Είναι εδώ και 15 χρόνια, από όταν επέστρεψε στην πρωθυπουργία της Ουγγαρίας, το «μαύρο πρόβατο» της ΕΕ, το «μακρύ χέρι» του Πούτιν εντός της Ένωσης και για πολλούς ο λόγος που καθίσταται επιτακτικότερη από ποτέ η κατάργηση της ομοφωνίας στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ο λόγος για τον Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος μέχρι πρόσφατα έπαιζε «χωρίς αντίπαλο» στη Βουδαπέστη, δημιουργώντας συνεχώς πονοκεφάλους στις Βρυξέλλες.
Φαίνεται όμως, σύμφωνα τουλάχιστον με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, πως η εποχή της απόλυτης ηγεμονίας του στην πολιτική σκηνή της Ουγγαρίας οδεύει προς το τέλος της. Η δυσαρέσκεια άλλωστε για την πολύ κακή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κράτους δικαίου στη χώρα, με νομοθετήματα όπως το περίφημο ρωσικής έμπνευσης σχέδιο νόμου για τη διαφάνεια, που στοχοποιεί μέσα ενημέρωσης που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό, όπως και μη κυβερνητικές οργανώσεις, αλλά και την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+, φαίνεται πως δημιούργησε αρνητικό κλίμα για τον Όρμπαν.
Το μεγάλο προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις
Ήδη από τον Δεκέμβριο, το κόμμα Tisza, του οποίου ηγείται ο Πέτερ Μαγιάρ, έχει προσπεράσει το κυβερνών Fidesz του Όρμπαν στις δημοσκοπήσεις. Το τελευταίο διάστημα όμως, η ψαλίδα φαίνεται να ανοίγει ολοένα και περισσότερο: Δημοσκόπηση που ήρθε στο φως της δημοσιότητας χθες από την εταιρεία Median, δίνει στο Tisza προβάδισμα με 15 ολόκληρες μονάδες διαφορά. Το δημοσκοπικό αυτό αποτέλεσμα είναι αναμφίβολα η μεγαλύτερη πρόκληση στη δεκαπενταετή πλήρη ηγεμονία του Όρμπαν, με αναλυτές να δηλώνουν πως μια τέτοια διαφορά θα είναι πολύ δύσκολο να ανατραπεί στις κάλπες.
Βέβαια οι βουλευτικές εκλογές αναμένεται να διαξαχθούν σε κάτι λιγότερο από έναν χρόνο, τον Απρίλιο του 2026, διάστημα που σίγουρα είναι ικανό για ανατροπές. Η ίδια δημοσκόπηση έδειξε ότι το Tisza είναι ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ των νεότερων σε ηλικία, συγκεντρώνοντας ποσοστό 58% μεταξύ των ερωτηθέντων κάτω των 40 ετών, ενώ το Fidesz είναι πρώτο κόμμα μεταξύ των πολιτών που είναι άνω των 50 στηρίζει το Fidesz.
Ποιος είναι ο Πέτερ Μαγιάρ
Όπως είναι λογικό τα φώτα πλέον πέφτουν πάνω στον ηγέτη του Tisza, Πέτερ Μάγιαρ. Ο Μάγιαρ, o οποίος κάποτε υπήρξε μέλος της ελίτ του κυβερνώντος κόμματος Fidesz αλλά ήρθε σε ρήξη δημόσια με το κόμμα λόγω σκανδάλου με την απονομή χάριτος σε υποστηρικτή παιδεραστών, έκανε το πολιτικό του ντεμπούτο πριν από έναν χρόνο, σε συγκέντρωση για την εθνική εορτή της 15ης Μαρτίου.
Τότε ο Μάγιαρ είχε επικρίνει τις εσωτερικές λειτουργίες της κυβέρνησης, κατηγορώντας τον Άνταλ Ρόγκαν, τον υπουργό που ηγείται του γραφείου του πρωθυπουργού και επιβλέπει τις υπηρεσίες πληροφοριών της χώρας, ότι διευθύνει μια κεντρική προπαγανδιστική μηχανή.
Σε ηλικία 44ετών, ο Μάγιαρ ο οποίος είναι δικηγόρος, επιχειρηματίας και πρώην διπλωμάτης, επέλεξε να εγκαταλείψει την καριέρα που του πρόσφερε το Fidesz, ισχυριζόμενος ότι δεν μπορεί να ανεχτεί πια το καθεστώς και τον τρόπο με τον οποίο μερικές οικογένειες έχουν συσσωρεύσει τεράστια δύναμη και πλούτο, την ώρα που η Ουγγαρία απέτυχε να φτάσει στη σύγκλιση με την Ευρώπη. Τα προηγούμενα χρόνια υπηρέτησε ως διπλωμάτης στις Βρυξέλλες και κατείχε ηγετικές θέσεις σε κρατικές οντότητες όπως το Κέντρο Φοιτητών Δανείων.
Όσον αφορά τις θέσεις του, το Tisza είναι ένα κεντροδεξιό κόμμα, το οποίο συντάσσεται με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, έχοντας συντηρητική αλλά φιλοευρωπαϊκή πλεύση, σε αντίθεση με το Fidesz.
Τι θα σημαίνει η αλλαγή για την Ευρωπαϊκή Ένωση
Είναι σίγουρο ότι στις Βρυξέλλες βλέποντας τα αποτελέσματα των πρόσφατων δημοσκοπήσεων τρίβουν τα χέρια τους. Ο Βίκτορ Όρμπαν αποτέλεσε εξ΄αρχής πονοκέφαλο στη διαδικασία λήψης αποφάσεων αλλά η κατάσταση έγινε ακόμα πιο δύσκολη από το 2022, όταν ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και έπειτα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε εκείνη την περιβόητη στιγμή κατά την οποία ο Όρμπαν βγήκε από την αίθουσα που συνεδρίαζε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, τον Δεκέμβριο του 2023, για να «πάει για καφέ» επιτρέποντας στους υπόλοιπους 26 ηγέτες να αποφασίσουν υπέρ της ενταξιακής πορείας της Ουκρανίας και της Μολδαβίας, χωρίς όμως ο ίδιος να ψηφίσει υπέρ;
Εκείνη η κίνηση του βέβαια ήταν ιδιαίτερα επικερδής για τον ίδιο, καθώς κατάφερε να «ξεπαγώσει» 10 δισ. ευρώ σε κονδύλια προς την Ουγγαρία, τα οποία η ΕΕ είχε μπλοκάρει λόγω της υπονόμευσης του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση του.
Αντίστοιχα προβλήματα υπάρχουν και κάθε φορά που η Ένωση προσπαθεί να περάσει έναν νέο πακέτο κυρώσεων προς της Ρωσία (18 μέχρι σήμερα), με τον Όρμπαν να δημιουργεί συνεχώς ζητήματα, απειλώντας με βέτο. Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν παρελθόν τον Απρίλιο του 2026.
Μπορεί όμως ο Μάγιαρ να συνεχίσει με το ίδιο μομέντουμ μέχρι τότε ή το καθεστώς Όρμπαν θα αποδειχθεί «πολύ σκληρό για να πεθάνει»;
