Αποστολή, Βενετία
Το τέρας είναι ο Άνθρωπος και όχι η κατασκευή του μας θυμίζει, για μια ακόμη φορά, με την τελευταία ταινία του, Frankenstein, ο Μεξικανός σκηνοθέτης Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, κάτοχος Χρυσού Λέοντα το 2017 για την «Μορφή του νερού» όπου έλεγε περίπου το ίδιο πράγμα. Ομως ακόμα και στην περίπτωση των τεράτων, μόνο αν στο τέλος υπάρξει συμφιλίωση και συγχώρεση,τότε ναι, ο κόσμος μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλύτερο.
Στοίχημα του Ντελ Τόρο ήταν να δώσει μια άλλη προσέγγιση σε έναν μύθο που έχει μεταφερθεί αρκετά στον κινηματογράφο, με κορυφαία ταινία την παραγωγή του 1931, όταν ο Τζέιμς Γουέιλ μετέφερε πρώτος στο σινεμά το μυθιστόρημα τρόμου, φαντασίας αλλά και φιλοσοφίας της Μαίρη Σέλει. «Ημουν παιδί όταν είδα αυτήν την ταινία και διαμόρφωσεγια πάντα τον χαρακτήρα μο» δήλωσε στη Βενετία ο σκηνοθέτης.
«Από τότε που είδα για πρώτη φορά αυτήν την ταινία, ο γοτθικός τρόμος έγινε η εκκλησία μου και ο Μπόρις Κάρλοφ (ο πρωταγωνιστής στον ρόλο του τέρατος στην ταινία του Γουέιλ) έγινε ο Μεσσίας μου»
Στην ταινία του Ντελ Τόρο, ο Όσκαρ Άιζακ υποδύεται τον ήρωα του τίτλου, εναν υπερφιλόδοξο, ευφυή αλλά και εντελώς παρανοικό επιστήμονα που θέλει να δώσει τέλος στον θάνατο. Δίπλα του, ο Τζέικομπ Ελόρντι, πλάθει μια πολύ συμπαθητική εκδοχή του πλάσματος το οποίο κατασκευάζει ο πρώτος ξαναδίνοντας ζωή σε έναν νεκρό εγκληματία.
Ο Γκ. Ντελ Τόρο αρνήθηκε ότι ο Φρανκενσταιν του είναι επίσης μια αλληγορία για την αιχμαλωσία του ανθρώπου στην φυλακή της Τεχνητής Νοημοσύνης. «Η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν με φοβίζει, η ανθρώπινη ηλιθιότητα όμως με τρομάζει» είπε χαρακτηριστικά και χειροκροτήθηκε.
Η φαντασία του σκηνοθέτη σε ότι αφορά τον σκηνικό χώρο ξεπερνά κάθε προηγούμενο θυμίζοντας συχνά το αριστούργημά του, «Ο λαβύρινθος του Πάνα».Θηριώδη, μεγαλόπρεπα ντεκόρ, μουλιάζουν στο αίμα, πριν η φωτιά τα καταβροχθίσει με βουλιμία. Δεκάδες αντικείμενα, τα εργαλεία και οι συσκευές που ο Φρανκενστάιν χρησιμοποιεί για τα πειράματά του, εντυπωσιάζουν με την κατασκευαστική τους ακρίβεια, λες και καθε τι στην ταινία, ακόμα και μια πρόκα ή ένα φωτεινό καντράν είναι ρόλοι. Κάθε τι στον Frankenstein λειτουργεί οργανικά, παρότι χρησιμοποιήθηκε και CGΙ.
Η πορεία του Ντελ Τόρο
Ο Ντελ Τόρο που γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1964 στη Γκουανταλαχάρα Χαλίσκο του Μεξικού διδάχτηκε την τέχνη του μακιγιάζ και των ειδικών εφέ από τον Ντικ Σμιθ, τον μακιγιέρ της τεράστιας επιτυχίας «Ο εξορκιστής». Εργάστηκε σχεδόν δέκα χρόνια ως υπεύθυνος μακιγιάζ σε διάφορες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές, ενώ παράλληλα γύριζε μικρού μήκους ταινίες. Το Χόλιγουντ τον ανακάλυψε χωρίς ωστόσο να τον χρησιμοποιήσει έτσι όπως πολλοί θα ήθελαν.
Ο «Κρόνος» (1993) ήταν η ταινία που άνοιξε στον ντελ Τόρο την πόρτα του Χόλιγουντ αλλά κανείς δεν θέλει να θυμάται την πρώτη αμερικανική ταινία του, «Mimic» (1997), στην οποία «πρωταγωνιστούν» γιγαντιαίες, απωθητικές κατσαρίδες. Μετά την απήχηση που είχε το μεγάλου κόστους «Hellboy» (2004) βασισμένο στα κόμικ της Marvel, ο ντελ Τόρο απέκτησε την δημιουργική ελευθερία που ήθελε.
«Και αυτό που έχω καταλάβει όλα αυτά τα χρόνια» κατέληξε, «είναι ότι το μόνο όπλο για να αντιμετωπίσεις τα τερατα των καιρών μας,είναι η αγάπη.Αυτό ήθελα να πω με τον Φρανκενστάιν».
