Μπορεί να έχουμε μια κυβέρνηση ή μια αντιπολίτευση που δεν μας αρέσουν αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε μαζί τους εφόσον έχουν νόμιμα και συνταγματικά εκλεγεί.
Θα μπορέσει η κυρία Μενδώνη να προκαλέσει ρήγμα στην αγγλοαμερικανική μουσική δικτατορία; Πολύ αμφιβάλλω.
Ο δημόσιος διάλογος «διανθίζεται» συνειδητά και προσχεδιασμένα με κορόνες και μαργαριτάρια ώστε να ενδιαφερθούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μόνη έγνοια πώς θα γίνουμε viral.
Η αντίδραση της Ασημακοπούλου αμέσως μετά την αποστολή του email αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή.
Το μόνο που υπάρχει είναι το δίκαιο του ισχυρού που δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να εξυπηρετήσει τους ιδιοτελείς σκοπούς του σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.
Πώς οι αστυνομικοί δεν κατάφεραν να προστατεύσουν μια γυναίκα που τους ζήτησε βοήθεια; Έχουν ή όχι ευθύνες για την τραγική κατάληξη;
Στην κόψη της ταυτότητας. Κάθε κρίση απογυμνώνει. Είναι για όποιον θέλει και αντέχει να δει και να ακούσει η σωτήρια και σωστική πλευρά της.
Oι ασθένειες είναι για όλους, η δημοσιοποίησή τους (ή μη) είναι προσωπικό θέμα, αλλά η διαχείρισή τους είναι θέμα γιατρού.
Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο
Αν το κυβερνών κόμμα έβγαινε κυρίαρχο και από αυτές τις κάλπες η ροπή του προς τον αυταρχισμό θα αυξανόταν γεωμετρικά χωρίς πάντως να αποκλείεται αυτό να συμβεί και τώρα ως αντίδραση στην αναδυόμενη δύναμη της αντιπολίτευσης.
Στη δημοκρατία για να φύγει μια κυβέρνηση δεν αρκεί να μην αρέσει η ίδια. Πρέπει να αρέσουν και εκείνοι που θα την αντικαταστήσουν. Εκεί νομίζω κρύβεται το απλό μυστικό.
Αυτό που θα θυμάται μετά από καιρό ο περισσότερος κόσμος θα είναι το χειροκρότημα των κυβερνητικών βουλευτών στον κ. Καραμανλή
Ο Μέντωρ ήταν ένα πρόσωπο της Οδύσσειας, φίλος του Οδυσσέα, υποστηρικτής και σύμβουλος του Τηλέμαχου. Τη μορφή του Μέντορα έπαιρνε και η θεά Αθηνά σε πολλές περιστάσεις. Με αυτό τον τρόπο, η λέξη «μέντορας» σημαίνει και γενικά τον σύμβουλο και φίλο, που δρα ως πνευματικός οδηγός και καθοδηγητής.
Η ΕΕ είχε χρηματοδοτήσει το έργο της τηλεδιοίκησης για το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο, έργο που αν είχε ολοκληρωθεί, η τραγωδία των Τεμπών θα είχε κατά πάσα πιθανότητα αποφευχθεί.
Οι αντιστοιχίες είναι αναγνωρίσιμες με γυμνό μάτι, και αν η πολιτική, εκτός των άλλων, είναι η τέχνη να αποφεύγεις τα λάθη που έχουν διαπράξει οι προηγούμενοι από εσένα, επιβάλλεται η κυβέρνηση να εξαγάγει τα αναγκαία συμπεράσματα από τη συζήτηση και να προχωρήσει άμεσα σε αλλαγή στρατηγικής.
Η «προεκλογική» ρίψη της υπόθεσης των Τεμπών στην αρένα της πολιτικής την υποτάσσει στον εντυπωσιασμό και στην ψηφοθηρική αντιδικία ερήμην και εις βάρος της ανεύρεσης της αλήθειας.
Μπροστά σε ένα τέτοιο συμβάν, οι κραυγές περί κακόβουλων «συμφερόντων», που τάχα καταδιώκουν την κυβέρνηση και προσωπικά τον πρωθυπουργό, δεν πείθουν την κοινωνία. Μάλλον την εξοργίζουν χειρότερα, καθώς προδίδουν πέραν της ενοχής και πλήρη απουσία ενσυναίσθησης.
«...το κατά τη γνώμη μου σημαντικότερο ήταν ότι το φρικτό δυστύχημα δεν επηρέασε την κρίση του ελληνικού λαού για την τότε κυβέρνηση – το απέδειξε, άλλωστε, το εκλογικό αποτέλεσμα μερικούς μήνες αργότερα».
Μένουν οι ώρες αγωνίας των συγγενών να λάμψει η αλήθεια για τους 57 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους εκείνο το βράδυ. Στο μεταξύ, οι υπόλοιποι ζούμε τις δικές μας ώρες τραγωδίας.
Τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια του ΟΗΕ για την επανεκκίνηση των συνομιλιών για την επίλυση του Κυπριακού, στο πλαίσιο των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας.