Επαναλήφθηκε και εφέτος ένα παγιωμένο, πλέον, φαινόμενο που αφορά τις βάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ. Τα στοιχεία – στατιστικά και ποιοτικά – είναι εύγλωττα: 159 τμήματα, ακόμα και σε σχολές υψηλού κύρους, με βάση εισαγωγής κάτω από τα 10.000 μόρια, κάτι που ισοδυναμεί με περίπου το 1/3 του συνόλου των τμημάτων.
Δεν χρειάζεται οξυδερκής ανάλυση για να αντιληφθεί κανείς ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια παθογένεια. Ο συνήθως αυθαίρετα καθορισμένος υψηλός αριθμός εισακτέων ανά τμήμα και η ύπαρξη πολλών τμημάτων – τα περισσότερα νεοπαγή -, τα οποία ωστόσο αφορούν ομοειδή αντικείμενα, επιτρέπουν στις βάσεις εισαγωγής να κατρακυλούν προκλητικά και να δημιουργούν τη, δυστυχώς, βάσιμη εντύπωση για μια «βιομηχανία» επιτυχόντων που «πιάνουν» τις βάσεις εισαγωγής αλλά δεν έχουν τις βάσεις για να χτίσουν το μέλλον τους. Επιτυχόντων που, κατά πάσα πιθανότητα, δεν βρέθηκαν εκεί διεκδικώντας έναν προσωπικό, συνειδητό στόχο αυτοεκπλήρωσης, αλλά απλώς έτυχε να «πιάνουν» τα μόρια.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
