Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έκρυβε κανένα μέτρο – έκπληξη στο μανίκι του, ωστόσο έστειλε ένα μήνυμα με τη στάση του στη συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή. Έμεινε στην αίθουσα της Ολομέλειας μέχρι την ομιλία του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα.

Όταν άρχισαν να μιλούν οι αρχηγοί των μικρών ακραίων κομμάτων αποχώρησε, κάτι που και εκείνοι το θεώρησαν φυσιολογικό, αφού κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε πλην της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Αλλά και αυτή, στην πρώτη ομιλία της ως αρχηγός κόμματος από το βήμα της Βουλής, έντεκα χρόνια μετά την παρθενική της ομιλία ως νεοεκλεγμένη βουλευτής, εμφανίστηκε μεγάθυμη.

Στη Βουλή χθες μίλησαν οι αρχηγοί των κομμάτων σε μια διαδικασία, η οποία έμοιαζε περισσότερο σαν μια προέκταση της μακράς προεκλογικής περιόδου που προηγήθηκε. Όλοι με κάποιον τρόπο επανέλαβαν τον εαυτό τους.

Ο Πρωθυπουργός, εξάντλησε εκ νέου τον κατάλογο των μέτρων που είχε εξαγγείλει πριν τις εκλογές και υποσχέθηκε ότι θα προχωρήσει γρήγορα και τολμηρά στις μεγάλες αλλαγές, με πρώτο βήμα την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας. Η ομιλία του στηρίχθηκε στην κεντρική ιδέα ότι «είμαστε πια στο σύνορο ενός νέου ιστορικού τόξου».

Πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός

Ανήγαγε την πρωθυπουργία του σε συνέχεια των τριών σταθμών, που όπως είπε, σφράγισαν την πρόοδο της χώρας μας τα τελευταία 100 χρόνια: Ο αστικός εκσυγχρονισμός του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο ανορθωτικός εκσυγχρονισμός των δεκαετιών του ΄50 και του ΄60. Ο πολιτικός εκσυγχρονισμός που ξεκίνησε με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και συνεχίστηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη.

Έφερε, με τον τρόπο, αυτό, στο προσκήνιο ξανά την έννοια του εκσυγχρονισμού, εξηγώντας ότι «έχοντας αυτή την βαριά παράδοση η γενιά μας καλείται να δώσει περιεχόμενο στον δικό της εθνικό στόχο, θα τον ονόμαζα «πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό». Με αυτόν τον όρο εννοώ τη μεγάλη προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλει η χώρα μας για να αντιμετωπίσει πολλές παθογένειες σε πολλά μέτωπα».

Η προσπάθεια αυτή πρόσθεσε δεν είναι μόνο πολιτική αλλά και κοινωνική, φιλόδοξη αλλά και δίκαιη, ριζοσπαστική αλλά και συμπεριληπτική. «Αναφέρομαι σε έναν δυναμικό εκσυγχρονισμό της ευρωπαϊκής πατρίδας μας, που θα εκδηλώνεται παντού, με κοινό παρονομαστή, με κοινό χαρακτηριστικό, το απτό, μετρήσιμο αποτέλεσμα. Είναι μια συνεχής και κεντρομόλος κίνηση, η οποία πρέπει να οδηγεί την κοινωνία ενωμένη προς τα εμπρός». «Βιώσαμε, άλλωστε, τους παλιούς ιδεολογικούς διαχωρισμούς και τις απατηλές υποσχέσεις», τόνισε.

Τα μέτωπα των μεγάλων αλλαγών

Σε ότι αφορά τις μεγάλες αλλαγές, χαρακτήρισε προσωπικό του στοίχημα την αναμόρφωση του ΕΣΥ, με το ΕΚΑΒ να ανάγεται σε πρώτη προτεραιότητα, απέδωσε «εξαιρετική σημασία» στην «Κοινωνική Ελλάδα». Αναφέρθηκε αναλυτικά στην Παιδεία, στα μέτρα για τους νέους, για την ενέργεια και το κλίμα, στη δικαιοσύνη, στο μεταναστευτικό, στα ατομικά δικαιώματα περιλαμβάνοντας τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, αν και γνωρίζει ότι το θέμα αυτό διχάζει το κόμμα του, στα εξοπλιστικά.

Σχετικά με την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, ανακοίνωσε ότι θα συστήσει άμεσα μια συμβουλευτική επιτροπή για θέματα τεχνητής νοημοσύνης. Σε ότι αφορά τη συνταγματική αναθεώρηση, δήλωσε ότι «είναι υποχρέωση μου να επιδιώξουμε τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις», και κάλεσε τον Νίκο Ανδρουλάκη να συμφωνήσει στην αλλαγή του άρθρου 16.

Ενδιαφέρον είχε η αναφορά του στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, λίγες ημέρες πριν από τη συνάντηση του με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγιπ Ερντογάν στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Θυμίζοντας τη φράση του Κένεντι, ότι δεν πρέπει να διαπραγματευόμαστε από φόβο, αλλά να μην φοβόμαστε να διαπραγματευόμαστε, επισήμανε ότι «δεν θα γυρίσουμε την πλάτη στον Ιστορία, αν έχουμε την ευκαιρία να τη διαμορφώσουμε».

«Πολύ περισσότερο», συνέχισε, «αν αυτή η «παγωμένη» διαφορά σαράντα και πλέον ετών, αντί να παγιωθεί μπορεί να μετατραπεί σε μια ειρηνική και δημιουργική λύση. Γι΄αυτό και η θέση μας παραμένει σταθερή, υπέρ μίας διευθέτησης στο Δικαστήριο της Χάγης, με βάση πάντα το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας». Ο κ. Μητσοτάκης μίλησε με αποφασιστικότητα για το θέμα αυτό, αλλά η Κοινοβουλευτική του Ομάδα δεν έδειξε ενθουσιασμό ούτε χειροκρότησε.

Ο αξιοπρεπής και χαμηλών τόνων Φάμελλος

Ο Σωκράτης Φάμελλος είχε μια αξιοπρεπή και χαμηλών τόνων παρουσία, σε αντίθεση με το ταμπεραμέντο που είχαμε συνηθίσει από τον Αλέξη Τσίπρα. Η προσπάθεια του ήταν περισσότερο να δείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι παρών και μάχιμος στη Βουλή, άλλωστε αν κάποιος δεν είναι ο πραγματικός αρχηγός ενός κόμματος η παρεμβατικότητά του είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένη.

Το στίγμα του Ανδρουλάκη

Ο Νίκος Ανδρουλάκης επιχείρησε να δώσει το δικό του διακριτό στίγμα, ανοίγοντας από τη μια πλευρά παράθυρο υπό όρους συναίνεσης για το άρθρο 16 και από την άλλη επαναφέροντας και μάλιστα με αιχμηρό τρόπο τα θέματα των υποκλοπών και των Τεμπών.

Ο νομοταγής Βασίλης Στίγκας

Οι αρχηγοί των μικρών κομμάτων δεν έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση, όλοι εμφανίστηκαν νομοταγείς και οι τόνοι τους ήταν μετριοπαθείς. Αυτά που είπαν είναι άλλο θέμα. Ο Βασίλης Στίγκας φανερά ανέτοιμος για τον ρόλο που ανέλαβε, διάβαζε με δυσκολία το χειρόγραφό του. Προσπάθησε να αποτινάξει το στίγμα του φασισμού και του ναζισμού και τους δεσμούς με τον Κασιδιάρη, αλλά προειδοποίησε ότι η χώρα «ισλαμοποιείται» και οι «ελληνόψυχοι» πρέπει να βρίσκονται σε εγρήγορση.

Ο «πατερούλης» Νατσιός

Αντίθετα, ο Δημήτρης Νατσιός, εμφανίστηκε σαν «πατερούλης» αναπτύσσοντας με άνεση τη δική του σκοταδιστική ατζέντα, προστασία της οικογένειας, ειδικά της πολύτεκνης, του αγέννητου παιδιού, τάχθηκε κατά του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, κλπ.

Σίγουρα ο Κυριάκος Βελόπουλος απέκτησε ισχυρό ανταγωνισμό. Αυτές οι απόψεις, που ενώνονται στην στρεβλή αντίληψη του έθνους (γένος το αποκαλούν) και της ορθοδοξίας, κάνουν πιο χτυπητές τις διαχωριστικές γραμμές, ανάμεσα σε αυτούς και στα υπόλοιπα κόμματα.

Εκφράζουν, ωστόσο, ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας που αντιστέκεται στην πρόοδο και δεν συγκινείται από τη δημοκρατία. Ίσως βγαίνοντας στο φως οι φορείς τους να εξαϋλωθούν μέσα στην παραδοξότητα και τον αναχρονισμό τους.

Επιμένει στο «αγάπη μόνο» η Ζωή

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, διαψεύδοντας όσους περίμεναν από εκείνη ακρότητες, επέμεινε στη γραμμή «αγάπη μόνο» πασπαλισμένη με ολίγη από «αμεσοδημοκρατία». Όσοι περίμεναν να δουν μια Βουλή – αρένα θα πρέπει να κάνουν υπομονή, αυτό το γλυκερό κλίμα δύσκολα θα διατηρηθεί στα επόμενα τέσσερα χρόνια.