Οποιος νομίζει ότι το άτομο αυτό απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της ευρείας τουρκικής κοινωνίας είναι ωσάν να την υβρίζει. Στις δημοτικές εκλογές του 2019 η τάση αμφισβήτησής του καταγράφτηκε από εκείνους που εξακολουθούν να προσβλέπουν σε κάτι άλλο.
Και τώρα επιδιώκει με κάθε τρόπο, επιλέγοντας τον πιο παράνομο, να φανατίσει εκείνους που τον πιστεύουν. Να τους αφιονίσει ακόμα περισσότερο. Τους δε άλλους να τους παγιδεύσει μη επιτρέποντάς τους να αμφισβητήσουν τα προσδοκώμενα κατορθώματα του. Οσα δηλαδή μπορεί να επιτύχει μέσα από συστηματικές παραβιάσεις του Διεθνούς Κράτους Δικαίου προς τα έξω, χρησιμοποιώντας τις τελευταίες ως τακτικές νομιμοποίησής του προς τα μέσα.
Το 2023, έτος εκλογών, είναι βέβαιο ότι δύσκολα θα του επιτραπεί να επανακατακτήσει την εξουσία. Εκτός και εάν τον αφήσουμε να κατέλθει ως ήρωας νικητής εναντίον του πολιτισμού. Και ταυτόχρονα όχι μόνο εναντίον της χώρας μας, αλλά του κόσμου όλου.
Εμείς δεν έχουμε παρά να επιμένουμε στους όρους της διεθνούς δικαιοταξίας. Διότι ό,τι εκεί, στη Χάγη, αποφασισθεί δεν θα είναι διόλου εύκολο για τον οποιοδήποτε να προσπερασθεί. Εμείς έτοιμοι, και πρέπει να το λέμε urbi et orbi, δεν βιαζόμαστε. Είναι ο μόνος τρόπος για να τερματιστεί αυτή η απίστευτη απειλή με την οποία υπό την κλαγγή των όπλων, και προβάλλοντας μια ιδιωτική εκδοχή του διεθνούς δικαίου, τη μελλοντική του πτώση προσπαθεί να ματαιώσει. Γι’ αυτό και θα επιθυμούσε το περίφημο θερμό επεισόδιο. Αλλά όχι το οποιοδήποτε. Μόνο αυτό που θα καταλογιζόταν σε εμάς, και που για εκείνον θα είχε και το μικρότερο εσωτερικό κόστος.
Σταθεροί – και πίσω από αρχές, του Μακρόν προεξάρχοντος – και χωρίς εξάρσεις, σοβαροί και ολιγόλογοι και έτσι διεθνώς υπολογίσιμοι, δεν βιαζόμαστε. Ο Ερντογάν δεν είναι η Τουρκία στη διαχρονική της προοπτική. Είναι το ατύχημά της. Ας δείξουμε και προς εκείνο το τμήμα της κοινωνίας της ότι τους έχουμε πλήρως αντιληφθεί. Και ότι τους υποστηρίζουμε.
Ο κ. Γιάννης Μεταξάς είναι επίτιμος καθηγητής πανεπιστημίων, τακτικό μέλος της Academie Europeenne Interdisciplinaire des Sciences.
