Η επιλογή του Νικήτα Κακλαμάνη για τη θέση του Προέδρου της Βουλής φάνταζε σε πολλούς ως αναμενόμενη, αναφέρει ο ΒΗΜΑτοδότης. Εκ των παλαιότερων κοινοβουλευτικών, με 30 χρόνια στην ενεργό πολιτική, διεκδικούσε τη διαδοχή του Κώστα Τασούλα αν και την προεδρία της Βουλής διεκδικούσαν και άλλοι τρεις, όπως ειπώθηκε, οι Τσιάρας, Πλακιωτάκης και Μπούρας. Ως εκ τούτου θα έλεγε κανείς ότι είναι μια «τιμητική αποστρατεία» για τον βουλευτή της Α’ Αθήνας, ο οποίος έχει διατελέσει υπουργός Υγείας, αντιπρόεδρος της Βουλής, ευρωβουλευτής και φυσικά δήμαρχος της Αθήνας, αναφέρει ο ΒΗΜΑτοδότης.

Οι δεύτερες σκέψεις για την επιλογή Κακλαμάνη

Αν και η απόφαση του Πρωθυπουργού φαίνεται εκ πρώτης όψεως «εύκολη», η αλήθεια είναι ότι επικράτησαν δεύτερες σκέψεις. Και τούτο γιατί η επιλογή ενός προσώπου της λεγόμενης «λαϊκής Δεξιάς» είναι μακριά από τη… mentalite του κ. Μητσοτάκη. Δείχνει, όπως ειπώθηκε, «παράταιρη» με τη γενικότερη στρατηγική της ανανέωσης προσώπων και ιδεών και της διεύρυνσης προς το Κέντρο. Στο Μαξίμου θυμούνται πολύ καλά ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης ήταν μεταξύ των 11 που υπέγραψαν την ερώτηση κατά του Κωστή Χατζηδάκη για τα κόκκινα δάνεια. Εξ ου και ο προβληματισμός για την «επιβράβευση» ενός εξ αυτών.

Το ρίσκο της επιλογής Κακλαμάνη

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο νέος Πρόεδρος θα προσπαθήσει να προστατέψει με κάθε τρόπο τους δημοκρατικούς κανόνες συζήτησης και κοινοβουλευτικού διαλόγου και θα τηρήσει το γράμμα και το πνεύμα του Κανονισμού της Βουλής. Ωστόσο, το ρίσκο της επιλογής του έγκειται στο γεγονός ότι μπορεί να φανεί ως αλλαγή πλεύσης του Πρωθυπουργού, εκτιμά ο ΒΗΜΑτοδότης.  Ως υποχώρηση στις λαϊκοδεξιές φωνές που μοιάζουν με τους Ελληνες καφενόβιους οι οποίοι στον ρωσοϊαπωνικό πόλεμο του 1904 συμβούλευαν τον ρώσο στρατηγό… «δεξιότερα, Κουροπάτκιν», καταλήγει.