Το βασικό πρόβλημα της χώρας εξακολουθεί να είναι η οικονομική και πολιτική αβεβαιότητα.Κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται,μνημόνια υπογράφονται,αλλά η σταθερότητα δεν αποκαθίσταται. Κι αυτό γιατί καμιά κυβέρνηση δεν τολμά να αναλάβει πλήρως το κόστος των επιλογών της.
Επί εβδομάδες τώρα παρακολουθούμε μια άκαρπη προσπάθεια της κυβέρνησης να υπεκφύγει από τη συμφωνία που έχει υπογράψει. Μάταιη αναζήτηση ισοδυνάμων,ελπίδες που συνεχώς διαψεύδονται για πολιτική διαπραγμάτευση και διαρκές χάσιμο χρόνου. Με αποτέλεσμα είτε να αυτοδιαψεύδονται συνεχώς , όπως έγινε με τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, είτε να προσδοκούν λύσεις, όπως με τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς για την πρώτη κατοικία που σκοντάφτουν μονίμως στις απαιτήσεις των δανειστών.
Αυτή η συνεχής ταλάντευση και κωλυσιεργία δεν οδηγεί όμως πουθενά.Απλώς επιδεινώνει μια ήδη ανυπόφορη κατάσταση στην πραγματική οικονομία.Από την ώρα που αυτή η κυβέρνηση αποδέχθηκε ,έστω ως αναγκαστική λύση, τη συγκεκριμένη συμφωνία,γιατί διαφορετικά η πορεία της χώρας θα ήταν καταστροφική, οφείλει και να την αποδεχθεί και να την εφαρμόσει.Η επιλογή του να υιοθετούμε κάποια μέτρα γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά και προσπαθούμε διαρκώς να αποφύγουμε κάποια άλλα, γιατί έρχονται σε πλήρη αντίθεση με αυτά που είχαμε υποσχεθεί ,το μόνο που πετυχαίνει είναι να καθυστερεί τη διαπραγμάτευση , την εκταμίευση των δόσεων και επί της ουσίας να παγώνει και άλλο την οικονομία.
Μετά από ένα χαμένο χρόνο όμως, η μόνη ρεαλιστική επιλογή είναι να τελειώνουμε όσο γίνεται γρηγορότερα με τις εκκρεμότητες , τις παλινωδίες και τις ιδεοληψίες που μας έφεραν ως εδώ.Γιατί ούτε οι πολίτες που υποφέρουν, ούτε η οικονομία που καρκινοβατεί θα πάρουν ανάσα, αν δεν αποκατασταθεί η σταθερότητα και η εμπιστοσύνη στη χώρα .Αυτό είναι το πραγματικό στοίχημα για την κυβέρνηση και όχι η αναζήτηση ανέφικτων, όπως αποδεικνύεται, ισοδυνάμων…
