Στο τέλος μιας συνόδου που έμεινε στην ιστορία μόνο επειδή είχε επιμεληθεί το μενού ένας διάσημος σεφ, ο τότε γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ ομολόγησε πως το σχήμα των G7 είχε ξεπεραστεί πλέον από την εποχή του. Ηταν το 1996. Και ήταν και μία από τις πρώτες ενδείξεις πως η ιστορία δεν είχε τελειώσει με την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ. Μόλις λίγα χρόνια από τον θρίαμβο της Δύσης και των αξιών της, ένας δυτικός ηγέτης σαν τον Σιράκ διέκρινε το αυτονόητο: πως κανένας θρίαμβος δεν κρατάει για πάντα.
Η ιστορία θα συνεχιζόταν λοιπόν να γράφεται. Και ένα μεγάλο μέρος της θα γραφόταν από καθεστώτα που αμφισβητούσαν αυτές ακριβώς τις αξίες οι οποίες είχαν θριαμβεύσει λίγα χρόνια νωρίτερα. Εκτοτε, το άλλοτε δαφνοστεφανωμένο δυτικό μοντέλο θα υποβαλλόταν σε ένα διαρκές τεστ αντοχής. Η φιλελεύθερη δημοκρατία αναμετράται συνεχώς με εναλλακτικές «δημοκρατίες» – μη φιλελεύθερες, όπως της Ουγγαρίας, μονοκομματικές, όπως της Κίνας, καθεστωτικές, όπως της Ρωσίας και της Τουρκίας. Εκεί, πάλι, όπου επιχείρησε να επιβληθεί ως εξαγώγιμο προϊόν απέτυχε παταγωδώς. Και το Αφγανιστάν είναι η τελευταία απόδειξη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
