Η ήδη «πλούσια» γαστρονομικά Τήνος, αποκτά ένα νέο εστιατόριο που θα «ανεβάσει» ακόμη περισσότερο τον πήχυ της γαστρονομικής προσφοράς του νησιού, ιδιαίτερα όσον αφορά το κρέας υψηλής ποιόητας. Μιλάμε για το εστιατόριο της Φάρμας Μπράλου που το καλοκαίρι (από τις αρχές Ιουνίου και έπειτα και μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου) «ταξιδεύει» από το Κολωνάκι στην Τήνο.
Η ίδια ομάδα στην κουζίνα με επικεφαλής τον Μιχάλη Νουρλόγλου και chefs de cuisine τους Παναγιώτη Ζώκο και Αγαπητό Τσακαλάκη. Το μενού καλοκαιρινό, με έντονη παρουσία των τοπικών τηνιακών προϊόντων σε κάθε πιάτο, και την κλασσική πια butcher’s corner όπου εκτίθενται τα κρέατα της Φάρμας προς επιλογή από τους πελάτες. Για τον «δρόμο» μπορείτε να ζητάτε σε κουτάκι και ένα από τα σπέσιαλ χάμπουργκερ που θα φτιάχνει το μαγαζί. Η γενική ιδέα είναι κρέας της επιλογής σας από την φάρμα στο πιάτο, μια ντουζίνα περίπου μαγειρευτά μεταξύ των οποίων και ψάρια και θαλασσινά, κρύες σούπες, σαλάτες και βέβαια γλυκά και παγωτά. Για να δοκιμάζουμε το καλοκαιρινό μενού μας κάλεσαν στο εστιατόριο του Κολωνακίου. Δεν το δοκιμάσαμε βεβαίως ολόκληρο 30 και, πιάτα αλλά μια μεγάλη ποικιλία από τα πιο χαρακτηριστικά.
Ξεκινήσαμε με μια κρύα σούπα ντομάτας με σπιτικά κρουτόν, νόστιμη και καλοκαιρινή τύπου γκαθπάτσο. Τη διαφορά την έκανε το εξαίρετο ωμό ελαιόλαδο βασιλικού που έμπαινε από πάνω και ανέβαζε τη γεύση. Ακολούθησε μια «κλασσική» μελιτζανοσαλάτα, σκούρη, με μπόλικο μαϊντανό, all time classic αλλά… για κάποιο λόγο που λέγεται ίσως κάπαρη ή ελιές, από τις πιο νόστιμες που έχω φάει. Μια φέτα με σάλτσα ντομάτας ελαφρώς σαν ζελέ, κι’ αυτό ωραίο και καλοκαιρινό μια διαφορετική παρουσίαση της φέτας, μια σαλάτα με πολύχρωμα ντοματίνια, ελιές, μους φέτας και φύτρες κρεμμυδιού, φίνα παραλλαγή της «χωριάτικης», μια φάβα, το κλασσικό κυκλαδίτικο πιάτο αλλά με σάλτσα ντομάτας, ντοματάκια, κάππαρη και καπαρόφυλλα, ωραία τόσο ως γεύση αλλα και ως εικόνα στο πιάτο, μια σαλάτα με δύο ειδών σπαράγγια (άσπρα και αβρωνιές) που εμένα προσωπικά με ενθουσίασε, και γιατί αγαπώ πολύ τα σπαράγγια αλλά και γιατί η σαλάτα συνδύαζε διαφορετικές υφές, ποικιλία πρασινάδων, είχε εντάσεις, αλλά και γλυκύτητα, ένα αυγό μάτι στο κέντρο, που έδενε αρκετά με τα υπόλοιπα υλικά, ήταν γενικώς ένας πολύ επιτυχημένος συνδυασμός. Ρώτησα που θα βρίσκουν σπαράγγια το καλοκαίρι και μού είπαν ότι υπάρχουν υδροπονικές καλλιέργειες που έχουν φρέσκα σπαράγγια και το καλοκαίρι. Για να «τσιμπάμε» μέχρι το επόμενο πιάτο κολοκυθάκια τηγανητά αλλά κομμένα πολύ λεπτά σπίρτα με μια σάλτσα μαγιονεζοειδή με ελάχιστο wasabi. Προσωπικώς μπορώ να ζήσω και χωρίς wasabi, έλα όμως που εδώ ταίριαζε πολύ γιατί αφαιρούσε την «λαδίλα» της μαγιονέζας, και σήκωνε τα απλά τηγανητά κολοκυθάκια. Μύδια αχνιστά με ντοματίνια, πιπεριά και σαλάμι Τήνου, μια ιδέα παράξενα, λίγο σαν καπντιστά που άρεσαν πολύ σε όλους. Ένα κυκλαδίτικο σφουγγάτο με γραβιέρα και σύγλινο, πλούσια και χορταστική γεύση. Ακολούθησε ένα εξαίσιο πράσινο ριζότο (με ρόκα) και αγκιναράκια Τήνου (που αγόραστηκαν στην εποχή τους, τα επεξεργάστηκαν με λεμόνι και τα συντήρησαν ην κατάψυξη) , έντονα λεμονάτο που με ενθουσίασε. Ενας απλός (τρόπος του λέγειν) μουσακάς με μελιτζάνες κολοκυθάκια και πατάτες χωρίς μπεσαμέλ με γιαουρτόκομμα. Εδώ μού φαίνεται ότι φάνηκε καλύτερα το ταλέντο του σεφ∙όλα ήταν κλασσικά, η πιο συνηθισμένη συνταγή αλλά, κάτι στα μυρωδικά, κάτι στα μπαχαρικά της σάλτσας, κάτι στον κιμά ελάχιστο, ανεπαίσθητο, έκαναν την διαφορά. Για το τέλος σουτζουκάκια με σάλτσα ντομάτας, ελαφρά, ατηγάνιστα πάνω σε μελιτζανοπουρέ τύπου χουνκιάρ αλλά και πάλι με κάτι αλλοιώτικο που θύμιζε μεν αλλά δεν ήταν το κλασσικό χουνκιάρ.
Η Τήνος τελικώς εξελίσσεται σε έναν από τους σημαντικότερους γαστρονομικούς προορισμούς της Ελλάδας. Και δεν είναι μόνο για το νησί καλό αλλά και για τους ξένους επισκέπτες μας.
