Ένα από τα βασικά ερωτήματα πάρα πολλών τις τελευταίες ημέρες, είναι: «Πάμε για πόλεμο για την Τουρκία;». Από το 1974 και την ημέρα της παράνομης εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο, είναι η κρισιμότερη περίοδος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ουσιαστικά βρισκόμαστε στο κόκκινο περισσότερο από κάθε άλλη φορά αυτά τα 45 χρόνια. Πολλές στιγμές στο παρελθόν υπήρξε ένταση με την Τουρκία–με κυριότερη και δραματικότερη στιγμή μετά το 1974, αυτή των Ιμίων τον Ιανουάριο του 1996.
Αυτό όμως που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα αναδεικνύει την επικινδυνότητα της κατάστασης με μια Τουρκία που αγνοεί πλήρως τόσο τις διεθνείς συμμαχίες όσο και το διεθνές δίκαιο.
Η στάση της Τουρκίας πρέπει να οδηγήσει και την Ελλάδα σε αλλαγή πλεύσης και την αναθεώρηση και αναπροσαρμογή των διεθνών της συμμαχιών και παράλληλα την αναβάθμιση άλλων που έχουν αποδείξει έμπρακτά πως είναι δίπλα της.
Το θετικό είναι ότι η ελληνική πολιτική τάξη παραμένει ψύχραιμη και εκπέμπεται μήνυμα ενότητας, παρά τις μεγάλες εσωτερικές αντιθέσεις για διάφορα ζητήματα.
Η Ελλάδα στην παρούσα φάση, οφείλει πέρα από τις διπλωματικές της κινήσεις που πλέον δεν επαρκούν, να ενισχύσει και την αποτρεπτική δύναμη της χώρας με ενίσχυση όπου χρειάζεται, χωρίς τις υπερβολές του παρελθόντος.
Παράλληλα, χρειάζεται να εμβαθύνει περισσότερο τις συμμαχίες με χώρες, όπως το Ισραήλ που είναι σε διαρκή σύγκρουση με την Τουρκία και βρίσκεται σε φάση συνεργασίας με την Ελλάδα τα χρόνια της κρίσης. Και αυτό είναι ένα θετικό σημάδι, καθώς από την εποχή της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου άρχισε η περαιτέρω ενίσχυση της ελληνοισραϊλινής συνεργασίας και πολύ σωστά προωθήθηκε ακόμα περισσότερο με τον Αντώνη Σαμαρά, συνέχισε ορθά ο Αλέξης Τσίπρας και στην ίδια γραμμή βαδίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Φθάνει όμως μόνο αυτό; Προφανώς και όχι. Υπάρχουν κινήσεις και άλλες να γίνουν για να ενισχυθεί περαιτέρω και η συμμαχία με τις ΗΠΑ και να αναθερμανθεί η σχέση με τη Ρωσία, αν και με την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια έγινε προσπάθεια να ξεπαγώσει λόγω και του γεωπολιτικού ρόλου που διαδραματίζει η Μόσχα στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Πρωτίστως όμως οφείλει η Ελλάδα να δει με μεγαλύτερη θέρμη την ενίσχυση της σχέσης με το Ισραήλ από πολλές πλευρές.
Είναι προφανές ότι η χώρα δεν επιθυμεί πόλεμο, αλλά οφείλει να προετοιμάζεται για όλα και ίσως για ένα θερμό επεισόδιο, τέτοιας έντασης που δεν είχε καταγραφεί τα τελευταία έτη.
Πάντως, μια χώρα, εάν θέλει ειρήνη, κατά το παλαιό γνωμικό, ετοιμάζεται για πόλεμο, με ότι αυτό σημαίνει σε όλα τα επίπεδα.
