Η ιστορία των ξανθών δυνατών γιων των «πάγων και των ηφαιστείων» ολοκληρώθηκε μέσα στην βροχή που έπεφτε στο χορτάρι του Stade de France. Το παραμύθι των Ισλανδών που η Ευρώπη και ίσως ο κόσμος γνώρισε μέσα από το ποδόσφαιρο θα παραμείνει για πάντα.
Η τελευταία φωτογραφία μας έφερε πίσω στην ημέρα της έναρξης, όταν ο Αρον Γκούναρσον με δάκρυα στα μάτια, καθοδηγούσε το χειροκρότημα με την ισχυρή-γνωστή πια-κραυγή «Hu, HU, HU». Τα 130 ηφαίστεια στο νησί του πάγου δεν είναι απενεργοποιημένα, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι από 10.000 οπαδούς, που και χθες σχημάτισαν για μία ακόμα φορά το δικόν τους μπλε κύμα.
Η Ισλανδία, που μετέφερε το 10% του πληθυσμού της στην Γαλλία για το Euro 2016 και είχε 98% τηλεθέαση στα ματς της εθνικής της , δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Περισσότερο επειδή ο Γκούναρσον και οι φίλοι του αγωνίστηκαν σε κάθε παιχνίδι, χωρίς να φοβούνται. Σημείωσαν γκολ σε κάθε ματς, και σε κάθε παιχνίδι δέχθηκαν γκολ. Κέρδισαν με το κεφάλι ψηλά, έκαναν δικούς της τους ουδέτερους φιλάθλους, διασκέδασαν όλους εκείνους που βρέθηκαν στα στάδια ή μπροστά στην τηλεόραση, παρακολουθώντας το ρομαντικό τους παιχνίδι. Βγαλμένο κάποιες φορές από το παρελθόν στα αγγλικά γήπεδα.
Η Ισλανδία και οι φίλοι της είναι το πιο όμορφο κομμάτι αυτού του τουρνουά, που ξεκίνησε με τις τρομερές συγκρούσεις μεταξύ των Αγγλων χούλιγκαν στη Μασσαλία, με Ρώσους και Γάλλους. Κάποιοι από τους Ισλανδούς ίσως κερδίσουν μία νέα ποδοσφαιρική στέγη. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Εκείνο που ποτέ δεν θα ξεχαστεί, είναι ο ήχος της κραυγής των «Βίνγκς», το μοναδικό τους χειροκρότημα
