Υποθέτω κι εγώ (όπως οι περισσότεροι) ότι ο Τσίπρας θέλει να φτιάξει κόμμα.
Λογική υπόθεση. Δεν κάθεσαι να γράψεις 750 σελίδες, να μαζέψεις ακροατήριο, να τσακώνεσαι και να σε βρίζουν, χωρίς κάποιο σκοπό.
Κι αν θέλεις να ράψεις κοστούμι, δεν μπαίνεις σε βουλκανιζατέρ. Σε ράφτη πηγαίνεις.
Επειδή λοιπόν αποκλείω να ετοιμάζεται ο Τσίπρας για στροφή στο μόντελινγκ ή στο καλλιτεχνικό πατινάζ, μάλλον για κόμμα τον κόβω να προπονείται.
Βεβαίως από το «θέλω να φτιάξω κόμμα» έως το «κόμμα που έφτιαξα» υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση. Ακόμη περισσότερο που για τον Τσίπρα είναι κάτι σαν τελευταία ευκαιρία.
Αν κατέβει ξανά στις εκλογές και χάσει πάλι από τον Μητσοτάκη, θα τραγουδάμε όλοι μαζί «σε μαγικά νησιά θέλω να βρεθούμε, εκεί που οι καρδιές ξέρουν να αγαπούνε».
Αυτό όμως μπορεί να είναι ή να μην είναι το τέλος της ιστορίας. Της οποίας δεν ξέρουμε ακόμα ούτε την αρχή.
Εως τότε; Χρειάζεται κατ’ αρχάς να φτιάξουν κάποιοι μαζί με τον Τσίπρα ένα πολιτικό σχήμα, χρειάζονται οπαδοί να το στηρίξουν και ψηφοφόροι να το ψηφίσουν. Δεν είναι λίγο.
Γνωρίζουμε έως τώρα πως όλη η προσπάθεια απευθύνεται στον χώρο του παλιού ΣΥΡΙΖΑ. Οχι του ΣΥΡΙΖΑ εσοδείας 2015 που ήταν και περισσότεροι, αλλά εσοδείας 2023.
Ακόμη όμως κι αν τους μαζέψει όλους (πράγμα αμφίβολο…) δεν το λες και λαοπλημμύρα.
Για να λέμε την αλήθεια, δεν βλέπω και πολλούς να νοσταλγούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο η «Αυγή» θυμάται με τη γνωστή τρυφερότητά της ότι «η κυβέρνηση της Αριστεράς ήταν η μόνη τίμια» και μάλιστα «αγγελική, άχραντη, αψεγάδιαστη» (23/11).
Ολοι μαζί δακρύζουμε. Χάσαμε την άχραντη «και διηγώντας τα να κλαις».
Υστερα χρειάζεται ο Τσίπρας να βρει συμμάχους. Αλλά ούτε οι υποψήφιοι σύμμαχοι σπρώχνονται στις πόρτες. Αν μάλιστα είναι κάποιοι σαν τη Ζωή, τον Βαρουφάκη ή τον Λαφαζάνη, δεν βλέπω να κόβουν και πολλά εισιτήρια.
Τέλος χρειάζεται κάποιο πολιτικό επιχείρημα. Γιατί να σε ψηφίσουμε; «Για να φύγει ο Μητσοτάκης!» είναι μια εύλογη δικαιολογία.
Αλλά με κάτι τέτοια παλαιοκομματικά τερτίπια άντε το νέο κόμμα να μαζέψει το πολύ κανέναν Δούκα και κανέναν Μαργαρίτη που περισσεύει, δεν βγαίνει το μεροκάματο.
Φυσικά, δεν προτρέχουμε. Κάθε καλός άνθρωπος δικαιούται να ακούσει τη φωνή του καθήκοντος και να φτιάξει κόμμα, σωματείο ή ορειβατικό όμιλο.
Κι ουδείς μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα της επιθυμίας του.
Κάπως έτσι κι η Ιωάννα της Λωρραίνης άκουγε φωνές να σώσει τη Γαλλία αλλά τελικά κατέληξε να την κάψουν ζωντανή.
