Αδιάψευστοι μάρτυρες του τέταρτου σταθμού από τους προηγούμενους τρεις που σφράγισαν την πρόοδο της χώρας τα τελευταία εκατό χρόνια και που αποσιωπήθηκε από τον Πρωθυπουργό κατά τις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, είναι ασφαλώς ο Κυριάκος Πιερακάκης και ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης. Αμφότεροι αναδείχθηκαν στο ΠΑΣΟΚ.
Και προφανώς ο «αστικός εκσυγχρονισμός» του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο «ανορθωτικός εκσυγχρονισμός» της δεκαετίας του πενήντα και του εξήντα, όπως επίσης και ο «πολιτικός εκσυγχρονισμός» της μεταπολίτευσης χάρη στον Καραμανλή, ήταν οι πρώτοι «τρεις σταθμοί».
Ο «κοινωνικός εκσυγχρονισμός» όμως (χωρίς το ιδιώνυμο και τον Τάκο Μακρή της ΕΡΕ); Η ανατροπή, δηλαδή, του κυρίαρχου έως τότε πολιτικού διαχωρισμού: «Εθνικοφροσύνη – Κομμουνισμός»; Η αναγνώριση επίσης της Εθνικής Αντίστασης; Και επί Σημίτη, η Οικονομική και Νομισματική Ένωση το 2001; Τέλος, η Κύπρος;
«Οφείλουμε να είμαστε κυβέρνηση όλων των Ελληνίδων και των Ελλήνων», δήλωσε ο Πρωθυπουργός κατά τις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή.
Όλων των Ελλήνων όμως!
