Η εκλογή του Νικήτα Κακλαμάνη ως προέδρου της Βουλής με ευρεία πλειοψηφία, δηλαδή με τη στήριξη της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, δεν απαντά μόνο σε μια παράδοση που τηρείται στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Θα πρέπει να εκληφθεί και ως μια κίνηση θεσμικής υπευθυνότητας από μέρους τους, αναγκαίας για την ορθή λειτουργία του Εθνικής Αντιπροσωπείας. Ο προτεινόμενος από την κυβερνητική πλειοψηφία πρόεδρος της Βουλής έχει την ευθύνη της οργάνωσης των εργασιών του Κοινοβουλίου, σώματος που είναι επιφορτισμένο με τη νομοθετική παραγωγή. Αλλά και που συγχρόνως δίνει το στίγμα του πολιτικού πολιτισμού που πρέπει να διέπει τον δημόσιο βίο.
Η υπερψήφιση του Ν. Κακλαμάνη αποκτά μάλιστα ιδιαίτερη σημασία δεδομένης της συγκυρίας. Ερχεται αμέσως μετά την απόφαση του Πρωθυπουργού να προτείνει υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την κυβερνητική πλειοψηφία – επιλογή που είχε ως αποτέλεσμα να κατηγορηθεί από την αντιπολίτευση ότι δεν τήρησε την αντίστοιχη παράδοση των τελευταίων δεκαετιών και ότι δεν κινήθηκε στην οδό της συναίνεσης.
Σε κάθε περίπτωση, η στήριξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης στο πρόσωπο του Ν. Κακλαμάνη δεσμεύει τον νέο Πρόεδρο της Βουλής σε μια υπερκομματική κατά το δυνατόν άσκηση των καθηκόντων του.
Με την ψήφο των κομμάτων της αντιπολίτευσης ο Ν. Κακλαμάνης λαμβάνει μια σαφή εντολή: να είναι Πρόεδρος όλων των βουλευτών.
