Πολλοί και πολλές δίνουν συναυλίες, δίνει όμως και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Όπως έκανε το περασμένο σαββατόβραδο 14 Ιουνίου, στο Terra Vibe, της Μαλακάσας, στο πλαίσιο των τριάντα ετών που συμπληρώνει εφέτος το RockWave Festival.
Το καλό με τον Σαββόπουλο είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Η΄ για να είμαστε περισσότερο ακριβείς πώς θα ξεκινήσει και πώς θα τελειώσει η βραδιά.
O ίδιος όμως γνωρίζει – πάντοτε – πώς θα αρχίσει, πώς θα τελειώσει, ποιους θα επιλέξει να έχει δίπλα του και κυρίως πώς θα πάρει από το χέρι το κοινό του και θα το κατευθύνει εκεί που ο ίδιος έχει επιλέξει.
Κάπως έτσι έγινε και στη Μαλακάσα, όπου οι θεατές – τρεις γενιές φίλων του – άκουσαν τον Διονύση Σαββόπουλο, να γυρνάει πίσω στις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70 με τις επιλογές των τραγουδιών του.
Photo Credits: Chris Lemonis Photography
Ο ίδιος καθισμένος στο κέντρο της σκηνής, σαν δρυΐδης ή αν προτιμάτε σαν ιερέας, διηγούταν ιστορίες, έδινε όταν έκρινε, τον λόγο μέσω του μικροφώνου είτε στην Klavdia – ερμήνευσε και την «Αστερομάτα» με την συνοδεία πιάνου, είτε στην ενθουσιώδη Alexandra Sieti είτε στον συνεπή Sakis Dovolis, είτε τέλος στον special guest Αλκίνοο Ιωαννίδη ( στο β΄ μέρος της βραδιάς, ο οποίος επέδειξε για μια ακόμη φορά πόσο ολοκληρωμένος καλλιτέχνης είναι).
Photo Credits: Chris Lemonis Photography
Photo Credits: Chris Lemonis Photography
Photo Credits: Chris Lemonis Photography
Η ροκ εκδοχή του Σαββόπουλου, έγινε κατανοητή από τους θεατές, τραγούδησαν και χόρεψαν μαζί του, σε αυτή την σχεδόν δίωρη εμφάνιση, τιμώντας με τον τρόπο τους, τον τραγουδοποιό που «πάντρεψε» τις ροκ επιρροές με το αίτημα της ελληνικότητας, τον παραδοσιακό ήχο και τον στίχο των νοημάτων.
Ο «Νιόνιος» δεν έκρυψε τη συγκίνησή του. Όπως και μέρος του κοινού. Ιδιαιτέρως όταν το μουσικό πρόγραμμα συνδεόταν με τις παραστατικές αφηγήσεις του «ροκ παραμυθά» όπου ανέσυρε μέρος των αναμνήσεών του.
Photo Credits: Chris Lemonis Photography
Photo Credits: Chris Lemonis Photography
Photo Credits: Chris Lemonis Photography
Photo Credits: Chris Lemonis Photography
Από τα τέλη της δεκαετίας του 60, το θρυλικό club Rodeo στην πλατεία Βικτωρίας, στην περίοδο της δικτατορίας, καθώς και για τους σημαντικούς ανθρώπους που τον επηρέασαν και αντίστοιχα τους επηρέασε όλο αυτό το διάστημα.
Όλα αυτά σημειώθηκαν φυσικά με όχημα τα τραγούδια του. «Άγγελος Εξάγγελος» και «Μπάλλος» – στην πλήρη εκδοχή του – «Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε», «Το χειμώνα ετούτο», «Ο μικρός μονομάχος», «Ωδή στον Γ. Καραϊσκάκη », «Δημοσθένους Λέξις» , «Έρχεται βροχή έρχεται μπόρα», «Εμείς του ΄60», «Κιλελέρ», «Ζεϊμπέκικο», «Ας κρατήσουν οι χοροί», «Σου μιλώ και κοκκινίζεις», «Σαν τον Καραγκιόζη», «Hey Jude» (Πολ Μακάρτνεϊ) είναι κάποια από τα τραγούδια του προγράμματος, που μας γύρισαν στην προβολή της ταινίας Γούντστοκ στην Αθήνα, στο Μάη του ΄68, στον Λέοναρντ Κοέν, (Αλληλούια), στην ταραχώδη δεκαετία του ΄70. Με άλλα λόγια στο ροκ του… παρελθόντος μας.
Photo Credits: Chris Lemonis Photography
Και όπως είπε ο ίδιος, «όλη εκείνη η εποχή ήταν σαν φουσκωμένο ποτάμι Ύστερα τα νερά τραβήχτηκαν. Αλλά το σημάδι το φθάσανε ψηλά, στον βράχο, μένει πάντα εκεί, κτήμα εσαεί για να μας θυμίζει, το αληθινό μέτρο για την επόμενη φορά».
Ήταν φανερό καθ΄ όλη την διάρκεια της συναυλίας, ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος, όχι μόνο είχε σχεδιάσει «επιστημονικά» – όπως πάντα άλλωστε κάνει – αλλά για να παραφράσουμε λίγο τους στίχους της «Θαλασσογραφίας», ο Διονύσης ήρθε στην μουσική για να μας πάρει μακριά, να μας πάει στα πέρα μέρη, ζητώντας από την πλατιά θάλασσα και το αγέρι να φυσάνε».
Θα ήταν άδικο να μην μνημονεύσουμε στις ενορχηστρώσεις, ο συγκλονιστικός μπασίστας, Γιώτης Κιουρτσόγλου, την συμβολή στα πλήκτρα του Μάξιμου Δράκου, στα τύμπανα του Καλλίστρατου Δρακόπουλου και στα χάλκινα πνευστά των Δημήτρη Αγαθό, Αποστόλη Καλογιάννη, Θοδωρή Σούκερα.
