Γράφοντας σε αυτή τη στήλη στις 24 Οκτωβρίου είχαμε επισημάνει ότι η υποκρισία ξεχειλίζει αναφορικά με εκείνους οι οποίοι επιμένουν να ασκούν κριτική – εκ του ασφαλούς – σε όσα κράτη της ΕΕ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των εξωτερικών συνόρων της Ενωσης και έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν μία σαφώς αυστηρότερη πολιτική στο Μεταναστευτικό σε σχέση με εκείνη που είχε ακολουθηθεί τη διετία 2015-2016. Η κριτική επικεντρώνεται στο ευαίσθητο ζήτημα των επαναπροωθήσεων, για το οποίο έχει από διάφορες πλευρές κατηγορηθεί η Ελλάδα και έχει πλέον λάβει ευρύτερες διαστάσεις εξαιτίας όσων συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στα σύνορα Λευκορωσίας, Πολωνίας και Λιθουανίας, όπου χιλιάδες μετανάστες από χώρες όπως το Ιράκ ή η… Υεμένη προσπαθούν να εισέλθουν στην ΕΕ.
Οσα συνέβησαν το βράδυ της περασμένης Τρίτης στο Μέγαρο Μαξίμου, με την ερώτηση-καταγγελία της ολλανδής συναδέλφου στον Κυριάκο Μητσοτάκη κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου με τον πρωθυπουργό της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε, δεν μπορούν και δεν πρέπει να θεωρούνται αποκλειστικά υπό το πρίσμα της ταυτότητας ή της προσωπικότητας μιας δημοσιογράφου – εκτός κι αν κάποιοι θέλουν να επιδοθούν σε δολοφονία χαρακτήρος. Το ζήτημα που πρέπει να συζητηθεί είναι αν σήμερα υπάρχει μια αλλαγή της ΕΕ αναφορικά με τη διαχείριση του Μεταναστευτικού και πώς αυτή συγκρίνεται με το 2015-2016.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
