Μια Χίλαρι δεν ζητάει ποτέ συγγνώμη και ανησυχεί τους υποστηρικτές της

Είναι δύσκολο να μην αισθανθούμε λύπηση για τη Χίλαρι Κλίντον. Για δεύτερη φορά στην πολιτική της καριέρα απειλείται από έναν ηθικολόγο γερουσιαστή με λίγα επιτεύγματα στο ενεργητικό του, ο οποίος την κατηγορεί για επίδειξη κακής κρίσης στο Ιράκ, ενώ ο ίδιος με ευκολία συγκεντρώνει εκατομμύρια από μικρές δωρεές στο Διαδίκτυο, οι πολυπληθείς προεκλογικές ομιλίες του έχουν αέρα ροκ σταρ και η δημοτικότητά του αυξάνεται μεταξύ των νέων γυναικών.

Αλλά τουλάχιστον την προηγούμενη φορά επρόκειτο για έναν εκθαμβωτικό νεοφερμένο, τον Μπαράκ Ομπάμα, η παρουσία του οποίου έσπαγε και ένα πολιτισμικό φράγμα. Τώρα είναι ένας γκρινιάρης 74χρονος δημοκρατικός σοσιαλιστής.

Πηγές κοντά στην προεκλογική εκστρατεία της λένε ότι η Χίλαρι έχει γίνει ιδιαίτερα ανήσυχη. Το déjà vu εξόργισε τον Μπιλ Κλίντον, ο οποίος σε μια ομιλία του στη Νέα Υόρκη είπε ότι είναι λογικό οι νεαροί υποστηρικτές του Μπέρνι Σάντερς να ενθουσιάζονται επειδή ακούγεται όμορφο να λέει κάποιος «απλά πυροβολήστε ένα στα τρία άτομα στη Γουόλ Στριτ και όλα θα πάνε καλά».

Στο πρόσφατο ντιμπέιτ Κλίντον – Σάντερς στο Μπρούκλιν υπήρξαν κακοφωνίες, φαρισαϊσμοί και φυσικά ανοησίες. Η Χίλαρι κοιτούσε τον Μπέρνι σαν να ήθελε να τον υπνωτίσει και να τον κάνει να φύγει. Ο Μπέρνι ταξίδεψε στο Βατικανό εκείνο το βράδυ για να υπερθεματίσει την εικόνα του ηθικού υποψηφίου που έχει για τον εαυτό του.

Και η Χίλαρι πήγε στην Καλιφόρνια υπερθεματίζοντας την εικόνα του ιδιοτελούς υποψηφίου που παρουσιάζει ο Μπέρνι για την ίδια. Παρέστη σε εκδηλώσεις συγκέντρωσης πόρων του Τζορτζ και της Αμάλ Κλούνεϊ στο Σαν Φρανσίσκο, που κόστιζαν 33.400 δολάρια το άτομο για μία θέση σε τραπέζι και 353.400 δολάρια για δύο θέσεις στην κεφαλή των τραπεζιών.

Ο Σάντερς την κατηγόρησε ότι ικανοποιούσε τις ορέξεις του Ισραήλ όταν εκείνη είπε ότι «αν ο Γιάσερ Αραφάτ συμφωνούσε με τον σύζυγό μου στο Καμπ Ντέιβιντ, θα υπήρχε παλαιστινιακό κράτος εδώ και 15 χρόνια». Η Χίλαρι μπορεί να έχει δίκιο όταν λέει ότι ο Μπέρνι είναι υπερβολικά ιδεολόγος.

Αλλά και ο Μπέρνι έχει δίκιο όταν λέει ότι η κρίση της Χίλαρι δεν ήταν πάντα σωστή. Δείχνει ότι δεν μπορεί να μάθει από τα λάθη της. Από το σύστημα υγείας και το Ιράκ ως την ηλεκτρονική της αλληλογραφία, ζητάει συγγνώμη μόνο αν της βάλεις το πιστόλι στον κρόταφο.

Και ακόμη και τότε δίνει την εντύπωση ότι αυτό για το οποίο λυπάται είναι ότι δέχεται κριτική και όχι για το ότι έκανε λάθος. Δεν παραδέχθηκε ποτέ, ούτε ίσως στον εαυτό της, ότι η διαχείριση διπλωματικών e-mail με απόρρητες πληροφορίες μέσω του ιδιωτικού της server ήταν μια ανεύθυνη και ανόητη κίνηση.

Δεν θα ήταν όλα καλύτερα αν η Χίλαρι απλά παραδεχόταν κάποια λάθη της; Αν έλεγε ότι οι προθέσεις της στη Λιβύη ήταν καλές αλλά την απέσπασαν άλλα παγκόσμια ζητήματα και ότι αυτή η εμπειρία της θα την έκανε τώρα καλύτερη πρόεδρο; Οταν ο Μπαράκ Ομπάμα προειδοποιήθηκε από ορισμένους υποστηρικτές του το 2002 να μην τοποθετηθεί κατά της εισβολής στο Ιράκ επειδή μπορεί να επηρέαζε το πολιτικό του μέλλον, εκείνος απάντησε ότι θα το έκανε ούτως ή άλλως επειδή ο πόλεμος ήταν πολύ κακή ιδέα.

Αυτό που με ανησυχεί είναι το αν η Χίλαρι έχει την αυτοπεποίθηση να λάβει αποφάσεις που έρχονται σε αντίθεση με τα πολιτικά της συμφέροντα. Εχει τη δύναμη να πει «αυτό είναι πολύ κακή ιδέα»;