παραδοσιακό πολιτικό προσανατολισμό της. Φιλοτεχνεί, με άλλα λόγια, το προφίλ του διαδόχου. Οπότε, ας ξεχάσουμε τον συγκεκριμένο «κύριο στόχο της κυβέρνησης». Μια πινελιά στο πορτρέτο του επίδοξου ηγέτη ήταν και τίποτα περισσότερο.

Το αυτονόητο

Η Αφροδίτη Λατινοπούλου έχει θυμώσει πολύ με την κυβέρνηση – θέλω να πω, περισσότερο από όσο είναι μονίμως θυμωμένη – επειδή δεν κάνει «το αυτονόητο» για να αντιμετωπίσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Το αυτονόητο για την κυρία Λατινοπούλου είναι η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, εδώ και τώρα! Με ένα άρθρο και έναν νόμο, που λέει και η παλιά παροιμία. Αρχικά ακούγεται εξωπραγματικό – για να μη χρησιμοποιήσω αξιολογικούς χαρακτηρισμούς. Αν ήταν τόσο απλό, δεν θα το είχαν κάνει τόσοι άλλοι που κυβέρνησαν και είχαν αυτή τη δυνατότητα; Αυτά, στην αρχή.

Μετά κάθισα και το σκέφτηκα, για να διαπιστώσω προς μεγάλη μου κατάπληξη ότι αυτό που λέει η κυρία Λατινοπούλου είναι εφικτό. Εχει δίκιο, γίνεται! Εφόσον βέβαια προηγηθεί η κατάλληλη προεργασία. Τα σύνεργα που χρειαζόμαστε είναι απλά: Θέλουμε έναν μεγάλο, ακριβή χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου και ένα ψαλιδάκι των νυχιών. Εφιστώ την προσοχή σας στο ψαλιδάκι, πρέπει να είναι των νυχιών, γιατί οι ακτογραμμές είναι όλο καμπύλες και θα χρειαστούμε ευελιξία στο χειρισμό του ψαλιδιού. Απλώνουμε τον χάρτη στο πάτωμα και, σιγά-σιγά, με το ψαλιδάκι των νυχιών αρχίζουμε να κόβουμε το περίγραμμα της Τουρκίας, των νησιών της, καθώς και το περίγραμμα όποιας άλλης χώρας τριγύρω μπορεί να μας εμποδίζει. Πετάμε τα περιγράμματα που αφαιρέσαμε, καλύπτουμε τα κενά στον χάρτη με το χρώμα της θάλασσας και αυτό ήταν! Παίρνει ώρα, δεν θα σας πω ψέματα. Και η λεπτοδουλειά θέλει γερά νεύρα και σχολαστικότητα. Γίνεται όμως! Ας μην είμαστε πια τόσο άδικοι με την κυρία Λατινοπούλου…

Παράδοξο

Σχετικά με τις θεμιτές φιλοδοξίες του κ. Δένδια, έχει ενδιαφέρον να προσέξουμε το παράδοξο της θέσης στην οποία έχει βρεθεί. Από τη μία πλευρά, παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος της επιστροφής στις ρίζες, ως η διόρθωση από τις υπερβολές του κεντροδεξιού μεταρρυθμιστικού οίστρου. Από την άλλη, όμως, λόγω των ραγδαίων ανακατατάξεων στη διεθνή γεωπολιτική σκηνή, ως υπουργός Εθνικής Αμυνας, ο κ. Δένδιας καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να προωθήσει τις δύσκολες, αλλά απαραίτητες, μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό του πιο αρτηριοσκληρωτικού μηχανισμού του κράτους. Μέχρι τώρα, το μόνο δύσκολο που κατάφερε ήταν οι μαζικές αποστρατείες των ανωτέρων αξιωματικών. Μπορεί να αντιμετωπίσει τους δομικούς λόγους που προκαλούν τη συμφόρηση; Από αυτά θα κριθεί η ικανότητά του.