Η ΕΠΙΔΕΞΙΑ σκηνοθετημένη κατάρριψη του παγκόσμιου ρεκόρ του μαραθωνίου και το σπάσιμο του κλοιού των δύο ωρών ως πράξη εμπεριέχει δύο αδιάψευστα στοιχεία καταδίκης. Φυσικά, όχι για πρώτη φορά, της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας μέσω του αθλητικού θεάματος αλλά κυρίως ως σύμπτωμα εκφυλισμού, από καθαρά αγωνιστική άποψη. Το θαυμαστό επίτευγμα επετεύχθη στη Βιέννη σε διαδρομή επιμελέστατα ομαλή και ευνοϊκή, με καλές καιρικές συνθήκες αλλά και ταυτόχρονα με τις τεχνολογικές εφαρμογές, την αντικατάσταση των «αντιπάλων» με δεκάδες(!) λαγούς που μεθοδευμένα και μετά από την παροχή των καλών υπηρεσιών τους αποσύρονταν… Δηλαδή πλήρης απουσία του πάλαι ποτέ (παλιομοδίτικου γαρ) αποκαλουμένου «ευγενής άμιλλα». Και για να είμαστε πραγματιστές, έλειψαν η αναμέτρηση, η αντιπαλότητα, ο συναγωνισμός / ανταγωνισμός και ό,τι άλλο εννοιολογικά προσφέρεται.
ΑΥΤΗ η ιστορική επιτυχία είναι αστείο να αντιμετωπιστεί με την ανακοίνωση ότι η επίδοση δεν θα αναγνωριστεί, ως διαβλητή φύσει και θέσει. Δεν ξέρουμε πόσο γαλήνιος θα είναι στον ύπνο του ο αείμνηστος φιλέλληνας Μισέλ Μπρεάλ που είχε την έμπνευση τέλεσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 δρόμου που ανέπεμπε στον αρχαιοελληνικό κόσμο, καθώς αγνοούσε πόσο απείχε ο Μαραθώνας από το Καλλιμάρμαρο.
ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΥΜΕ ότι ο καινοτόμος σερ Σεμπάστιαν (Κόε), ο οποίος αρέσκεται να διαλαλεί ότι ο κόσμος εξελίσσεται (προς το καλύτερο;) και πρέπει να είμαστε τολμηροί, θα αντιληφθεί την απειλή και δεν θα περιοριστεί στην τυπική και ανώδυνη μη αναγνώριση (δηλαδή στάχτη στα μάτια). Μήπως περιμένει κάποιος ακοντιστής να πετά άνευ αντιπάλου 100 μέτρα και μια αθλήτρια στο επί κοντώ, μόνη επίσης, να πηδά έξι μέτρα; (Να σημειωθεί ότι η παράσταση της Βιέννης κόστισε στον παραγωγό της 17 εκατ. ευρώ.)
ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ της τέως IAAF και νυν World Athletics αλλά και της ΔΟΕ, των ομοσπονδιών και των ίδιων των κρατών είναι σαφείς. Να τεθεί φραγμός με κάθε τρόπο σε τέτοια φαινόμενα που στο άμεσο μέλλον θα πολλαπλασιαστούν και θα πάρουν μορφή κερδοσκοπικής επιδημίας, που θα ξεπεράσουν κάθε ανεκτό όριο και θα αποτελέσουν τη χαριστική βολή στο αναμφίβολα βαρύτατα τραυματισμένο ήδη «ευ αγωνίζεσθαι». Η περίπτωση του μαραθωνίου της Βιέννης μόνο τους αφελείς, τους ανυποψίαστους και φυσικά τους έχοντες άμεσα και έμμεσα συμφέροντα ευχαριστεί, αλλά στην πραγματικότητα ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για νέα εποχή του ήδη παραποιημένου αθλητισμού, σε πλείστες όσες όψεις.
