Μια μέρα με τον Βαγγέλη

Στις 6.15 το πρωί του Σαββάτου 5 Σεπτεμβρίου παίρνω ένα σακίδιο, βγαίνω από το σπίτι και λίγη ώρα αργότερα συναντώ έναν νεαρό αστυνομικό της ασφάλειας του Ευάγγελου Μεϊμαράκη που με περιμένει σε ένα μαύρο Škoda έξω από το Hilton. Ο φωτογράφος Ανδρέας Σιμόπουλος μπαίνει κι αυτός στο αυτοκίνητο. «Θέλετε να παρακολουθήσετε μία προεκλογική ημέρα μου; Ελάτε μαζί μου στον Βόλο και στη Λάρισα» μας είχε προσκαλέσει την προηγούμενη ημέρα ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ. Κατά τις 7.00 περιμένουμε την προεδρική Mercedes στα διόδια της Αττικής Οδού, κοντά στην Αγία Παρασκευή. Φτάνει στις 7.20. Από τότε και για δεκαεπτά ολόκληρες ώρες θα είμαστε η «σκιά» του προέδρου. Ηταν ένα πολιτικό «ράλι», αν σκεφτεί κανείς ότι τα 160 χιλιόμετρα ήταν η μέση ωριαία ταχύτητα μιας πομπής με τρία αυτοκίνητα.

Στις 9.00 φτάσαμε στον Γυναικείο Αγροτικό Συνεταιρισμό Πτελεού «Φτελιά», στον Νομό Μαγνησίας.

«Ακροβολισμένοι» σε στρατηγικές θέσεις οι τοπικοί βουλευτές της ΝΔ (με πρώτη και καλύτερη τη σέξι Ζέτα Μακρή με κόκκινο wrap dress). Οι βουλευτές απέδειξαν ότι διαθέτουν υπερφυσικές ικανότητες: όταν έκλειναν οι κάμερες της ΕΡΤ και του TRT Θεσσαλίας εξαφανίζονταν και αμέσως διακτινίζονταν στον επόμενο σταθμό της προεδρικής περιοδείας. Στη «Φτελιά» ο κ. Μεϊμαράκης, που φορούσε μπλε παντελόνι, μαύρα παπούτσια και ανοιχτό γαλάζιο πουκάμισο χωρίς γραβάτα, τίμησε τη γυναικεία επιχειρηματικότητα απολαμβάνοντας ένα από τα θεσπέσια τυροπιτάκια. Με την πρώτη δαγκωματιά άρχισε η «βροχή των selfies» που δεν κόπασε μέχρι το βράδυ. Ο πρόεδρος της ΝΔ μάλλον δεν ανήκει στους πολιτικούς που τρελαίνονται για selfies, αλλά όταν οι οπαδοί τις ζητούν, γνωρίζει ότι δεν πρέπει να τις αποφεύγει.

Χωρίς να το καταλάβουμε βρισκόμαστε ήδη στο διπλανό χωριό, τη Σούρπη, γύρω από ένα τραπέζι στη μικρή αυλή ενός καφενείου. Ο πρόεδρος περιστοιχίζεται αστραπιαία από τους «προέδρους» του χωριού. «Εναν ελληνικό» παρήγγειλε αμέσως. «Πώς τον πίνετε;» ρώτησε ο καφετζής. «Σκέτο, αντρικό, που λένε…» ήρθε η απάντηση. Βεβαίως, ο πρόεδρος γνωρίζει ότι σε μια εποχή τόσο… metrosexual το λαϊκό ύφος μπορεί να παρεξηγηθεί ως γραφικό. Συχνά, λοιπόν, αυτοσαρκάζεται για να το «ελαφρύνει». Μας εξηγεί με ένα ανέκδοτο ότι οι παλιοί μάγκες θεωρούσαν τον σκέτο καφέ «αντρικό» και τον γλυκό «λιγότερο αντρικό» (για να το πούμε κομψά…). Αλλά (και εδώ έρχεται η ανατροπή…) κάποιοι από τους μάγκες δεν αντιστέκονταν στον πειρασμό να δοκιμάσουν ένα καφεδάκι από τη δεύτερη –τη λιγότερο αντρική –κατηγορία. Γελάσαμε με το υπονοούμενο ότι δεν είναι όλοι οι μάγκες τόσο «φανατικοί». «Εμένα το καφεδάκι μου, πάντως, μόνο αντρικό» λέει βαριά και κοφτά και μας κλείνει το μάτι συνωμοτικά. Δεν είχαμε καμία αμφιβολία, κύριε πρόεδρε.

Ο κ. Μεϊμαράκης (ίσως λόγω του «αντρικού καφέ») ανεβάζει αισθητά τις επιδόσεις του στους τρεις επόμενους σταθμούς, στο Βελεστίνο, στον Αλμυρό και στο Volos Palace, όπου μιλάει σε εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων σε εκδήλωση του Επιμελητηρίου. Πολλοί αγρότες, γυναίκες και νέοι, τον υποδέχονται, τον χαιρετούν, του μιλούν, τον αγκαλιάζουν. Μόλις τον βλέπουν, χαίρονται αυθόρμητα. Σαν να τον θεωρούν «οικογένεια». Καθώς τον βλέπω να μιλάει σκέφτομαι ότι κι εμένα μού θυμίζει τον θείο μου. Ιδια ηλικία, ίδια χωρατά, ίδιο μουστάκι. «Ολοι έχουμε έναν θείο που θυμίζει τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη» μου λέει γελώντας στο τηλέφωνο ένας φίλος που ψήφισε Ποτάμι τον Ιανουάριο, αλλά τώρα σκέφτεται να στηρίξει «Βαγγέλα». Αλλωστε ο πρόεδρος της ΝΔ δεν φοβάται τις διαρθρωτικές αλλαγές. «Είναι τρέλα που δεν έχουμε κάνει ακόμη ορισμένες μεταρρυθμίσεις» λέει με ύφος που δεν σηκώνει αντιρρήσεις. «Δηλαδή, επειδή τις γράφει το Μνημόνιο, είναι κακές; Το σαράκι της πολιτικής είναι ο λαϊκισμός». Ολοι τον παρακολουθούν με προσοχή και μετά τον χειροκροτούν. Σκέφτομαι ότι δεν πρέπει να υπάρχει σήμερα άλλος πολιτικός που να μπορεί να «πουλάει Μνημόνιο» και Ευρώπη στα πιο δύσκολα ακροατήρια με την ίδια αφοπλιστική άνεση. Απλώς είναι τόσο λαϊκός που δεν νιώθει την ανάγκη να γίνει λαϊκιστής. «Τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα» επαναλαμβάνει παντού. «Δεν θα σας δώσω ψεύτικες υποσχέσεις, αλλά δεν θα σκοτώσω την ελπίδα γιατί ξέρω ότι αν γίνουν τώρα πέντε πράγματα, η οικονομία θα πάρει στροφή και η βελτίωση θα είναι γεωμετρική».

Στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη αρέσει η απλότητα. «Μας έχουν μπερδέψει με όλα αυτά τα «εξπρές» που έχουν βάλει στη ζωή μας, με τις ταμπλέτες και τα smartphones» κάνει μια παρένθεση στην ομιλία του στον Αλμυρό. «Βλέπουμε στην ταμπλέτα τις ειδήσεις να πετάγονται η μία μετά την άλλη και στο τέλος δεν θυμόμαστε τίποτα» συνεχίζει. «Οταν κρατούσαμε την εφημερίδα στα χέρια και πίναμε το καφεδάκι μας στο καφενείο, διαβάζαμε ήρεμα τις ειδήσεις και ήμασταν καλύτερα ενημερωμένοι» συμπεραίνει. «Αλλά και οι ταμπλέτες δεν είναι κακές γιατί έχουν άλλα προτερήματα…» καταλήγει. Ανάμεσα στο «παλιό» και το «νέο», ο πρόεδρος θέλει να τα πηγαίνει καλά και με τα δύο. Πάντως ο δήμαρχος Αλμυρού Δημήτρης Εσερίδης, παλιός κομματικός φίλος του προέδρου, αντί για ταμπλέτα, του έκανε δώρο μια πιστόλα, αντίτυπο όπλου από την Επανάσταση του ’21. «Για να δώσεις τη μάχη και να την κερδίσεις, πρόεδρε». Ο κ. Μεϊμαράκης δείχνει στον κόσμο την πιστόλα και δεν κρύβει τη χαρά του. Υποψιάζομαι ότι οι νεοδημοκράτες τον στηρίζουν γιατί είδαν ότι στη δύσκολη στιγμή οι «βαρόνοι» και οι δελφίνοι φόρτωσαν το «μαγαζί» πάνω του για να χρεωθεί την ήττα, κι αυτός σήκωσε το βάρος με σεμνότητα και με φιλότιμο. Είναι φανερό ότι ο απλός κόσμος της ΝΔ έχει εκτιμήσει αυτή τη στάση. Η συσπείρωση του κόμματος έχει πιάσει ταβάνι ενώ «επαναπατρίζονται» πρώην νεοδημοκράτες που είχαν μετακινηθεί σε άλλα κόμματα τα προηγούμενα χρόνια.

Επαναλαμβάνει συνεχώς ότι θέλει μετεκλογικές συνεργασίες με όλους, ότι δεν πρέπει να γίνουν νέες εκλογές τουλάχιστον για τρία χρόνια και ότι καταλαβαίνει όσους διαμαρτυρήθηκαν ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο. «Για σκεφτείτε όμως, αυτή η κυβέρνηση κόστισε σε όλους μας 90 δισ. Ρε παιδιά, πολύ ακριβά δεν μας στοίχισε αυτή η διαμαρτυρία; Εχουμε περιθώριο να τη συνεχίσουμε; Ψηφίστε ΝΔ να τελειώσει η εθνική μελαγχολία. Αλλά και να μην ψηφίσετε, δεν πειράζει. Ολοι Ελληνες είμαστε και μαζί θα πάμε μετά». Παρατηρώ ότι μπορεί να κερδίζει χαμόγελα με τα «ωραία» του, αλλά δεν παραλείπει να αναφέρει πολλά στοιχεία για τις διαρθρωτικές αλλαγές, για τις συντάξεις, για το ΕΣΠΑ, για τα τοπικά προβλήματα. «Πώς σου φαίνομαι μέχρι τώρα;» με ρώτησε στο μεσημεριανό διάλειμμα της αποστολής που έγινε σε ταβέρνα του Βόλου και του απάντησα ότι μου άρεσε που διαπίστωσα ότι είναι διαβασμένος. «Δεν το πίστευες δηλαδή ότι διαβάζω;» με ρώτησε σηκώνοντας το φρύδι. «Οχι». «Μου το έχουν πει κι άλλοι…». Πάντως, τις ομιλίες του δεν τις διαβάζει. Εχει επιλέξει και επεξεργαστεί καλά τις έξι-επτά κύριες πολιτικές θέσεις του και μιλάει «από καρδιάς», με ελαφρές αλλαγές ανάλογα με το ακροατήριο.

«Βαγγέλη, έλα, μας έχει πιάσει τρέλα» φώναζαν οι νέοι της ΟΝΝΕΔ το βράδυ στην ανοιχτή συγκέντρωση στη Λάρισα καθώς πλησίαζε προς την εξέδρα ενώ ακουγόταν από τα μεγάφωνα το επικό «Serenata Immortale». Δεν ξέρουμε αν θα κερδίσει τις εκλογές. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι κανείς –εντός κι εκτός της Νέας Δημοκρατίας –δεν περίμενε ότι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης όχι μόνο θα μπορούσε να μετατρέψει τις εκλογές σε ντέρμπι, αλλά ότι θα έκανε τους νεοδημοκράτες (και όχι μόνο αυτούς) να χαμογελάσουν ξανά μέσα στο βαρύ καλοκαίρι και το αμήχανο φθινόπωρο του 2015.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015