Το αδιέξοδο είναι πλήρες.
Yποθέτω δεν είναι μόνο δική μου γνώμη αυτή, το γραφείο Τύπου της πριγκίπισσας της Ουαλίας ήξερε πολύ καλά ότι δεν θα περάσει αυτή η εικόνα σαν αυθεντική.
Η αισιοδοξία αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης.
Μετά από αρκετούς μήνες, μόλις οι μισές επιχειρήσεις έχουν διασυνδεθεί.
Με τα όσα άτυχη συνέβησαν, μία από τις μεταρρυθμίσεις που η κυβέρνηση προέβαλε ως εμβληματική μάλλον ναυαγεί.
Ένα κρίσιμο ερώτημα που τίθεται από την ελληνική κοινή γνώμη είναι το γιατί η Ελλάδα αποδέχθηκε την πάγια θέση της Τουρκίας, σύμφωνα με την οποία οι διαφορές μας είναι ελληνοτουρκικές και όχι ευρωτουρκικές και ως εκ τούτου πρέπει να επιλυθούν στο τραπέζι του διμερούς διαλόγου.
Οι παραδοσιακές πρακτικές διαμαρτυρίας των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν συγκροτούν ολοκληρωμένη και αξιόπιστη πρόταση εξουσίας
Ο τελευταίος που θυμάμαι να πηγαίνει με φλας και κάμερες στον στρατό ήταν ο Ελβις Πρίσλεϊ.
Αν υπήρχε «συννεφάκι» πάνω από τα κεφάλια των ξένων ευρωβουλευτών θα βλέπαμε να γράφει «τι στο καλό συμβαίνει στην Ελλάδα»;
Κλαίνε για το ΠαΣοΚ την ώρα που ο κόσμος έχει αρχίσει να πιστεύει ότι έτσι όπως έχει γίνει η καθημερινότητα του, στο τέλος θα πάει άκλαφτος
Μπορεί η κληρονομιά του Ναβάλνι να προστεθεί στο αντιπολιτευτικό ρωσικό κεφάλαιο εντός και εκτός της χώρας; Το πώς ακριβώς και πότε αυτή η κληρονομιά θα κεφαλαιοποιηθεί, μένει να το δούμε.
Η παραμονή του στην εξουσία είναι αντίστοιχη εκείνης του Στάλιν. Αλλά και τα χαρακτηριστικά του καθεστώτος είναι πλέον σταλινικά.
Αιχμές από το Γιώργο Βέλτσο.
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, οι έφηβοι της τελευταίας 20ετίας είναι τα πειραματόζωα. Αυτά είναι τα πρώτα παιδιά που δεν ξέρουν πώς ήταν ο κόσμος πριν από το Ιντερνετ.
Για να το πούμε αλλιώς, ο λόγος της Ακρας Δεξιάς έχει σήμερα καταστεί πιο προσιτός, δεν τρομάζει.
Δεν βοηθάει, ούτε η υπέρμετρη αισιοδοξία, ούτε η απόλυτη απελπισία. Οι πολίτες δεν χρειάζονται λόγια αισιοδοξίας που δεν ξέρουν τι να την κάνουν μέσα στην απελπισία τους, αλλά λόγια θάρρους και φρόνησης, φυσικά σχέδιο και στρατηγικές προτάσεις, για να δράσουν.
Για όσο καιρό η συλλογική μνήμη για τα αυταρχικά καθεστώτα ήταν νωπή, λειτουργούσε ως «στίγμα απέναντι στην αυταρχική νοσταλγία» (Francesco Colombo) δημιουργώντας ένα άτυπο cordon sanitaire απέναντι στην ακραία δεξιά εκλογική επιλογή.
Ο καλλιτεχνικός και ο πνευματικός κόσμος βρίσκονται πάντα στην πρωτοπορία του πνεύματος και της τέχνης, χωρίς να περιφρονείται η προσήλωση από κάποιους στην παράδοση και τη συντήρηση.
Η Θεσσαλονίκη κακοποιήθηκε όσο καμιά άλλη από την τεράστια ποσότητα ναρκισσιστικού εθνικιστικού μίσους που χύθηκε και για το οποίο γνωρίζουμε όλοι καλά ποιοι έχουν βάλει το χέρι τους.
Στη Θεσσαλονίκη, που είναι κοινωνικά πιο ενιαία και συμπαγής και πολεοδομικά μονοκεντρική, αυτές οι τελετουργικές παραστάσεις (που εκκολάπτονται κυρίως στην άγρια, δυτική πλευρά της πόλης) «ανεβαίνουν» συνήθως στην Αριστοτέλους.