Είμαι πεπεισμένος ότι η λεγόμενη επιστημονική αντικειμενικότητα της επιτροπής εμπειρογνωμόνων παρέμεινε κατά βάθος υποκειμενική.
Ιδεολογικός αυτοπροσδιορισμός, ταμπεραμέντο, ιεραρχικές εξαρτήσεις, πολιτικές προτιμήσεις, φιλοδοξίες προβολής, υπήρξαν ανέκαθεν παράγοντες προσδιορισμού του γνωστικού αντικειμένου, της διαύγειας ή αντιστοίχως της εθελοτυφλίας του παρατηρητή, ο οποίος, στις μεν κοινωνικές επιστήμες είναι αδιαμφισβήτητα μέρος του πεδίου, στις δε θετικές, μέρος του γενικότερου πλαισίου της παρατήρησης, όπως για παράδειγμα, τα ερευνητικά κέντρα και οι φαρμακευτικές εταιρείες.
Τις ανακολουθίες στην αντιμετώπιση της πανδημίας (π.χ. μάσκες) αδυνατώ να τις εξηγήσω αλλιώς.
«Επιχείρηση Ελευθερίας»; Ανακολουθία, το πιθανότερο.
