Αστερόπη Λαζαρίδου

Οι αντιδράσεις που είχα από φίλες μου όταν τους μίλησα για τη γνωριμία μου με έναν άντρα που με είχε ενημερώσει ότι είναι bisexual

Είχα την τύχη να παρακολουθήσω την παρουσίαση-προθάλαμο αυτής της παράστασης πέρυσι στο Bios

Το συνηθίζουμε στην Ελλάδα. Τυποποιούμε, βολεύουμε ανθρώπους κάτω από ταμπέλες και τους καταχωρούμε με πολύ συγκεκριμένο τρόπο στο μυαλό μας. Οποιος λοιπόν έχει κάνει κάποιες επιλογές στην καριέρα του, είναι σα να είναι καταδικασμένος να τις υπηρετήσει μέχρι τέλους, χωρίς να έχει το δικαίωμα να αλλάξει, να ανατρέψει αυτό που ο ίδιος έχει χτίσει.

Ηταν μία από εκείνες τις μαγικές στιγμές που μπαίνεις στην πρόβα σαν λαθρεπιβάτης και πολύ σύντομα καταλαβαίνεις ότι αυτό που ετοιμάζεται με κόπο και αγωνία ως την πρεμιέρα του είναι κάτι πολύ ειλικρινές

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές του «Nymphomaniac» του δαιμόνιου Λαρς φον Τρίερ είναι εκείνη κατά την οποία η κεντρική ηρωίδα χάνει την παρθενιά της από τον άνδρα που θα τη στιγμάτιζε για όλη της τη ζωή.

Φτάνει μία φορά για να ακούσεις τη φωνή της Βικτωρίας Ταγκούλη για να τη θυμάσαι για πάντα

Το πρόσφατο δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «The Guardian» ήταν σαφές και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους

To θέατρο Μαυρομιχάλη επί της ομώνυμης οδού στα Εξάρχεια έχει πλέον κερδίσει την καρδιά

«Οταν είσαι στα σκατά ως τον λαιμό, δεν μένει παρά να τραγουδάς»: χρησιμοποιώντας ως εφαλτήριο τα συγκεκριμένα λόγια του Μπέκετ, η άκρως δραστήρια θεατρική ομάδα Vasistas παρουσιάζει από τις 16 Οκτωβρίου στο Θέατρο Ροές την παράσταση «Domino».

Τον τελευταίο καιρό πέφτω όλο και πιο συχνά πάνω στην ίδια διαφήμιση-προτροπή στο Facebook

Ο τίτλος της παράστασης δηλώνει ξεκάθαρα ένα επιτακτικό αίτημα: «Θέλω μια χώρα». Και τη θέλω τώρα.

Παρασυρμένη και εγώ από το ρίγος της εθνικής διπολικότητας, μάλωνα με μια φίλη στο τηλέφωνο για το δημοψήφισμα, καθώς την επόμενη ημέρα θα βάζαμε σε διαφορετικό σημείο τον σταυρό.

Το Φαρμακονήσι, το νησί που περικλείει εξ ορισμού τόση τραγική ειρωνεία στο παράξενο όνομά του, έπαψε να είναι μια κουκκίδα στον ελληνικό χάρτη εξαιτίας του ναυαγίου που συνέβη εκεί στις 20 Ιανουαρίου του 2014.

Ολα ξεκίνησαν κάπως έτσι: κατά τη διάρκεια ενός εικαστικού εργαστηρίου της ομάδας

1. Μιλούν σαν καταραμένοι ποιητές «Είμαι δύσκολος άνθρωπος, αυτοκαταστροφικός, ό,τι αγγίζω το χαλάω, μείνε μακριά μου γιατί μπορεί να πληγωθείς». Στο τελευταίο θα συμφωνήσουμε. 2. Αναφέρουν σε τακτά χρονικά διαστήματα την πρώην φίλη τους «Είχαμε πάει εκεί, είχαμε κάνει αυτό, τα είχαμε τρία χρόνια». Ετσι περνάς από τη φαντασμαγορία στη φαντασματολαγνεία. 3. Ενοχλούνται όταν φλερτάρουν […]

Ωραία τα λέει ο Αζίζ Ανσάρι, δημοφιλέστατος κωμικός ηθοποιός και stand-up comedian, στο χορταστικό κεντρικό θέμα του «TIME» της 22ας Ιουνίου.

Εχουν γραφτεί τόσα και τόσα για τη Νατάσσα Μποφίλιου. Για το ρεπερτόριό της που μπορεί να λειτουργήσει και αυθύπαρκτο γεμίζοντας μεγάλους χώρους

Υπάρχουν χιλιάδες στην Αθήνα. Οχι πια μόνο στο Κέντρο, έχουν αρχίσει να μετακινούνται και σε άλλα σημεία της πόλης, ψάχνοντας ίσως στις πιο «ανθρώπινες» συνοικίες έναν πιο ανθρώπινο τρόπο επιβίωσης.

«Οι άνδρες στις ανεπτυγμένες χώρες την έχουν άσχημα. Πρέπει να μάθουν να προσαρμόζονται».

Πολλοί και καταπιεστικοί οι άγραφοι νόμοι συμπεριφοράς του κοινού κατά τη διάρκεια μιας παράστασης.