Το «Οινόραμα» η μεγάλη έκθεση κρασιού στο Ζάππειο, στηρίζει εδώ και 25 χρόνια την αναγέννηση του Ελληνικού Κρασιού και συνεχίζει να το κάνει με πανθομολογούμενη επιτυχία. Η εξωστρέφεια και οι εξαγωγές του κλάδου ανεβαίνουν όπως ανεβαίνει και η ποιότητα των κρασιών. Τα terroirs και οι ποικιλίες αναδεικνύονται οι ονομασίες ΠΟΠ και ΠΓΕ «αξίζουν» όλο και περισσότερο το όνομά τους.

Εφέτος 18 περίπου νέα οινοποιεία, μικρών παραγωγών συμμετείχαν για πρώτη φορά. Ο «Γευσιγνώστης» τους εύχεται κάθε επιτυχία.

Για τα «ποσοτικά» στοιχεία της έκθεσης να πούμε ότι πάνω από 250 οινοποιεία με περισσότερα από 2000 κρασιά και αποστάγματα ήταν παρόντα στην έκθεση και ανοίχτηκαν γύρω στις 25,000 φιάλες κρασί που είχαν την χαρά να δοκιμάσουν όχι μόνο το κοινό αλλά και ειδικοί Ελληνες και ξένοι. Στην «Πλατεία Γευσιγνωσίας» δοκιμάστηκαν 240κρασιά, επιλεγμένα από τους παραγωγούς ως πιο αντιπροσωπευτικά των  περιοχών τους. Παρατήρησα την αύξηση των ροζέ κρασιών ενδεικτική της ανερχόμενης τάσης διεθνώς (στην Γαλλία έχουν σχεδόν «προσπεράσει» τα λευκά).

Παρουσιάστηκαν 425 νέες κυκλοφορίες, δηλαδή κρασιά που βγήκαν στην

αγορά από το περσινό Οινόραμα μέχρι σήμερα.

Στην αίθουσα των «Οινικών Αποκαλύψεων», φιλοξενήθηκαν 36 πολύ

μικρά οινοποιεία η παραγωγή των οποίων δεν ξεπερνά τις 30.000 φιάλες ετησίως.

Στο «Wine Bar» «δειγματίστηκαν» 56 κρασιά από αφανείς ποικιλίες αμπέλου, κρασιά ελάχιστης οινολογικής παρέμβασης και κρασιά από μη-συμβατικές μεθόδους οινοποίησης και παλαίωσης, που επίσης είναι ανερχόμενη και ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα τάση στο χώρο του κρασιού.

Και για να μαθαίνουμε κάπως και τον …ανταγωνισμό δοκιμάσαμε 160 κρασιά του

παγκόσμιου αμπελώνα από διάφορες χώρες.

Η  έκθεση μάς υποδέχεται κάθε χρόνο με μια «εγκατάσταση» όμορφη και ευρηματική στην είσοδο, φέτος  ήταν φιλοτεχνήμένη από την Έλενα Σταυροπούλου, με άξονα τις 25 αφίσες του Οινοράματος από το 1994 μέχρι σήμερα. Και επειδή πάντα από κάθε έκθεση φεύγεις με το «κατιτίς» σου, φέτος για να γιορτάσουμε τα 25 χρόνια του Οινοράματος φύγαμε εκτός από το αναμνηστικό ποτήρι γευσιγνωσίας με το λογότυπο τυπωμένο με φύλλο χρυσού, παρακαλώ, 18 καρατίων), και μία αναμνηστική

καρφίτσα (pin) για το πέτο και για τον….τροχονόμο που θα διέκρινε το κέφι  μας στην οδήγησή μας…. Αστειεύομαι βέβαια, αλλά όχι ως προς την διάθεση, είναι μια έκθεση που σού φτιάχνει το κέφι, γιατί βλέπεις ζωντανά την πρόοδο που γίνεται όλ’ αυτά τα χρόνια στην ελληνική αμπελουργία και οινοποίηση.