Εκνευρισμός και έντονος προβληματισμός επικρατεί μεταξύ των μελών της Ιεραρχίας από τις πληροφορίες για το ενδεχόμενο νομοθετικών παρεμβάσεων που θα επιτρέπουν την τεκνοποιία, την τεκνοθεσία, την υιοθεσία και τον γάμο των ομοφύλων.
Οι αρχιερείς επικοινωνούν διαρκώς μεταξύ τους σε μια προσπάθεια να ενημερωθούν για τα όσα συμβαίνουν και η πλειονότητα αναμένει τη σύνταξη του νομοσχεδίου προκειμένου να καλέσει τον Αρχιεπίσκοπο και τη 12μελή Διαρκή Ιερά Σύνοδο να λάβει επισήμως θέση κατά του νομοσχεδίου. Για τα παραπάνω, ο Μητροπολίτης Δημητριάδος, κ. Ιγνάτιος, μιλάει στο «Βήμα».
Τον τελευταίο καιρό γίνεται συζήτηση για τον γάμο των ομοφύλων. Ποια πιστεύετε ότι είναι η στάση που πρέπει να τηρήσει η Εκκλησία;
«Η Εκκλησία πρέπει να μείνει και θα μείνει συνεπής με την αποστολή της που δεν είναι άλλη από τη διατήρηση της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής και την ακεραιότητα του ανθρώπινου προσώπου. Σύμφωνα με τη μακραίωνη ορθόδοξη χριστιανική ανθρωπολογία, σύμφωνα δηλαδή με τη διδασκαλία της Εκκλησίας η οποία αφορά τη φύση αλλά και τον προορισμό του ανθρώπου, η ζωή δεν εξαντλείται στο πλαίσιο μόνο των βιολογικών της λειτουργιών και στην ικανοποίηση μόνο της σαρκικής ηδονής. Για την Εκκλησία, ο άνθρωπος είναι πλασμένος να υπερβεί τη φθορά του θανάτου, τον οποίο προκαλούν η εμμονή στην ατομικότητα και στον εγωισμό καθώς και ο εγκλωβισμός στον φυσικό νόμο της φθοράς και της διάλυσης. Υπέρτατος στόχος παραμένει μια ευρύτερη διάσταση ζωής χωρίς τέλος. Με αυτό το δεδομένο, ο γάμος δεν αποτελεί απλώς μια κοινωνική σύμβαση, ούτε βεβαίως και μέσο θεσμοθέτησης της στρέβλωσης βασικών βιολογικών και κοινωνικών λειτουργιών του ανθρώπου. Για την ορθόδοξη διδασκαλία, ο γάμος αποτελεί πλαίσιο συμπλήρωσης του άνδρα και της γυναίκας, συγκρότησης του ενιαίου ανθρώπου και συμπόρευσης στην οδό της ολοκληρωμένης από κάθε άποψη αγάπης που οδηγεί στην αιωνιότητα. Συνεπώς, στο όνομα της διατήρησης του μεγαλειώδους περιεχομένου του μυστηρίου του γάμου ως συνάντησης αποκλειστικά άνδρα και γυναίκας, η Εκκλησία δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτα αντίθετη στον γάμο των ομοφύλων».
Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η θέση της Ιεραρχίας σε θέματα τεκνοθεσίας και τεκνοποιίας;
«Επιτρέψτε μου να πω πως σε τόσο σοβαρά θέματα δεν έχουν θέση προσωπικές εκτιμήσεις. Αλλωστε δεν χρειάζεται. Η ορθόδοξη ανθρωπολογία έχει ως βασικό θεμέλιό της την απόλυτη ισοτιμία μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Από τη στιγμή που τίθεται θέμα υιοθεσίας εκ μέρους ομόφυλου ζευγαριού, η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να επισημάνει τη σκανδαλώδη υποτίμηση της γυναίκας ως ενός απλού εργαλείου τεκνοποιίας, στερημένης του μεγαλειώδους μητρικού της ρόλου και της συμμετοχής της σε μια ολοκληρωμένη οικογένεια όπως την περιέγραψα προηγουμένως. Είναι όντως παράδοξο, σε εποχή μεγάλης κινητικότητας και δικαιολογημένης αγωνίας για τα δικαιώματα της γυναίκας στον σύγχρονο κόσμο, να τίθεται ένα θέμα το οποίο όχι απλώς της αφαιρεί δικαιώματα αλλά και την υποτιμά ως προς την αξία της με τρόπο κραυγαλέο. Σε αυτές ακριβώς τις ανθρωπολογικές βάσεις στηρίζεται και η απόλυτη αντίθεση της Εκκλησίας σε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο».
Πιστεύετε ότι πρέπει η Ιεραρχία να καλέσει τους βουλευτές να πράξουν κατά συνείδηση στο επερχόμενο νομοσχέδιο;
«Πιστεύω ακράδαντα πως τα θέματα αυτά αγγίζουν και αμφισβητούν όχι μόνο τα πνευματικά θεμέλια πάνω στα οποία στηρίχθηκε η πνευματική και ιστορική διαδρομή του λαού μας, αλλά και τα θεμελιώδη πλαίσια μέσα στα οποία κινήθηκε η εξέλιξη ολόκληρου του πολιτισμού μας. Για τον λόγο αυτόν οι βουλευτές είναι, κατά τη γνώμη μου, δεσμευμένοι όχι σε μια κομματική πειθαρχία αλλά στο κατ’ εξοχήν έργο τους, δηλαδή στο να εκφράσουν απερίφραστα και ευθαρσώς τη φωνή του λαού ο οποίος τους εξέλεξε. Οντως, βρισκόμαστε ενώπιον μιας καθοριστικής στιγμής στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας, όπου όντως η συνείδηση των βουλευτών του ελληνικού Κοινοβουλίου θα έχει καίριο ρόλο και σημασία».
Ποιο είναι το μήνυμα της αγάπης που πρέπει να στείλει η Ιεραρχία;
«Ανεξάρτητα από τις επιλογές του κάθε ανθρώπου ή τις εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα, ανεξάρτητα από τις διαφωνίες και την εναντίωση σε πρωτοβουλίες και νομικές ρυθμίσεις που αφορούν τα θέματα που μου θέσατε, η Εκκλησία διατηρεί αναλλοίωτη την αγάπη προς το κάθε ανθρώπινο πρόσωπο και τον απόλυτο σεβασμό της ελευθερίας του. Ο κάθε άνθρωπος για εκείνην αποτελεί πλάσμα του Θεού που φέρει μέσα του τον πόθο για ζωή πλημμυρισμένη από χαρά και απελευθερωμένη από τον θάνατο. Ολα όσα προανέφερα γίνονται ακριβώς στο όνομα της αγάπης προς τον άνθρωπο και της αγωνίας να μη στερηθεί την πληρότητα της ζωής για την οποία πλάστηκε. Ανεξάρτητα από τις προσωπικές του επιλογές, ο κάθε άνθρωπος αποτελεί έναν εν δυνάμει πολίτη της βασιλείας της αγάπης του Θεού. Συνεπώς, η όποια κριτική δεν αποσκοπεί επ’ ουδενί λόγω στο να μειώσει την προσωπικότητα του οποιουδήποτε ανθρώπου και να τον θέσει εκτός της σφαίρας της αγάπης του Θεού και της Εκκλησίας Του».
