Ηυπόθεση «Sofagate» που προέκυψε έπειτα από όσα συνέβησαν στο Προεδρικό Παλάτι της Αγκυρας, όταν η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έμεινε όρθια, χωρίς καρέκλα, και υποχρεώθηκε να καθίσει στον καναπέ, την ώρα που ένας, εμφανώς αμήχανος, Σαρλ Μισέλ αποφάσιζε, τελικώς, να πάρει τη θέση του δίπλα στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεν θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στις εντυπώσεις. Θα ήταν καλό να προσεγγιστεί μέσα από ένα πρίσμα πιο πολιτικό, το οποίο επιμελώς αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν οι κοινοτικοί ταγοί.
Ισως χρειάζεται να είμαστε ευθείς. Τόσο ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όσο και η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής απεδείχθησαν κατώτεροι των περιστάσεων στην Αγκυρα. Δεν είναι μόνο ότι εξαρχής αυτή η επίσκεψη στην τουρκική πρωτεύουσα δεν ήταν αναγκαία, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα μετά την πραγματοποίηση του πρόσφατου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τη δημοσιοποίηση της Εκθεσης για τις ευρωτουρκικές σχέσεις. Θα ήταν πραγματικά κωμικό, αν δεν ήταν αστείο, να έχουν εμπλακεί δύο κοινοτικοί θεσμοί από το πέρας της επίσκεψης και έπειτα στο αν πρέπει και με ποιον τρόπο να αλλάξει το πρωτόκολλο του πώς θα κάθονται οι πρόεδροι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Κομισιόν σε ανάλογες περιπτώσεις από εδώ και στο εξής.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
