«Ωρα ν’ ακουστεί η δική μου φωνή». Με τη φράση αυτή στον πρόλογο του βιβλίου του «Ιθάκη» που έγινε γνωστή χθες ο Αλέξης Τσίπρας προχωράει σιγά- σιγά και μεθοδικά στην κεντρική πολιτική σκηνή. Η δημοσίευση του προλόγου αποτέλεσε νέα καύσιμη πολιτική ύλη για συζητήσεις στο ευρύτερο πολιτικό σύστημα της κεντροαριστεράς και βέβαια ήταν κεντρικό θέμα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Η προαναφερόμενη φράση δεν είναι τυχαία. Ο πρώην πρωθυπουργός εμφανίζεται να επιλέγει ο ίδιος τον χρόνο και τον τρόπο της επιστροφής του στο πολιτικό προσκήνιο. Και το κάνει όχι αμυντικά, αλλά με στόχο τη διαμόρφωση του πολιτικού πλαισίου για την επόμενη περίοδο του πολιτικού ταξιδιού που αρχίζει σε νέες θάλασσες.

Στον πρόλογο σημειώνει πως δεν γράφει «για να εξωραΐσει», αλλά «για να εξηγήσει, να αποκαλύψει, να τοποθετήσει». Το βιβλίο, λέει, «γεννήθηκε από την ανάγκη να ειπωθεί ό,τι δεν ειπώθηκε», αλλά και να χαραχθεί μια νέα σχέση με την κοινωνία. Ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που ο Αλ. Τσίπρας μιλάει και θα τον δούμε να απευθύνεται σε προσωπικό τόνο. Υπεράσπιση της πολιτικής του μέσα από τον ίδιο και όχι από τον πολιτικό φορέα, τον ΣΥΡΙΖΑ, που ηγήθηκε.

Το ύφος του παραπέμπει σε έναν άλλο Τσίπρα που δεν αποφεύγει τη λέξη «λάθη», αλλά τη χρησιμοποιεί για να αναγνωρίσει την πολυπλοκότητα των αποφάσεων που έλαβε, ειδικά εκείνων του καλοκαιριού του 2015. Στα συμφραζόμενα του προλόγου διαφαίνεται μια μορφή «πολιτικής εξομολόγησης», αλλά όχι μεταμέλειας. Εξάλλου η μεταμέλεια, όχι στην θεολογική της διάσταση, είναι μακρά διαδικασία αυτογνωσίας ακόμα και στην πολιτική.

Η δημοσιοποίηση του προλόγου δεν είναι ένα απλό εκδοτικό γεγονός. Στην πραγματικότητα σηματοδοτεί την επανεκκίνηση του Αλ. Τσίπρα στον δημόσιο διάλογο, και τα βήματα που σχεδιάζονται δείχνουν ότι το εγχείρημα είναι πολυεπίπεδο.

Η προώθηση του βιβλίου

Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει στα τέλη Νοεμβρίου, με πρώτο σταθμό την Αθήνα. Θα ακολουθήσουν παρουσιάσεις σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο και Λάρισα, με συμμετοχή προσώπων από τον χώρο της διανόησης, της τέχνης και της πολιτικής. Οι εκδηλώσεις δεν θα έχουν χαρακτήρα κομματικό, αλλά διάλογο με την κοινωνία, ώστε το αφήγημα να «ακουμπήσει» πέρα από τα στενά όρια του ΣΥΡΙΖΑ.
Μέσα από αυτές τις παρουσιάσεις ευελπιστεί να γίνει ο πόλος έλξης των κεντροαριστερών ψηφοφόρων και να βάλει τις βάσεις για την αναγέννηση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου.

Το βιβλίο θα συνοδευτεί από σειρά ανοιχτών συναντήσεων με νέους, φοιτητές και εργαζόμενους, σε μορφή «συζητήσεων χωρίς διαμεσολάβηση». Όπως φαίνεται, ο ίδιος θέλει να μιλήσει για τη «γενιά που απογοητεύτηκε αλλά δεν παραδόθηκε». Αυτό είναι το πιο πολιτικό σκέλος του σχεδίου, καθώς επιχειρείται να οικοδομηθεί ένα νέο ακροατήριο, χωρίς κομματικούς τίτλους.

Θα υπάρξουν παρουσιάσεις στο εξωτερικό, αρχής γενομένης από τις Βρυξέλλες και το Παρίσι, με στόχο να αναδειχθεί ο ρόλος της Ελλάδας στη δεκαετία της κρίσης και η εμπειρία του Τσίπρα ως «ευρωπαϊκού αουτσάιντερ που κυβέρνησε εν μέσω θύελλας» και υπό τη μέγγενη της τρόικας.

Το τελευταίο και πιο κρίσιμο βήμα είναι αυτό που δεν δηλώνεται ρητά, αλλά υπονοείται: η διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού λόγου με κοινωνικό περιεχόμενο.

Ο Αλ. Τσίπρας δεν αναζητά απλώς «δικαίωση». Στον πρόλογο μιλά για «ευθύνη να συνεχίσεις, ακόμα κι όταν κουβαλάς βάρος». Είναι η φράση-κλειδί που δείχνει ότι το ταξίδι της Ιθάκης δεν αφορά μόνο το παρελθόν, αλλά κυρίως το τι έρχεται μετά.

Και αυτό που έρχεται σταδιακά είναι ο νέος πολιτικός φορέας όπως τον θέλει ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας για να κάνει αυτό που δεν μπόρεσε τα προηγούμενα χρόνια.