Στην κυριολεξία είναι ν’ ανατριχιάζει κανείς, όταν συλλογίζεται, ότι ο Χρήστος Σπίρτζης, γεννημένος το 1969 στην Αθήνα και απόφοιτος του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, και βεβαίως σημερινός υπουργός Υποδομών κλπ στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, από σαρξ εκ της σαρκός του ΠΑΣΟΚ, στα φοιτητικά και μετέπειτα χρόνια, κατάντησε όχι απλώς λιποτάκτης, αλλά και ένα είδος νεογενίτσαρου, στο χώρο του ελληνικού σοσιαλδημοκρατικού κινήματος.
Βαρειές οι λέξεις λιποτάκτης, νεογενίτσαρος, γιατί όχι και αυτομολών στις τάξεις των αντιπάλων. Όμως έννοιες τεκμηριωμένες, διότι ο κάθε ρίψασπις αυτοχαρακτηρίζεται με τη συμπεριφορά και τη ρευστή συνείδησή του.
Μόλις πριν από δύο εικοσιτετράωρα λοιπόν, ο κ. Χρήστος Σπίρτζης παρότρυνε τον πρόεδρο της ελληνικής Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών ταξί Θύμιο Λυμπερόπουλο να μετατρέψει τα ταξί των μελών της Ομοσπονδίας του σε εκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την διπλή εκλογική αναμέτρηση της 26ης τρέχοντος μηνός.
Εάν επρόκειτο για αστείο θα μας ήταν αρκετό να το χαρακτηρίσουμε επαρκώς ως ανόητο και όχι απλώς κρύο, αλλά κατεψυγμένο. (Άλλωστε ο άνθρωπος δεν φημίζεται για τα… πνευματώδη αστεία του…).
Εδώ όμως μιλάμε για μια παρότρυνση που ισοδυναμεί με το έγκλημα της χειρότερης προδοσίας των ίδιων των μετεφηβικών κεντροαριστερών επιλογών του, για τις οποίες άλλωστε και τιμήθηκε αργότερα με την αιρετή κατάκτηση της προεδρίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου αλλά και με την συμπαράταξή του με τον Γιώργο Παπανδρέου, κατά την εκλογή του στο αξίωμα του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Και σα να μην αρκούσαν όλες οι σωρευτικές πολιτικές, colotumbes του ανδρός, ο ίδιος διέπραξε τη χειρότερη κίνηση, στο σύνολο της μέχρι σήμερα πολιτικής καριέρας του, ζητώντας από τον Θύμιο Λυμπερόπουλο, αναβιώνοντας ένα από τα αισχρότερα χρονικά του «βρώμικου ‘89», να επιστρατεύσει όλους τους ταξιτζήδες, για την μετατροπή των ταξί σε κέντρα πανάθλιας τρομοκρατικής προπαγάνδας υπέρ του καθεστωτικού ΣΥΡΙΖΑ.
Την επιστράτευση των ταξιτζήδων (με το… αζημίωτο), σ’ εκείνη την εκλογική αναμέτρηση, ο Χρήστος Σπίρτζης την έζησε και τη θυμάται γιατί ήταν τότε 20 χρόνων. Και μάλιστα ενταγμένος στο ΠΑΣΟΚ.
Ήταν τότε, που οι πιο άξεστοι καλοπληρωμένοι τραμπούκοι της ταξιτζήδικης πιάτσας μόνον που δεν ξυλοκοπούσαν όποιους επιβάτες διαφωνούσαν με τη… διαφώτισή τους!
Ασφαλώς και θυμάται ο κύριος Χρήστος Σπίρτζης την τρομοκρατία των 4 τροχών των «ημέτερων» μίσθαρνων ταξιτζήδων, που με την εξαγορά τους εκείνη είχαν διασύρει και είχαν κακοχαρακτηρίσει έναν, από τους συμπαθέστερους κλάδους Ελλήνων βιοπαλαιστών.
Όμως, στα 30 χρόνια που διέρρευσαν από το χρονικό της ντροπής του «βρώμικου ‘89», οι έλληνες ιδιοκτήτες και οδηγοί ταξί έγιναν στη μεγίστη πλειονότητά τους υποδείγματα ευγενέστατων και έντιμων επαγγελματιών, αποκηρύσσοντας το μελανό στίγμα της συστράτευσης των συναδέλφων τους με τον αριστερο-δεξιό «ματωμένο γάμο» του ’89.
Από την άποψη αυτή, ο Χρήστος Σπίρτζης διέπραξε τη χειρότερη πολιτική γκάφα του, που δεν εξαγνίζεται με την οποιαδήποτε άγνωστη άλλωστε για το πολιτικό λεξιλόγιο του ΣΥΡΙΖΑ λέξη, που λέγεται συγγνώμη…
