Η χώρα έχει πληρώσει πολύ ακριβά τις πράξεις και τις παραλείψεις της ανερμάτιστης και ιδεοληπτικής διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Στο πεδίο της οικονομίας, οι επιχειρηματικές προσδοκίες και η καταναλωτική εμπιστοσύνη υποχώρησαν, πολλαπλασιάστηκαν τα «λουκέτα» στην αγορά, εκτοξεύθηκαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου, διογκώθηκε το ιδιωτικό χρέος, επιδεινώθηκε η ανταγωνιστικότητα της χώρας, επιβλήθηκαν κεφαλαιακοί περιορισμοί, αυξήθηκε το κόστος δανεισμού, συρρικνώθηκαν οι καταθέσεις ιδιωτών και επιχειρήσεων, οι τράπεζες χρειάστηκαν μια νέα ανακεφαλαιοποίηση μετά την οποία το Δημόσιο έχασε ιδιοκτησία και κεφάλαια, η χώρα παραμένει «απούσα» – δυόμιση χρόνια μετά την έναρξή του – από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, νέα αχρείαστα μνημόνια επιβλήθηκαν, υψηλά και για πολλά χρόνια πρωτογενή πλεονάσματα συμφωνήθηκαν, πολλά δισεκατομμύρια νέα μέτρα λιτότητας ελήφθησαν, το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών συρρικνώθηκε σημαντικά.
Και σήμερα, παρά την κυκλική ανάταξη και τη βελτίωση που έχει επέλθει σε κάποιους μακροοικονομικούς δείκτες εξαιτίας της – με μεγάλη καθυστέρηση και τεράστιο κόστος – ολοκλήρωσης της 2ης αξιολόγησης, η χώρα όχι μόνο δεν έχει φτάσει ακόμη εκεί που ήταν το 2014, αλλά συνεχίζει να «σέρνεται» στο τέλμα.
Η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών έχει εξαντληθεί, οι κατασχέσεις πολλαπλασιάζονται, η εσωτερική στάση πληρωμών διευρύνεται και διογκώνεται, αποκρατικοποιήσεις καρκινοβατούν, σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές δεν πραγματοποιούνται, η Κυβέρνηση βάζει συνεχή εμπόδια στην υλοποίηση επενδύσεων, η ολοκλήρωση της 3ης αξιολόγησης μετατίθεται – από το τέλος Οκτωβρίου – στην καλύτερη περίπτωση για το Δεκέμβριο.
Συνεπώς, στόχος της επόμενης Κυβέρνησης, της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, θα είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων για την έξοδο της χώρας από την πολυετή και πολύπλευρη κρίση, παρά τις επώδυνες δεσμεύσεις και τις μνημονιακές πολιτικές στις οποίες έχει συμφωνήσει η σημερινή Κυβέρνηση με τους δανειστές για μετά τη λήξη του 3ου Προγράμματος, το καλοκαίρι του 2018.
Προς αυτή την κατεύθυνση, ο Πρόεδρός της κ. Κ. Μητσοτάκης, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, κατέθεσε ένα ολοκληρωμένο και ρεαλιστικό σχέδιο επίτευξης διατηρήσιμης ανάπτυξης, δημιουργίας νέων θέσεων απασχόλησης και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.
Βασικοί άξονες αυτού του σχεδίου είναι:
1ος άξονας: Η αλλαγή της δημοσιονομικής πολιτικής, με την απλοποίηση και σταθεροποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και με τη στοχευμένη και σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών νοικοκυριών και επιχειρήσεων (μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις, μείωση του ΕΝΦΙΑ, μείωση του φόρου στα μερίσματα, αύξηση του ορίου για υποβολή ΦΠΑ, παροχή φορολογικών κινήτρων για επενδύσεις σε έρευνα και καινοτομία, μείωση της φορολογίας ανάλογα με τις θέσεις εργασίας που δημιουργούνται).
Αυτό θα γίνει με τη χρήση ισοδυνάμων που θα προκύψουν, μεταξύ άλλων, από την αξιολόγηση των δαπανών, τη δημοσιονομική πειθαρχία σε όλους τους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, την αυστηρότερη αναλογία προσλήψεων/αποχωρήσεων στο Δημόσιο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, την παραχώρηση ορισμένων λειτουργιών στον ιδιωτικό τομέα μέσω συμπράξεων του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, την ενίσχυση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, τους αυστηρότερους ελέγχους, τη βελτίωση της φορολογικής συμμόρφωσης και την επέκταση της χρήσης των ηλεκτρονικών συναλλαγών.
Επιπλέον, θα επιδιωχθεί μια νέα ρήτρα μεταρρυθμίσεων και ανάπτυξης, με σκοπό την επίτευξη υψηλότερων ρυθμών οικονομικής μεγέθυνσης σε σχέση με τις σημερινές εκτιμήσεις των θεσμών (1%), που θα προσεγγίζουν ή/και θα υπερβαίνουν την αναπτυξιακή δυναμική που καταγραφόταν στις εκθέσεις τους το 2014 (1,9%).
Η αύξηση του πλούτου, και πάλι σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, θα οδηγήσει στη βελτίωση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους, αφού στα τρέχοντα επίπεδα χρέους, μία αύξηση του ρυθμού μεταβολής του ονομαστικού Α.Ε.Π. κατά 1 ποσοστιαία μονάδα οδηγεί σε μείωση του λόγου χρέους/Α.Ε.Π. κατά 1,8 ποσοστιαίες μονάδες. Αντίθετα, μια αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος κατά 1 ποσοστιαία μονάδα του Α.Ε.Π. οδηγεί σε μείωση του λόγου χρέους/Α.Ε.Π., μόνο, κατά 1 ποσοστιαία μονάδα, και αυτό στην καλύτερη περίπτωση, όταν ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής ισούται με μηδέν, το οποίο είναι γνωστό πως δεν ισχύει.
Αυτό, με τη σειρά του, θα οδηγήσει στη σταδιακή μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος. Ο δημοσιονομικός χώρος που θα δημιουργηθεί θα χρησιμοποιηθεί, σταδιακά και σε βάθος τετραετίας, για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, τη μείωση του κατώτατου φορολογικού συντελεστή για τα φυσικά πρόσωπα, την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και τη μείωση του ΦΠΑ.
Παράλληλα, θα ενισχυθεί η κοινωνική αλληλεγγύη και συνοχή, με την καθολική επέκταση και αναβάθμιση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
2ος άξονας: Η υλοποίηση μεταρρυθμίσεων που θα βελτιώσουν την διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, θα ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα και θα δημιουργήσουν νέες θέσεις απασχόλησης.
Με την απλοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης, τη ριζική βελτίωση του χωροταξικού και πολεοδομικού πλαισίου, τον εξορθολογισμό του νομοθετικού πλαισίου για τις βιομηχανικές περιοχές, την ταχύτατη υλοποίηση των ήδη σχεδιασμένων αποκρατικοποιήσεων, την προώθηση εμβληματικών επενδύσεων, την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, τον εξορθολογισμό της λειτουργίας του Κράτους, τη μείωση των διοικητικών βαρών, την απλούστευση των διαδικασιών, τη νέα οργάνωση της Κυβέρνησης και της ανώτατης διοίκησης.
3ος άξονας: Η ενίσχυση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία.
Με την αξιοποίηση των διαθέσιμων Ευρωπαϊκών κονδυλίων, την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου και τη σταδιακή εξομάλυνση της πιστωτικής επέκτασης.
Αυτό που χρειάζεται είναι η εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης που θα επαναφέρει καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα και θα οδηγήσει στην κατάργηση των ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων, η βελτίωση της διεθνούς εικόνας της χώρας η οποία θα μειώσει το κόστος δανεισμού των τραπεζών, η ορθολογική αντιμετώπιση του υψηλού συσσωρευμένου αποθέματος μη εξυπηρετούμενων δανείων, ώστε να γίνει καλύτερη διαχείριση του παθητικού και του ενεργητικού των πιστωτικών ιδρυμάτων.
Παράλληλα, προτείνεται η εισαγωγή ενός λευκού μητρώου επιχειρήσεων, προσφέροντας κίνητρα με μειωμένες εισφορές για τις συνεπείς ασφαλιστικά επιχειρήσεις.
4ος άξονας: Η υιοθέτηση μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας.
Στόχος αυτής πρέπει να είναι η μετάβαση από μια οικονομία βασισμένη στην κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων, σε μια ανταγωνιστική και εξωστρεφή οικονομία, προσανατολισμένη στις επενδύσεις, τις εξαγωγές και την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε κλάδου (με έμφαση στον τουρισμό, στον πρωτογενή τομέα, στις υποδομές, στον ορυκτό πλούτο της χώρας κ.α.).
Βασικός πυλώνας πρέπει να είναι η επένδυση στις ενδογενείς πηγές ανάπτυξης, δίνοντας έμφαση στη διαμόρφωση ενός ποιοτικού, ανοικτού και διεθνοποιημένου συστήματος εκπαίδευσης, κατάρτισης και δια βίου μάθησης και ενός εθνικού «οικοσυστήματος» έρευνας.
Συμπερασματικά, αυτό το σχέδιο είναι ικανό να απελευθερώσει μη παραγωγικά δεσμευμένους ή αδρανείς πόρους της οικονομίας και να μας βγάλει από τον καταστροφικό κύκλο της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής μιζέριας.
Σχέδιο που θα επαναφέρει τη χώρα σε ανοδική πορεία με στόχο την ολόπλευρη ισχυροποίησή της.
Διότι οι Έλληνες αξίζουμε και μπορούμε καλύτερα.
