Και ποιός, από ποιόν την ζητάει;
Από ανθρώπους ή από διαδικασίες;
Και γιατί; Εχει κανένα νόημα όταν ο παθών δεν συγχωρεί το α-συγχώρητο (την ανικανότητα);
Κι αν ζητάς συγχώρηση για πολλοστή φορά, αυτό προϋποθέτει εκ μέρους σου κάποιου είδους επιορκία, όταν μάλιστα ενα «άλλο αντί αλλου» νομιμοποιήει τον λόγο, τον ρόλο και την ιδιότητά σου ως πολιτικού; Και τότε νομίζεις πως αθωώνεσαι αυτομάτως όταν ζητάς «συγνώμη»;
Εχεις το δικαίωμα να ζητάς συγχώρηση και εν ονόματι των άλλων όταν εσύ είσαι ο Πρωθυπουργός;
Α’ , η συγχώρηση! Αλλά μόνο η απόγνωση δίνει λόγο ύπαρξης στη συγχώρηση. Κι’ εμείς, απ’ ότι φαίνεται, δεν είμαστε ακόμη αρκούντως απεγνωσμένοι ώστε να συγχωράμε και να μας συγχωρούν
Κι αν κρίνω από το προχθεσινό βίντεο με το φέρετρο που γλιστρούσε αθόρυβα στα χιόνια, απεγνωσμένοι είναι οι νεκροί.
Οι μόνοι που θα μπορούσαν σ’ αυτή τη χώρα να καταθέσουν πρόταση δυσπιστίας προς τους ζώντες.
