Σαν να μπορούσε να δαμάσει ένα φαινόμενο φυσικό. Κι όμως η σκηνή –εκεί όπου όλα μπορούν να συμβούν –της το επέτρεψε.
Παραδομένη στη διακινδύνευση των αντοχών και της ηλικίας, κυρίως της αδάμαστης φαντασίας της, στερημένης από κάθε αρωγή, πλην του αεικίνητού της και των χειροκτίων της. Αλληλέγγυα πάντα με το ανέφικτο που η σκηνή θέτει σε όλους μας ως όριο, πλην των θεατρίνων πολιτικών. Εφοδιασμένη με τον οβολό της για τον ψυχοπομπό και τον εσωτερικό της ψυχοβγάλτη, τους οποίους εξ ιδίων γνωρίζει τόσο όσο και τ’ αλλότρια, που δεν την απασχολούν. Προσκολλημένη στο πένθος και στη λύσσα, μπρος σ’ έναν τύμβο από ρόλους και θύματα, επεξεργάζεται τη σχέση της με αυτό που έχουμε απέναντί μας και μας διαφεύγει, διότι επιμένουμε να το κρατάμε απέναντι και διότι η βιοτική μέριμνα μας εξαντλεί βυθίζοντάς μας στα δελτία (θυέλλης) των οκτώ και εξαγριώνοντάς μας με το θέαμα ανθρώπινων κλώνων με την «ψείρα» στο πέτο και το μυαλό.
Είδα στο έργο της τον παφλασμό των κυμάτων και άκουσα τις μεταλλικές καμπάνες του Λαρς φον Τρίερ στον υπερουράνιο πολυέλαιο του νέου Rex. Αποστήθισα το «Δόγμα» της που προτάσσει για να δοκιμαστεί και που σκοντάφτει επάνω του σε κάθε βήμα. Ναι, η τέχνη «Να είναι ένα πείραμα / Ενα εντεταλμένο πείραμα / Ενα αγχωτικό πείραμα / Ενα θρασύ πείραμα». Κατάλαβα το διηνεκές της τέχνης αυτής: «Να προσπαθήσει να μείνει στη μνήμη του κοινού τουλάχιστον για τρεις ημέρες». Γιατί αυτό που απαιτεί το Δόγμα από εμάς είναι: «Να αποδεχτούμε το τραύμα απ’ όπου κι αν προέρχεται. Είτε εμείς το προκαλούμε σε άλλους είτε οι άλλοι το προκαλούν σε εμάς».
Αυτή, αλλά δεν είναι μόνο αυτή πίσω από την αντωνυμία της, διότι αμέσως πολλαπλασιάζεται σε όλες αυτές τις γυναίκες του θεάτρου: τις Ιωάννες, τις Μαρίες, την Αντζελα και την Παρθενόπη, την Αμαλία και τη Λουίζα, την Καρυοφυλλιά, τη Λυδία και άλλες όμοιές τους. Γυναίκες αυτοπυρπολούμενες, κεκοσμημένες με τη στάχτη του πένθους στα πρόσωπά τους. Συχνά ασκούνται με έναν τρόπο –που δεν είναι επί του παρόντος να εξηγηθεί –στη βραχυβιότητα της νύμφης. Ζώα του είδους τους, βυθίζονται καλού-κακού στον ύπνο. Αλλες φορές εγείρονται τρομερές με το υπογλώσσιο της Μπες που πήγε γυρεύοντας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
