Κατά τη συζήτηση για την Προανακριτική Επιτροπή για τα Τέμπη, η Βουλή προσέφερε αυτό που όλοι υποψιάζονταν: Ένα θέαμα υψηλής τοξικότητας, από το οποίο δεν (αυτό)εξαιρέθηκε κανένας από τους εκπροσώπους τους έθνους.
Η πάνδημη συμμετοχή σε αυτό το είδος του θεάματος είναι δυσεξήγητη. Όχι μόνο δεν απέχει κανένας, αλλά και κανένας δεν κερδίζει από το θέαμα. Αντιθέτως, χάνει το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, καθώς διευρύνεται το ψυχολογικό χάσμα με ένα κοινωνικό σώμα που έχει άλλες απαιτήσεις, ανάγκες και αγωνίες.
Η πραγματικότητα αυτή αποτυπώθηκε στα πρωτοφανή ποσοστά αποχής που καταγράφηκαν στις ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου. Αποτυπώνεται και στις δημοσκοπικές μετρήσεις, όπου, έναντι όλων των πολιτικών προσώπων, κυριαρχεί ο «Κανένας».
Δεν είναι ασφαλώς απλό να αλλάξουν τα πρόσωπα. Γι’ αυτό θα πρέπει επειγόντως να αλλάξει το θέαμα.
