Όλα όσα συμβαίνουν στο ΣΥΡΙΖΑ τους τελευταίους 15 μήνες μοιάζουν με μία προδιαγεγραμμένη εξέλιξη. Η παρατήρηση και μόνο αρκεί.
Έπειτα από τις πολλοστές διαδοχικές εκλογικές ήττες του, ο ιστορικός ηγέτης του κόμματος αποσύρθηκε στο παρασκήνιο.
Το κόμμα κατέλαβε με μία πρωτοφανή διαδικασία ένας πολιτικός αλεξιπτωτιστής και από την πρώτη στιγμή έδειξε τις διαθέσεις του, αλλά και τα όριά του.
Αυτομάτως ξεκίνησε μία πορεία πολιτικού εκφυλισμού, ο οποίος παρέλυσε όλους τους μηχανισμούς και πρόσκαιρα ακύρωσε όλες τις ίντριγκες, για τις οποίες κατά τα άλλα διακρίνεται ο χώρος.
Μοιραία ήλθε ένα αποτέλεσμα τραυματικό στις ευρωεκλογές και αυτό λειτούργησε ως καταλύτης. Κινητοποιήθηκαν πρόσωπα τα οποία είχαν διακριθεί κατά την περίοδο της μνημονιακής διακυβέρνησης και ξεκίνησε η διαδικασία εκδίωξης του ανεπιθύμητου αρχηγού. Εσωκομματικές προδοσίες εκδηλώθηκαν, ομάδες και φράξιες δημιουργήθηκαν, δίχως πολιτικό ή ιδεολογικό επίδικο, παρά με μοναδικό στόχο την ανακατάληψη του κόμματος.
Μετά από την έκπτωση του αρχηγού το περασμένο Σαββατοκύριακο, επικεφαλής της υπό διάλυση ΚΟ τίθεται ένας διακεκριμένος πρώην συνεργάτης του ιστορικού ηγέτη, ο οποίος φέρει υπερηφάνως την καταδίκη του για παράβαση καθήκοντος από το ειδικό δικαστήριο. Δρομολογούνται διαδικασίες από τις οποίες ενδέχεται να αναδειχθεί στην ηγεσία ο κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος της λαϊκιστικής εχθροπάθειας της μνημονιακής περιόδου και πάντως μία νέα πολυδιάσπαση μπορεί να θεωρείται βέβαιη.
Η πολιτική ανάγνωση των εξελίξεων του τελευταίου έτους έρχεται ως επιβεβαίωση: Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κατ’ εξοχήν προϊόν της κρίσης, έχει πλέον καταστεί περιττός και οδεύει προς τον κάδο των πολιτικών απορριμμάτων. Ο ιστορικός ηγέτης παρακολουθεί από το παρασκήνιο, ελπίζοντας σε μία πολιτική νεκρανάσταση και οι ψηφοφόροι αναζητούνται με αγωνία. Το κενό θα καλυφθεί σύντομα.
