Στις 2 Απριλίου ο αμερικανός πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε την «απελευθέρωση της Αμερικής», επιβάλλοντας 10% δασμούς σε όλα τα εισαγόμενα προϊόντα. Το «οριζόντιο» όμως ποσοστό του 10%, προστίθετο στους δασμούς διαφορετικών μεγεθών, τους οποίους ο Τραμπ είχε ήδη ανακοινώσει νωρίτερα, σε προϊόντα 70 χωρών. Ο εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ είχε αρχίσει.

Τις μέρες που ακολούθησαν, ο πόλεμος κλιμακώθηκε μέχρι που στις 9 Απριλίου, και μετά από την κατάρρευση των διεθνών αγορών, ο Τραμπ “πάγωσε” για 90 μέρες τους δασμούς εισαγόμενων προϊόντων από 70 χώρες, -με εξαίρεση τους δασμούς στην Κίνα, ύψους 145%-, διατηρώντας δασμούς μόνον 10%. Οι μεταστροφές του Τραμπ έχουν μπερδέψει τους πάντες, όμως ίσως έχει αρχίσει να διαφαίνεται μια δασμολογική πολιτική, την οποία πιθανώς, ο αμερικανός πρόεδρος προτίθεται να ακολουθήσει.

Με δεδομένο ότι οι υψηλοί αμερικανικοί δασμοί έχουν ανασταλεί για ένα τρίμηνο, αξιωματούχοι της κυβέρνησης Τραμπ, δίνουν τώρα την εντύπωση, σύμφωνα με την εφημερίδα Washington Post, ότι ετοιμάζονται να προχωρήσουν σε χωριστές διαπραγματεύσεις με κάθε χώρα-εμπορικό εταίρο των ΗΠΑ, αντί να τους ζητούν απλώς να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις τους χωρίς να προσφέρουν τίποτε σε αντάλλαγμα.

Τι μπορεί να ζητήσουν οι ΗΠΑ

Ωστόσο, παραμένει άγνωστη η στρατηγική του Λευκού Οίκου σχετικά με τον χειρισμό αυτών των διαπραγματεύσεων. Το πιθανότερο είναι ότι οι διαπραγματεύσεις θα διαμορφωθούν ανάλογα με τα προβλήματα που η αμερικανική κυβέρνηση εντοπίζει στο εμπόριο μεταξύ των ΗΠΑ και των συγκεκριμένων χωρών.

Για παράδειγμα, μεταξύ των αιτημάτων που θα θέσουν οι ΗΠΑ προς διαπραγμάτευση, με χώρες όπως το Βιετνάμ και το Μεξικό, είναι, να πάψουν, οι συγκεκριμένες χώρες, να λειτουργούν ως ενδιάμεσοι σταθμοί για τα κινεζικά προϊόντα, διευκολύνοντας την Κίνα να παρακάμπτει τους αμερικανικούς δασμούς. Οι ΗΠΑ ίσως ζητήσουν επίσης και από άλλες ασιατικές χώρες, να επιβάλλουν στην Κίνα δασμούς ανάλογους με τους αμερικανικούς.

Το πιθανότερο όμως είναι ότι οι χώρες αυτές, δύσκολα θα συναινέσουν: το Βιετνάμ, για παράδειγμα, εξαρτάται από την Κίνα για το 40% των εισαγωγών του. Η οικονομία πολλών ασιατικών χωρών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οικονομία της Κίνας, και όπως σημειώνουν αναλυτές, οι χώρες αυτές δεν προτίθενται να συμπλεύσουν εύκολα με την Ουάσιγκτον εναντίον του Πεκίνου, πολλώ δε μάλλον, μετά το σοκ που υπέστησαν με την πρόσφατη αλλαγή της οικονομικής πολιτικής του Τραμπ.

Το φυσικό αέριο και το βοδινό

Σε διαπραγματεύσεις με την Ιαπωνία, η Ουάσιγκτον ενδέχεται να ζητήσει από το Τόκιο να αγοράζει μεγαλύτερες ποσότητες φυσικού αερίου που παράγεται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την Ευρώπη, οι ΗΠΑ θα ζητήσουν πιθανώς, τη χαλάρωση των κανόνων ως προς τη λειτουργία των τεχνολογικών κολοσσών και την άρση των περιορισμών στις εισαγωγές αμερικανικού βοδινού κρέατος.

Ειδικοί πάντως σε ζητήματα εμπορίου εκφράζουν αμφιβολίες κατά πόσον, αυτού του είδους οι εξειδικευμένες συμφωνίες, σε περίπτωση που συναφθούν, θα είναι επωφελείς για την αμερικανική οικονομία.

«Αν το σχέδιο είναι να πείσουμε την Ευρώπη να απαλλαγεί από την αυστηρή νομοθεσία για τις αμερικανικές επιχειρήσεις τεχνολογίας και να επιτρέψει στις ΗΠΑ να εξάγει περισσότερο βοδινό κρέας προς τη ΕΕ, τότε δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα στη μείωση του χρόνιου εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ με τον υπόλοιπο κόσμο», καταλήγει η Λόρι Ουόλας, διευθύντρια του think tank, Rethink Trade, μιλώντας στην Washington Post.