Η αναστοχαστική προσέγγιση της κλασικής γραμματείας παρατηρείται σε κάθε εποχή ανάλογα με τα δεδομένα και τα διακυβεύματά της. Αδιάλειπτη παρουσία σε αυτή έχει ο Αριστοτέλης (384 π.Χ. – 322 π.Χ.) και αυτό δηλώνει η μεγάλη σειρά των σχολιαστών του από την αρχαιότητα ως σήμερα. Ενδεικτικά από τον 1ο μ.Χ. αιώνα, στην ανατολική μόνο παράδοση, καταγράφονται πολλοί μελετητές του Αριστοτέλη όπως ο Ασπάσιος, ο Πορφύριος, ο Φιλόπονος (με τον οποίο εισάγεται η αριστοτελική εννοιολογία και μεθοδολογία στη χριστιανική θεολογία και από τον οποίο αντλεί στοιχεία ο Θωμάς Ακινάτης), ο Λεόντιος ο Βυζάντιος, ο Μάξιμος ο Ομολογητής, ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός κ.ά., παράλληλα με τους λατίνους και τους άραβες μελετητές. Για την εποχή μας ενδεικτικά αναφέρουμε το ενδιαφέρον των Hegel, Marx, Engels, Heidegger, Russell, Rawls, Habermas, Hanna Arendt, McIntyre, Κ. Καστοριάδη κ.ά. για το αριστοτελικό έργο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
