Ψήφος εμπιστοσύνης έναντι ψήφου δυσπιστίας. Ψήφος διατήρησης των κεκτημένων έναντι ψήφου ανατροπής του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ψήφος σταθερότητας έναντι ψήφου διαμαρτυρίας.
Αντί το αφήγημα των Ευρωεκλογών να αναπτύσσει στον πυρήνα του την Ευρώπη και το μέλλον της σε βάθος πενταετίας (2024-2029), η πολιτική αντιπαράθεση έχει αναγάγει το αποτέλεσμα σε μια εγχώρια διαμάχη που, προτού συμπληρωθεί ένας χρόνος από τις εθνικές κάλπες, παραπέμπει στην καταλληλόλητα ή μη διακυβέρνησης της χώρας.
Η ατζέντα έχει παρακαμφθεί κι ελάχιστοι είναι εκείνοι που μιλούν ξεκάθαρα για την ουσία: την επόμενη ημέρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις αμετάκλητες προκλήσεις που έχει ν’ αντιμετωπίσει. Έχει επιλεγεί αντιθέτως ο δρόμος της εσωτερικής πόλωσης και της διαρκούς αντιπαράθεσης προς αναζήτηση κερδών ιδίας κατανάλωσης.
Βαθιά μέσα σε αυτό το συγκρουσιακό περιβάλλον, η αναζήτηση θέσεων και προγραμμάτων εμπεριέχει αυξημένο βαθμό δυσκολίας. Τι ευαγγελίζεται κάθε κόμμα με έδρες στη Βουλή;
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ισχυρή η φωνή της πατρίδας μας
Η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει την εκλογική μάχη του Ιουνίου ως επανεπιβεβαίωση της εγχώριας κυριαρχίας της, αποκρούοντας τη λογική της ψήφου χαλαρότητας ή διαμαρτυρίας, καθώς πρόκειται για «μια εθνική κάλπη με πολιτικό αντίκτυπο».
Ως ένα ισχυρό κλαδί του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που διατείνεται πως πρεσβεύει παραδοσιακά τον δημοκρατικό εκσυγχρονισμό και τον προοδευτικό πατριωτισμό, αναδεικνύει την αδιάκοπη προσήλωσή της στις αρχές της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και ευημερίας εντός των κόλπων μιας ισότιμα Ενωμένης Ευρώπης χωρίς «ισοπέδωση των διαφορετικών εθνών» ή «απεμπόληση της εθνικής μας ιδιαιτερότητας».
Πηγαίνει απέναντι σε «λαϊκιστικές πολιτικές δυνάμεις» που στόχο έχουν την καταπάτηση αξιών «απειλώντας τη δημοκρατία μας και τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής μας».
Σε αυτή τη φάση των γεωπολιτικών ασταθειών και των ταραχών στα σύνορά της, το κυβερνών κόμμα αναγνωρίζει πως η Ευρώπη «προσπαθεί να παίξει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε έναν κόσμο που αλλάζει». Άρα έχει μεγάλη σημασία η «ισχυρή φωνή της πατρίδας μας» και η συνέχιση της σταθερής κατεύθυνσης που χαράχθηκε την προηγούμενη πενταετία στα όργανα της ΕΕ.
«Υπερασπιζόμαστε μια ισχυρότερη Ένωση ευημερίας και ασφάλειας» διαλαλεί η Νέα Δημοκρατία.
Για την ηγεσία της Πειραιώς μάλιστα οι προσκλήσεις που καλείται ν’ αντιμετωπίσει η Ευρώπη ως το 2029 εκτείνονται από την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας, τη λειτουργία της ενιαίας αγοράς και τη μονιμοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης ως την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα μέσα από νέους ανεξάρτητους πόρους, την τεχνολογική επανάσταση και την κλιματική κρίση.
ΣΥΡΙΖΑ: Πολιτική σε δέκα άξονες
«Μια ισχυρή, αυτόνομη και, κυρίως, μια πιο δίκαιη Ευρώπη για όλους» είναι το κύριο σύνθημα της καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις κάλπες της 9ης Ιουνίου. Η τακτική αυτής της «άλλης Ευρώπης», την οποία η ηγεσία της Κουμουνδούρου επιδιώκει τουλάχιστον για τη νέα πενταετή θητεία του Ευρωκοινοβουλίου στηρίζεται σε δέκα θεμελιώδεις άξονες, δέκα βασικές προϋποθέσεις μιας νέας πορείας.
Η «στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης» εξασφαλίζει από τη μία «την ειρήνη και την ασφάλεια». Κι εξασφαλίζεται από την άλλη χάρη στην άρνηση αποστολής οπλισμού στην Ουκρανία, στην εκεχειρία στη Γάζα με ταυτόχρονη αναγνώριση Παλαιστινιακού Κράτους, στην επίλυση του Κυπριακού, στη μείωση των στρατιωτικών δαπανών και στον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων με την Τουρκία.
«Δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη»
Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί επίσης μια «αντιφασιστική Ευρώπη με φραγμό στο μίσος της ακροδεξιάς» μέσα από «την πλήρη υλοποίηση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον αποκλεισμό όλων των νεοφασιστικών και νεοναζιστικών οργανώσεων και ιδρυμάτων, τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού, αντιφασιστικού κέντρου τεκμηρίωσής επιστημονικής έρευνας και εκπαίδευσης και την καθιέρωση της 25ης Απριλίου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Πάλης κατά του φασισμού».
Η «δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη» προκειμένου «να μην επιστρέψει η λιτότητα» είναι ο τρίτος ευρωστόχος της Κουμουνδούρου.
Στόχος που απαιτεί αφενός «μια Ευρώπη με στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και δίκαιη κατανομή των ωφελημάτων της ανάπτυξης» αφετέρου «έναν προϋπολογισμό που να μην περιορίζεται στο 1% του ΑΕΠ» μετατρέποντας το Ταμείο Ανάκαμψης «σ’ έναν μόνιμο μηχανισμό» που θα ελαχιστοποιήσει τις ανισότητες και επιτρέποντας στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα «να δανείζει απευθείας τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για δημόσιες επενδύσεις».
Μέλημα για την ηγεσία της Κουμουνδούρου είναι ακόμη η «δίκαιη πράσινη μετάβαση» διαμέσου ενός νέου Πράσινου Κοινωνικού Συμβολαίου που «θα επαναφέρει τους πόρους των άμεσων επιδοτήσεων στα προηγούμενα επίπεδα» και παράλληλα «θα απλοποιεί τα οικολογικά σχήματα και τις γραφειοκρατίες».
«Ισχυρή Ευρώπη είναι η Ευρώπη που φροντίζει όλους τους πολίτες της»
Ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί παράλληλα μια «κοινωνική Ευρώπη με δίκαιο μετασχηματισμό της αγοράς εργασίας», όπως και μια Ευρώπη που θα «επενδύει στην επαγγελματική κατάρτιση ώστε οι εργαζόμενοι να προσαρμοστούν στις αλλαγές της αγοράς εργασίας». Μια αγορά εργασίας, βέβαια, που θα φέρει με αύξηση μισθών και συντάξεων πάνω από το ποσοστό του πληθωρισμού, αλλά και μείωση των ωρών εργασίας.
Η «εξάλειψη της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού» δεν βρίσκεται εκτός κάδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διότι «ισχυρή Ευρώπη είναι η Ευρώπη που φροντίζει όλους τους πολίτες της χωρίς εξαιρέσεις».
Το σχέδιο προϋποθέτει προστασία της πρώτης κατοικίας, της επαγγελματικής στέγης και της αγροτικής γης, συνδυαστικά με την καθολική δωρεάν πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες Υγείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και την καθολική παροχή φροντίδας στους ανήλικους, στην τρίτη ηλικία, στα άτομα με αναπηρίες.
Για την Κουμουνδούρου η «Ευρώπη της ισότητας και των δικαιωμάτων» δεν είναι διαπραγματεύσιμη, καθώς «θέλουμε να ζήσουμε σε μια Ένωση της ισότητας, όπου κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, θρησκεία ή σεξουαλικό προσανατολισμό, θα απολαμβάνει ίσα δικαιώματα, ίσες ευκαιρίες». Ειδάλλως θα πρόκειται για Ευρώπη που δεν «θα κοιτάει προς το αύριο», αλλά «προς τον μεσαίωνα των καμένων μαγισσών»
Ακόμη μια «Ευρώπη χωρίς ψηφιακές ανισότητες στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης» είναι βασικός πυλώνας πολιτικής για την επόμενη πενταετία. Ως εκ τούτου καθίσταται αναγκαία μια αυστηρή ρύθμιση που θα «διασφαλίζει τη διαφάνεια και την προστασία των προσωπικών δεδομένων», ορίζοντας εν προκειμένω το πλαίσιο χρήσης της τεχνητής νοημοσύνης συνδυαστικά με την απαγόρευση της βιομετρικής επιτήρησης.
«Απαιτούμε περισσότερα από την Ευρώπη»
Με βάση τον ένατο άξονα του ΣΥΡΙΖΑ «η μεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλει να σέβεται το διεθνές Δίκαιο», στοχεύοντας σε μια «πραγματική αλληλεγγύη» και «υποχρεωτική αναλογική κατανομή των αιτούντων στα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μ’ έναν ισχυρό ευρωπαϊκό μηχανισμό επιστροφών για όσους δεν δικαιούνται άσυλο».
«Η δημοκρατική Ευρώπη που θέλουμε και μας αξίζει» είναι κατά την Κουμουνδούρου ο τελευταίος στόχος. Κάτι που θα συμβεί με «αλλαγή της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για την υπέρβαση του διακυβερνητικού μοντέλου που έχει φτάσει πλέον στα όριά του». Γι’ αυτό «διεκδικούμε το Ευρωκοινοβούλιο ως μόνος άμεσα εκλεγμένος από τους πολίτες θεσμός, να έχει το δικαίωμα της νομοθετικής πρωτοβουλίας, να εκλέγει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Πρόεδρό της, να προτείνει και ν’ αποφασίζει για τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να ελέγχει τις δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας».
«Ως σύγχρονη ευρωπαϊκή Αριστερά απαιτούμε περισσότερα από την Ευρώπη» έλεγε χαρακτηριστικά ο Στέφανος Κασσελάκης στην εκδήλωση της 14ης Μαρτίου.
ΠΑΣΟΚ: Μια ολοκληρωμένη ενοποίηση
Το ΠαΣοΚ κατέρχεται στις Ευρωεκλογές διαμηνύοντας πως «η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει» τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά, προκειμένου να οχυρωθεί και να ισχυροποιηθεί.
Λογικό είναι πλέον να κυνηγά αύξηση ποσοστών του, μετά το ενθαρρυντικό 11.84% των εθνικών εκλογών, και κατάκτηση της δεύτερης θέσης προκειμένου ν’ ανατραπούν οι εγχώριοι συσχετισμοί κερδίζοντας, εμμέσως πλην σαφώς, τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Την ίδια ώρα ωστόσο, κι έχοντας αναγνωρίσει πως η ένταση της κρίσης «δημιούργησε τις συνθήκες αμφισβήτησης της νομιμοποίησης και της πολιτικής ταυτότητας της Ευρώπης», θέτει ως στόχο την «υπέρβαση των σημερινών προβλημάτων» έτσι ώστε να επιτευχθεί μια «ολοκληρωμένη πολιτική ενοποίηση».
Κατά τη Χαριλάου Τρικούπη αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος έτσι ώστε να εμποδιστούν από τη μία «οι εχθροί της ευρωπαϊκής ενοποίησης, οι οποίοι υποστηρίζουν τη διάλυση των Ευρωπαϊκών θεσμών και την επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση» και από την άλλη «συντηρητικές δυνάμεις που προωθούν μια διακρατική Ευρώπη».
«Σύμφωνο σταθερότητας και ευρωπαϊκός προϋπολογισμός»
Στην «προοδευτική πρόταση» του ΠαΣοΚ για την Ευρώπη της επόμενης ημέρας και πενταετίας περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων ενιαίοι κανόνες φορολογίας, συγκρότηση ευρωπαϊκών θεσμών αλληλεγγύης υπό τον έλεγχο του Ευρωκοινοβουλίου, ενιαία πολιτική μετανάστευσης και ασύλου χωρίς το βάρος της «χώρας πρώτης υποδοχής», κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας και τέλος μια πραγματική δημοκρατία που οι λαοί θα αποφασίζουν για την κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στο κέντρο όλων των άλλων τοποθετείται η οικονομική και πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, καθώς λειτουργεί ως βάση «για δομικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας».
Εξ ου και υπογραμμίζεται η ανάγκη, πέραν του απαραίτητου συμφώνου σταθερότητας, θέσπισης ευρωπαϊκού προϋπολογισμού που θα εφαρμόζεται και θα ελέγχεται συνεκτικά, όπως επίσης η επιβολή ρητρών για «την περιφρούρηση των εργασιακών δικαιωμάτων και την αντιμετώπιση της καταστροφής του περιβάλλοντος σε σχέση με τρίτες χώρες».
ΚΚΕ: Η ΕΕ μόνο χειρότερη γίνεται
Το ΚΚΕ, των δύο ευρωβουλευτών από την εκλογική διαδικασία του 2019, επιμένει -οριζοντίως και καθέτως- στην «αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ» και ζητά την ενίσχυση της συνολικής δύναμής του στο Ευρωκοινοβούλιο διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο «θα ηττηθούν όλα τα αστικά κόμματα που επί δεκαετίες τώρα καλλιεργούν την ουτοπική αυταπάτη ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει παράγοντας εκσυγχρονισμού».
Όπως επικαλούνται από τον Περισσό, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει χάσει τον βάρβαρο χαρακτήρα της και λειτουργεί προς όφελος των καπιταλιστών ως «ο παράδεισος των λόμπι» που «προωθεί πακτωλό χρημάτων στα µμονοπώλια για τη διατήρηση της κερδοφορίας τους», με συνέπεια «µόνο χειρότερη» να γίνεται για τα λαϊκά συμφέροντα.
Το ΚΚΕ περιγράφει το Ταμείο Ανάκαμψης ως τον κουμπαρά για τα μεγάλα συμφέροντα την ίδια στιγμή που «στην πλάτη του λαού φορτώνονται το δημόσιο χρέος, το Σύμφωνο Σταθερότητας και η δημοσιονομική πειθαρχία, το διαρκές μνημόνιο των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων».
«Φυλακή των λαών»
Κατά το Κομμουνιστικό Κόμμα, η ΕΕ «αποδείχτηκε φυλακή των λαών» ενάντια στα δικαιώματά τους. Κατηγορείται από τα στελέχη του επειδή «πρωτοστατεί στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία», στηρίζοντας «τις φασιστικές συμμορίες τύπου Αζόφ», και χρηματοδοτεί τον πρόεδρο Ζελένσκι για την αγορά όπλων, πυρομαχικών και βάσεων με δικό της απώτερο στόχο να συμμετάσχει «στο μεγάλο φαγοπότι της «ανοικοδόμησης» της κατεστραμμένης Ουκρανίας».
Είναι, σύμφωνα με τον Περισσό, μια πάγια τακτική ιμπεριαλιστικών κρατών όταν «επιδιώκουν την παραπέρα οικονομική, πολιτική, στρατιωτική διείσδυση σε άλλες περιοχές, σε βάρος των λαών».
Άλλωστε είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη – µέλη της που «προβάλλουν τον ‘ακροδεξιό κίνδυνο’, ενώ αυτοί οι ίδιοι είναι που στηρίζουν το σύστημα που γεννάει την ακροδεξιά, τον φασισμό» έτσι ώστε «να δημιουργήσουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, δήθεν προοδευτικά μέτωπα».
Γι’ αυτό και ως «το μοναδικό κόμμα που µε ευθύνη προειδοποίησε έγκαιρα τον λαό για τον αμετάκλητα αντιλαϊκό, αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ» το ΚΚΕ παρουσιάζει έναν άλλον δρόμο. Τον δρόμο «της τεράστιας πλειοψηφίας των καταπιεσμένων, όπου αυτοί που παράγουν τον πλούτο, µε αποδέσμευση από την ΕΕ και κάθε ένωση του κεφαλαίου, θα έχουν την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, για να οικοδομήσουν την Ευρώπη της αλληλεγγύης, της φιλίας, της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, της ευημερίας και του σοσιαλισμού».
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ: Πρώτα η Ελλάδα
Ως μέλος των Συντηρητικών – Μεταρρυθμιστών του Ευρωκοινοβουλίου το κόμμα που ίδρυσε ο Κυριάκος Βελόπουλος το καλοκαίρι του 2016 έχοντας αποχωρήσει κατά σειρά από ΛΑΟΣ και ΝΔ επιλέγει να στέκεται σταθερά απέναντι στην πλειονότητα των πρωτοβουλιών και των αποφάσεων της ΕΕ. Πριν από λίγες εβδομάδες φερ’ ειπείν καταψήφισε το νέο σύμφωνο μετανάστευσης και ασύλου, υποστηρίζοντας πως «οδηγεί σε περαιτέρω ισλαμοποίηση της Ευρώπης».
Με το πολιτικό στίγμα της στα δεξιά της παραδοσιακής δεξιάς, η Ελληνική Λύση τάχθηκε επίσης κατά της αναγνώρισης του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, προκρίνοντας ως προτεραιότητα την επίλυση του δημογραφικού προβλήματος εντός των τειχών της χώρας.
Αντιστοίχως είχε απορρίψει την τροπολογία για περαιτέρω στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία κι δεν έχει στο ελάχιστο αλλάξει στάση στην απορριπτική διαδικασία αναγνώρισης του Κοσόβου υπερασπιζόμενη κατά την ίδια «τους παραδοσιακούς δεσμούς μας με τους Σέρβους».
Η Ελληνική Λύση είναι, αναμφίβολα, υπέρ των ταυτοτικών διαχωρισμών μεταξύ των χωρών – μελών, πιστεύοντας στη διάκριση των εθνών που πηγάζει από «την κοινή καταγωγή, την κοινή γλώσσα, την κοινή θρησκεία και τις κοινές παραδόσεις».
Στις εκλογές του 2019 και μετά από συγκέντρωση του 4,18% επί των έγκυρων ψήφων είχε εκλέξει έναν Ευρωβουλευτή. Ο Φράγκος Εμμανουήλ (Φραγκούλης), ο «βενιαμίν» εκ των Ελλήνων ευρωβουλευτών, παρέλαβε την κερδισμένη έδρα του προέδρου Κυρ. Βελόπουλου που ηγείτο του ψηφοδελτίου κι εκπροσώπησε τη συντηρητική παράταξη σε Βρυξέλλες-Στρασβούργο. Στη διάρκεια αυτών των πέντε ετών δρούσε σταθερά υπό την ομπρέλα του συνθήματος «Πρώτα η Ελλάδα, Πρώτα οι Έλληνες».
ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: Προοδευτικός μετασχηματισμός και επαναθεμελίωση
Μια κοινωνική Ευρώπη έξω από το «ασφυκτικό πλαίσιο της νεοφιλελεύθερων θεσμών και την εμμονή στην λιτότητα» οραματίζεται, μέσα από την Ιδρυτική Διακήρυξή της, η Νέα Αριστερά κρίνοντας ως ατελές μέχρι τώρα το εγχείρημα της ενιαίας οικονομικής και νομισματικής πολιτικής.
Η υλοποίηση μιας τέτοιας επιδίωξης προϋποθέτει, κατά το νεοπαγές κόμμα που θα διεκδικήσει έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο μετά τη μεγάλη έξοδο των πρωτοκλασάτων στελεχών του από τον ΣΥΡΙΖΑ, «την ενίσχυση των εργαζόμενων, του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής αλληλεγγύης». Σε μια επέκταση των εκπεφρασμένων θέσεών της για τα εγχώρια ζητήματα, είναι αυτονόητες:
- η ίση αμοιβή για ίση εργασία, συνδυαστικά με τη μείωση ή κατάργηση της ευέλικτης εργασίας και τη σταδιακή μετάβαση στο 35ωρο.
- η γενναία αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού με ταυτόχρονη μερική αμοιβαιοποίηση του Δημόσιου Χρέους και ενίσχυση του αυτόνομου δανεισμού της Επιτροπής.
- η δίκαιη εναρμόνιση των φορολογικών συστημάτων και η φορολόγηση του ακραίου πλούτου.
«Πλατύ πανευρωπαϊκό μέτωπο»
Επί του φλέγοντος ζητήματος της κλιματικής κρίσης η Νέα Αριστερά απαιτεί «σημαντική αύξηση των πόρων» για τις περιφέρειες που πλήττονται από την οικολογική καταστροφή και για τις κοινωνικές ομάδες που απειλούνται από την ενεργειακή φτώχεια». Προκρίνει δε ως απτές λύσεις την ενεργειακή δημοκρατία και τη μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) προκειμένου να επιτευχθούν οι αναγκαίοι περιβαλλοντικοί στόχοι.
Επί του μεταναστευτικού δεν συζητά κάτι περισσότερο από «την αντιμετώπιση των αιτίων που τις προκαλούν» που δεν είναι άλλες από τους «τους πολέμους, την οικονομική υπανάπτυξη, τις επιπτώσεις της οικολογικής καταστροφής και της κλιματικής κρίσης». Εν αντιθέσει δηλαδή με την «πολιτική των «φραχτών» και των «επαναπροωθήσεων», η οποία «προκαλεί ανείπωτες ανθρώπινες τραγωδίες».
Η Νέα Αριστερά θεωρεί πως μόνο μέσα από την «κοινή δράση προοδευτικών δυνάμεων» είναι δυνατόν να προκύψει ένα «πλατύ πανευρωπαϊκό μέτωπο» που οδηγήσει την Ευρώπη στον προοδευτικό μετασχηματισμό και στην επαναθεμελίωση της.
ΝΙΚΗ: Όχι σε χωνευτήρι λαών
Η Νίκη θα κατέλθει για πρώτη φορά σε εκλογική μάχη προκειμένου να εκπροσωπηθεί στην Ευρωβουλή. Έχει ήδη ανακοινώσει τα άτομα που συνθέτουν το ευρωψηφοδέλτιό της ευελπιστώντας σε διατήρηση, αν όχι αύξηση, της εγχώριας εκλογικής δύναμής της.
Πρόκειται για υποψηφίους που μεταξύ άλλων «διακρίνονται για την πίστη, τη φιλοπατρία, την προσήλωση στον ιερό θεσμό της παραδοσιακής οικογένειας» και οι οποίοι προηγουμένως δεν έχουν θητεύσει σε κυβερνήσεις ή έχουν συμμετάσχει σε ψηφοφορίες του εθνικού κοινοβουλίου ή της ευρωβουλής.
Για τη Νίκη, «η Ευρώπη που εμείς οραματιζόμαστε» δεν είναι μια Ευρώπη που θα «μεταβληθεί σε χωνευτήρι λαών, θρησκειών και παραδόσεων» ως αποτέλεσμα της «αθρόας εισροής παράνομων μεταναστών».
Είναι μια Ευρώπη στην οποία η Ελλάδα θα αποκτήσει «τη θέση που της αξίζει, στηριζόμενη στις αξίες της». Αξίες που «είναι ή θα έπρεπε να είναι και καταστατικές» έτσι ώστε η χώρα μας να μην είναι «ο φτωχός συγγενής».
Όπως επισημαίνεται από το κόμμα «το πρόβλημά μας δεν είναι η Ενωμένη Ευρώπη, αλλά η στάση μας μέσα σ’ αυτήν». Διευκρινίζεται χαρακτηριστικά πως «αρνούμαστε το ρόλο της Ε.Ε. ως τον υποχρεωτικό χωροφύλακα», αλλά την ίδια στιγμή «δεν είμαστε υποχρεωμένοι να μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα περί Ευρώπης με όλους αδιακρίτως τους ευρωπαίους».
Για τη Νίκη αποτελεί «έγκλημα κατά συρροή» η άρνηση «του νατιβισμού, δηλαδή φυσικού δικαιώματος ενός αυτόχθονα λαού να ορίζει το μέλλον του όπως εκείνος θέλει». Μιλά δε το κόμμα για ηθική παρακμή, απόρροια μιας woke ατζέντας που δεν έχει σχέση με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, και οικονομική εξαθλίωση.
Γι’ αυτό και η Ελλάδα θα «πρέπει να χτίσει την αυτάρκειά της» μέσα από διάφορες πρωτοβουλίες όπως η καταγγελία της τελωνειακής σύνδεσης ΕΕ – Τουρκίας, η ανατροπή των περιορισμών και των απαγορεύσεων (τόσο σε καλλιέργεια όσο και σε εξαγωγές) αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής σε προϊόντα που έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα και η
μόνιμη καταγγελία και διεκδίκηση πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία.
ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ: Με συγκρουσιακή διάθεση
Με αφετηρία το 3.17% των εθνικών εκλογών, που της εξασφάλισε για πρώτη φορά έδρες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, η Πλεύση Ελευθερίας λαμβάνει μέρος στις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου για να αυτοεπιβεβαιωθεί ως ένα κόμμα διαμαρτυρίας που σταδιακά εδραιώνεται στην κεντρική σκηνή της χώρας.
Το «Θέλεις Ζωή και στην Ευρωβουλή;» ως πυρήνας της καμπάνιας, προσωποποιεί εκ νέου τη μάχη γύρω από το πρόσωπο της προέδρου Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία από την προηγούμενη φορά και το 1.61% των σχεδόν 91.000 ψήφων έχει θέσει ως βασικούς πυλώνες της ευρωπαϊκής στρατηγική της τη διαφάνεια, τη δικαιοσύνη, την ειρήνη, τα δικαιώματα, την προστασία των προσφύγων, τη διαγραφή του χρέους και τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών από τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Πλεύση Ελευθερίας επιμένει στην ανάγκη συγκρούσεων με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, καθώς, όπως επισημαίνεται, υποτάσσουν λαούς και κοινωνίες υπερχρεώνοντας τις χώρες.
