«Κανείς δεν μπορεί να είναι φίλος με τον γείτονά του» έλεγε ο Καρλ φον Κλαούζεβιτς αναφερόμενος στις διακρατικές σχέσεις. Αυτό συχνά δεν αληθεύει, αλλά είναι αυτονόητο πως για να είσαι φίλος με κάποιον πρέπει να το θέλει και ο ίδιος. Τους φίλους σου αν χρειαστεί τους αλλάζεις, τους γείτονές σου όμως δεν μπορείς.
Η χώρα μας ατύχησε να έχει έναν κακό γείτονα: την Τουρκία. Και ο πρόεδρός της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάνει ό,τι μπορεί για να τορπιλίσει κάθε πιθανότητα συνεννόησης ή προοπτική καλής γειτονίας. Μεταφορικά μιλώντας – και όχι μόνο μεταφορικά – εφαρμόζει τον άλλον, πασίγνωστο αφορισμό του Κλαούζεβιτς, πως «ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα». Το έχει κάνει στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και αλλού. Παρά τις προκλήσεις ωστόσο που εκτοξεύει καθημερινά, δύσκολα θα το επιχειρήσει και στο Αιγαίο και στον Εβρο, όμως κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος. Προς το παρόν χρησιμοποιεί την «απειλή του πολέμου».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
